پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا

پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا		از من و ما بگذر و زوتر بیا
پیشتر آ درگذر از ما و من		پیشتر آ تا نه تو باشی نه ما
کبر و تکبر بگذار و بگیر		در عوض کبر چنین کبریا
گفت الست و تو بگفتی بلی		شکر بلی چیست کشیدن بلا
سر بلی چیست که یعنی منم		حلقه زن درگه فقر و فنا
هم برو از جا و هم از جا مرو		جا ز کجا حضرت بی‌جا کجا
پاک شو از خویش و همه خاک شو		تا که ز خاک تو بروید گیا
ور چو گیا خشک شوی خوش بسوز		تا که ز سوز تو فروزد ضیا
ور شوی از سوز چو خاکستری		باشد خاکستر تو کیمیا
بنگر در غیب چه سان کیمیاست		کو ز کف خاک بسازد تو را
از کف دریا بنگارد زمین		دود سیه را بنگارد سما
لقمه نان را مدد جان کند		باد نفس را دهد این علم‌ها
پیش چنین کار و کیا جان بده		فقر به جان داند جود و سخا
جان پر از علت او را دهی		جان بستانی خوش و بی‌منتها
بس کنم این گفتن و خامش کنم		در خمشی به سخن جان فزا