اهمیت پدر در جنبه الگویی

كودك در مسیر رشد از افراد بسیاری اثر می پذیرد و تحت تأثیر دیده‌ها و شنیده‌های بسیاری است. همه آنهایی كه اطراف او هستند و به نحوی در او اثر دارند مدل و الگوی كودك هستند. اما پدر از همه آنها مهمتر و مؤثرتر است و این اهمیت و تأثیر تا سنین نوجوانی همچنان بر جای خویش است. رفتار پدر در سنین خردسالی فرزند برای او همه چیز است : درس، اخلاق، تربیت، سازندگی یا ویرانگری. طفل همه چیز را از او كسب می‌كند: محبت، شفقت، وفاداری، خلوص و صفا، رشادت و شهامت، ادب و تواضع، عزت نفس، سجایای اخلاقی، درستكاری، پشتكار، سربلندی، شرافت، صداقت و...
این امر آن چنان از نظر روانشناسان تربیتی گسترش دارد كه برخی از آنها رفتار فرزندان را انعكاسی از رفتار پدران دانسته‌اند و گفته‌اند: تو اول كودك خود را به من بنمای تا بگویم تو كه هستی. نحوه استدلال پدر، به كارگیری وسایل و ابزار، كینه توزی و خود خواهی او و... همه در كودك مؤثر است. براین اساس پدران در برابر رفتار شخصی خود مسئول هستند. و با افكار و رفتارشان كودك را جهت می‌دهند، و موجبات رشد و یا سقوط شخصیت فرزندان را فراهم می‌آورند.