تنبیه نابجا به شخصیت کودک لطمه می زند

تنبیه به معنی هوشیار ساختن و بیدار کردن است. اگر از اولیا و یا معلمین در مدارس سؤال شود تنبیه کودک درست است یا نادرست، اغلب در جواب خواهندگفت نادرست است.
این موارد ازجمله عواقب و مضرات تنبیه است.
تنبیه اعتماد به نفس و روحیه خلاقیت و نوآوری و ابتکار را در کودک از بین می برد.
تنبیه کودک را به سمت دروغگویی و پرهیز ازحقیقت می کشاند. دروغگویی بر خلاف راستگویی چهره جامعه را مخدوش می کند و به زندگی نیز آسیب جبران ناپذیری می رساند.
افراد دروغگو هرکاری انجام می دهند و مسئولیت کار خود را به عهده نمی گیرند.
تنبیه به عزت و احترام و شخصیت کودک لطمه می زند.
امام صادق (ع) می فرماید: اول باید شخصیت را نابود کرد و بعد گناه کرد. تمام قتل ها، غارت ها، ظلم ها، جنایت ها و درگیری ها از بی شخصیتی انسان ناشی می شود.
تنبیه، کودک را پرخاشگر بار می آورد و نافرمانی، لجبازی، سرپیچی و اضطراب را در کودک افزایش می دهد.
به جای تنبیه می توان:
- خطای او را غیرمستقیم به او گوشزد کنیم.
- برای مدتی به او بی اعتنایی کنیم و اگر عذر خواست عذر او را بپذیریم.
- او را به طور موقت از آنچه دوست دارد محروم کنیم.
- تا وقتی ناراحت و عصبی است، با او صحبت و مجادله نکنیم.
- تکالیف سنگین به کودک ندهیم.
- به تغذیه او توجه کنیم.
- از درگیری لفظی با او پرهیز کنیم.
- او را از رفتار ناشایست آگاه کنیم.
- شرایط لازم را برای تخلیه انرژی او درنظر بگیریم.
- برای پرورش روح و جسم همت کنیم.
- جذبه و قاطعیت در خانه لازم است، ولی والدین باید بر خود تسلط داشته باشند و با قاطعیت در مقابل خواسته های نامعقول کودک ایستادگی کنند و تسلیم نشوند. بالاخره این که سرحرف خود بایستیم و بی تابی نشان ندهیم.


محمد ناظمی ندوشن

منبع : روزنامه ایران