۱۳ ژانویه سال ۱۴۰۶ ـ ملتی که گذشته اش را فراموش کند به قهقرا می رود

« ماتئو پالمیه ری » مورخ ، فیلسوف ، نویسنده و شاعر انساندوست و بنام ایتالیا ۱۳ ژانویه سال ۱۴۰۶ چشم به جهان گشود و ۶۹ سال عمر کرد. وی که از بانیان رنسانس ( تجدید حیات ) در ایتالیاست در اثر خود معروف خود « جدل سیسرو با کوین تی لیان » استدلال کرده است که علت به قهقرا رفتن و عقب ماندگی و تجزیه ایتالیا این بوده است که ایتالیایی ها گذشته خود ( دوران امپراتوری روم ) با آن همه شکوه ، خلوص ، زیبایی و پیشرفتها را فراموش کرده اند. آنان تاریخ روم و مردانی را که در به وجود آوردنش تلاش و فداکاری کردند به فراموشی سپرده اند و از ارزش خاکی که بر روی آن زندگی می کنند بی خبر شده اند . هموطنان ایتالیایی هنوز هم از خواب غفلت بیدار نشده و در پی به دست آوردن میراث استثنایی و گرانبهای خود نیستند و این میراث همانا تمدن، فرهنگ ، وحدت و استقلال ملی است . همین فراموشکاری باعث افتادن به این بدبختی شده است . ما نباید تمدن درخشان ۸۰۰ ساله خود را فراموش می کردیم و وارد نفاق، ضعف و ظلمت کنونی می شدیم . از مسافران شرق شنیده ام که روایت کرده اند در سرزمین پارسیان ( ایران ) مردی همه عمر را بدون این که کسی از او بخواهد و یا با دادن پول و لقب تشویق کند، تاریخ میهن خود را به شعر در آورده تا فراموش نشود ( اشاره به فردوسی است ) . آنان زنده خواهند ماند و نام این شاعر فداکار خود را زنده و پایدار و محفوظ خواهند داشت .
« پالمیه ری » در دیوان اشعارش به امید روزی است که دانش ، ادبیات ، هنر و اندیشه ها که متعلق به همه بشریت باید باشند از یک فواره بیرون بریزند تا همگان بر حسب نیاز از این آب همگانی بهره برگیرند . وی در این زمینه قطعه شعری مشابه سعدی ما دارد که گفته است: بنی آدم اعضای....

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز