تو بچه بدی نیستی

به نظر می‌رسد که راهکار ترکیبی «جلوگیری» و «اعمال قدرت مثبت» به همراه «تنبیه غیربدنی» می‌تواند بهترین روش برای تنبیه بچه‌ها باشد.
سعی کنید محیط خانه را به شکلی فراهم کنید که برای بچه‌ها ساده‌تر باشد، خوشرفتار باشند تا شما هم کمتر به فکر تنبیه آنها بیافتید. واضح است که شما، تمامی قوانین و محدودیت‌ها را تعریف می‌کنید اما توجه داشته باشید که باید این قوانین را تمام و کمال برای بچه‌ها توضیح و بیان کنید و آنها را راهنمایی و آگاه کنید تا بفهمند. اکثر مسائلی که در سالیان برای ما تعریف مشخصی دارند برای کودکان بسیار جدید هستند. به بچه‌ها یاد بدهید که چگونه در مورد احساسشان حرف بزنند که بهتر از بیان آنها توسط روش‌های لجبازانه است. سعی کنید از شرایط تنش‌زا، پیشگیری و راه‌هایی را باز کنید تا این شرایط را حل کنید قبل از آنکه کودکان در حالت خارج از کنترل قرار گیرند. خشم خود را در سطوح مختلف، کنترل کنید و مراقب باشید که پاسخ پرخاشجویانه به کودک ندهید. صبور باشید. به خود یادآوری کنید که کودک بی‌تجربه شما نیاز به راهنمایی و تکرار بی‌شمار دارد تا بتواند مقصود شما را درک کند و بخاطر بسپارد. دائم محبت‌تان را به او ابراز کنید. سعی کنید در تربیت خود، ثابت قدم باشید.
اگر به کودکان نکات مثبت آنها را به جای نکات منفی‌شان بیان کنید، بیشتر یاد می‌گیرند. زمان‌هایی را به ستایش و تعریف از آنها سپری کنید، مخصوصا وقتی کار و رفتار خوبی از آنها سر می‌زند. توضیح و بیان دلایل همواره اولین مسیر است اما این روش بستگی به سن کودک شما دارد. حواس‌پرتی، خاص بچه‌های کم سن و سال است. اگر یک کودک راه مناسبی را بیابد فورا دست از رفتارهای بد برمی‌دارد.
وقتی کودکان به کار بد روی می‌آورند، سرزنش حرفی و یادآوری کارهای خوب، بهترین روش است. روی این مساله تاکید کنید که چه کاری بد است. هیچ‌وقت نگویید «تو بچه بدی هستی».
ایجاد وقفه در تنبیه، فضایی برای تنفس ایجاد می‌کند و به شما و کودکان آرامش می‌دهد تا بتوانید دوباره تلاش کنید. این وقفه‌ها را فراموش نکنید.
حذف امتیازات و محروم کردن کودک از امکاناتی که دارد باید به عنوان آخرین مرحله تنبیه منظور شود. اگر توضیح و یادآوری نتوانست کودک را سربراه آورد، نیاز است تا کودک نتیجه رفتارهای بد خود را با قطع بعضی امکاناتش تجربه کند.

منبع : روزنامه تهران امروز