۸ ژانویه ۲۰۰۶ ـ اظهارات بسیار حساس و رفتار ایوو مورالس (چه گوارای دمکرات) در اروپا در ژانویه ۲۰۰۶

«ایوو مورالس» رئیس جمهور منتخب بولیوی که در چنین روزهایی در سال ۲۰۰۶ از این گوشه به آن گوشه جهان می رفت تا شریک اقتصادی «منصف و عادل» برای وطن خود گرد آورد و در هر کشور هم تنها چند ساعت توقف می کرد بیش از هر موضع دیگر، توجه مردم و در نتیجه رسانه ها را جلب کرده بود زیرا که لباس عادی برتن داشت و بدون کوچکترین ملاحظه دیپلماتیک و این که اظهارات او به اطلاع سران کشورهای دیگر می رسد، سخن می گفت و هر آن چه را که در دل داشت به زبان می آورد.
وی به فاصله سه چهار روز از ونزوئلا، هلند، بلژیک، اسپانیا و فرانسه دیدن کرد و دیدار از چین، جمهوری آفریقای جنوبی و برزیل را در چهار روز به پایان برد تا بتواند برای مراسم آغاز زمامداری پنج ساله اش در ۲۲ ژانویه۲۰۰۶ آماده باشد. مورالس آمریکا، کانادا و انگلستان را دربرنامه دیدار قرار نداده بود و کمپانی های نفتی لندن (گرچه با هلندی ها شریک هستند) از این بابت سخت ناراحت و نگران شده بودند. بولیوی از لحاظ ذخایر نفت دومین کشور در قاره آمریکاست و ذخایر گاز آن یک تریلیون و چهارصد بیلیون متر مکعب برآورد شده است، به علاوه معادن فلزات از جمله طلا، نقره و مس دارد.
مورالس که در این سفر بلوز چند رنگ و یا کاپشن چرمی می پوشید و از کراوات استفاده نمی کرد و توجه به گارد و محافظ نداشت، خیلی خودمانی رفتار می کرد. وی همه جا از شرکت های نفتی و معادن کشورهای مورد بازدید خواست که به بولیوی بروند و در استخراج معادن مشارکت کنند. مورالس در هر کشور مورد بازدید گفته بود: ما با معامله کردن و مشارکت با خارجی مخالفت نداریم، ولی معامله منصفانه. ما شریک می خواهیم نه «آقا بالاسر» و توطئه گر.
وی نخستین رئیس یک کشور درتاریخ جهان است که با بلوز چند رنگ و راه راه و شلوار اتو نکرده با یک پادشاه ملاقات کرده است. مورالس به همین صورت به دیدار پادشاه اسپانیا رفته بود و همه را شگفت زده کرده بود. نخست وزیر اسپانیا که همانند مورالس یک سوسیالیست است پس از دیدار با او اعلام کرد که از بیشتر بدهی قبلی بولیوی به اسپانیا صرف نظر خواهد کرد. در بروکسل، مورالس با سولانا رئیس دیپلماسی اتحادیه اروپا دیدار کرد (عکس پایین) و از او خواست که اعضای این اتحادیه را به دادن کمک فنی و تکنولوژی به بولیوی ترغیب کند تا وابستگی کشورش را با آمریکا به حد اقل برساند.
مورالس هنگام ورود به پاریس و پیش از ملاقات با شیراک در جمع روزنامه نگاران (عکس بالا) ضمن انتقاد شدید از «نئولیبرالیسم» گفت: نئولیبرالیسم پاسخی نادرست به فقر، و رساندن وضعیت زندگی توده ها به استاندارد قابل قبول بین المللی است. برای یک فرد تامین نیازمندی های زندگانی از قبیل درمان، آموزش و پرورش عمومی و رایگان و نداشتن دغدغه روزهای پیری در تقدم و اولویت است تا لیبرالیسم. انسان گرسنه، بی اطلاع، بی سواد و بیمار که لیبرالیسم نمی فهمد. با شکم سیر و بدون داشتن نیازهای روزمره در اتاقهای گرم نشستن و از لیبرالیسم ایده آل سخن گفتن کاری است آسان، ولی تا عمل صدها سال فاصله دارد. ما تصمیم قاطع داریم که از درآمد نفت و گاز و سایر معادن بولیوی برای تامین آموزش و پرورش رایگان، بهداشت عمومی و رایگان، نوسازی کشاورزی، و خانه سازی و تاسیسات آب و برق استفاده کنیم. ما تاسیسات آب و برق و مخابرات و صنایع مادر را در بولیوی ملی خواهیم کرد. از این پس در بولیوی در هر برنامه دولت، توجه به مردم و خواست آنان، اول خواهد بود.
وی که یک سرخپوست (از بومیان بولیوی) است سپس گفت: بولیوی کشوری است ثروتمند و دارای انواع منابع و مردمی پرکار که تاکنون غارت شده است. او نیامده است که انتقام بگیرد، ولی نظام و سیستمی را مستقر خواهد ساخت که «غارتگر» نتواند به وجود آید. اگر مردم روشن شوند نخواهند گذارد که کسی، داخلی و خارجی، غارتشان کند. برای در تاریکی و ظلمت باقی ماندن مردم بوده است که «افراد و موسسات درصدد غارتگری»، نخست می آیند و نشریات را می خرند و یا نشریات تازه راه اندازی می کنند تا نه تنها ذهن مردم روشن نشود بلکه آن را از پایه منحرف سازند و در جهت پیشبرد منافع خود قرار دهند که از این پس چنین اجازه ای داده نخواهد شد. حربه های لیبرالیستی، دیگر کهنه شده اند و دست کم ما از آنها نمی ترسیم. باید در یک کشور، نظام و سیستمی ساخت و آن را جا انداخت که سلطه گر (داخلی و خارجی) نتواند حصار آن را بشکافد و به داخل رخنه کند و سیستم را از درون فرو بپاشاند. ما ارزش پول ملی مان را بالا می بریم. به جای شرکت های بزرگ، به خود مردم وام می دهیم تا خانه بسازند، در سالمسازی محیط و یکنواخت کردن آموزش و پرورش نهایت تلاش را بکار خواهیم برد و از الگوی کوبا و پزشکان و معلمان آن استفاده خواهیم کرد. تجربه نشان داده است که یک کمپانی و یا فرد نباید بیش از حد ثروتمند و از این راه دارای قدرت شود و به سود خود عمل کند و همه چیز را تغییر دهد. انتخابات خوب، مردم را با نشاط می کند. من در طول عمر خود بولیویایی ها را این چنین شاد و سر زنده ندیده بودم. جان مردم بولیوی از فساد اقتصادی و اداری، بند و بست ها و تبعیض به جان رسیده بود و به همین سبب بود که مرا انتخاب کردند و من به اعتماد آنان خیانت نخواهم کرد. فساد اداری ـ اقتصادی در بولیوی به قدری زیاد بوده است که صدای شرکت های خارجی را هم بلند کرده بود که قاعدتا خودشان از بوجود آورندگان این فساد هستند تا منافع بیشتری داشته باشند. در گذشته، تنها هنر پارلمان بولیوی افزایش دستمزد اعضای پارلمان و مقامات ارشد بود که نخستین گام من به نصف تقلیل دادن این حقوق ها است. مردم بولیوی با شکم گرسنه روی گنج می خوابیدند و این پارلمانی ها و مقامات ارشد بی اعتنا بودند. مقامات ما و کمپانی های خارجی یک کار دیگر هم داشتند و آن قاچاق بود تا حقوق گمرکی پرداخت نشود و خزانه دولت خالی بماند و محتاج باشد.
مورالس گفت که دولت او از تجربه تلخ و شیرین دوستان استفاده خواهد کرد، دوستانی یکرنگ و دارای حسن نیت. وی تاکید کرد که می خواهد یک «چه گوارا» باشد، چه گوارای دمکرات.
مورالس قبلا گفته بود که برای ملاقات با شیراک تغییر لباس نخواهد داد و کراوات نخواهد زد و اندکی بعد مقامات فرانسوی گفتند که به خواست مورالس احترام می گذارند و با هر لباسی که بخواهد می تواند با شیراک دیدار داشته باشد. در این دیدار ترتیب مشارکت شرکت نفت دولتی فرانسه (توتال) با دولت بولیوی داده شد.
دولت چین پیش از ورود مورالس به آن کشور اعلام داشت: چین آماده همکاری صمیمانه در همه زمینه ها و در همه سطوح با بولیوی از جمله استخراج نفت و تاسیسات آب و برق و مخابرات است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز