بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم

بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم		ازیرا نعل اسبت را به هنگام چرا گردم
امانی از ندم دادی نه لافیدی نه دم دادی		زهی عیسی دم فردم زهی باکر و بافر دم
چو دخلم از لبی دادی که پاک آمد ز بیدادی		کی داند وسعت خرجم کجا گشته‌ست هر خرجم
چو دیدم داد و جود تو شدم محو وجود تو		یکی رنگی برآوردم که گویی باغ را وردم
تو داوود جوانمردی امام قدرالسردی		چو من محصون آن سردم برون از گرم و از سردم
چو عکس جیش حسن تو طراد آورد بر نقشم		برون جستم ز فکرت من نه در عکسم نه در طردم
خمش کن کاندر این وادی شرابی بود جاویدی		رواق و درد او خوردم که هر دو بود درخوردم