۱۷ دسامبر سال ۱۲۱ ـ بقراط تاریخنگاری که تاریخنگاران و روزنامه نگاران جوان باید به ادامه روش او تعهد بسپارند

۱۷ دسامبر سال ۱۲۱ میلادی سوئه تونیوس Suetonius تاریخنگار مشهور روم باستان و مولف کتاب ۱۲ جلدی « زندگانی سزار ها » این کتاب خود را به پایان رسانید و تصمیم گرفت که پس از یک استراحت چند ماهه ، به کارخود درباره سایر مقامهای رومی با استفاده از آرشیو دولتی روم ادامه دهد که هادریانوس ( هادریان ) امپراتور وقت چنین اجازه ای را به او نداد ، زیرا سوئه تونیوس در کتاب خود مطالبی در باره رفتار خصوصی زن او نوشته بود. سوئه تونیوس قبلا دوست و مشاور هادریانوس بود و هنگامی که مورد اعتراض وی قرار گرفت گفت که دوستی جای خود دارد و حاضر است در راه آن جانش را نثار کند ، ولی نمی توانست به «تاریخ» که انبار بایگانی( گنجینه ) حقایق کارهای انسانها از هر مرتبه و مقام است خیانت کند که خیانت به بشریت است و مجازاتی تخفیف ناپذیر دارد و این ، مجازاتی است که وجدان به جسم وارد می آورد .
سوئه تونیوس معاصر پلوتارک(نویسنده یونانی و متوفا در سال ۱۲۵ میلادی ) و تاسیتوس مورخ رومی بود .
چون تاسیتوس تاریخ خود را اختصاص به رویدادهای سیاسی و کارهای دولتی امپراتوران روم و مذاکرات سنا داده بود ، سوئه تونیوس عمدتا درباره زندگانی خصوصی و عادات خوب و بد از جمله آزمندی ها ، قساوتها ، هرزگیها و ... و وضعیت خانوادگی و رفتار و زندگی داخلی آنان نوشت و تا توانست حقایق و واقعیات را گفت و چیزی را صیقل نزد، رنگ آمیزی نکرد و ناگفته نگذارد .
وی از زیر پا گذاردن و نقض حقوق مردم و لهو و لعب و خوشگذرانیهای امپراتوران نوشت به گونه ای که در قرن ۱۹ و تا مقطعی از قرن ۲۰ و در موارد معدود تا زمان حاضر، پیش از دادن گواهینامه تحصیلات دانشگاهی در تاریخ و بعدا در روزنامه نگاری به افراد آنان را متعهد به رعایت اصول و روش حرفه ای « سوئه تونیوس » می کردند که برای این فارغ التحصیلان برابر و مثابه با سوگندنامه بقراط برای فارغ التحصیلان پزشکی بود و کسانی که این تعهد را می سپردند نباید زیر بار سانسور و از جمله خود سانسوری می رفتند و هنوز هم چند دانشکده روزنامه نگاری وجود دارد که فارغ التحصیلان خود را سوگند می دهند که در نشریات تحت سانسور کار نکنند.
درتالیف بزرگ سوئه تونیوس در جلد مربوط به زندگی کراسوس که در جنگ سال ۵۳ پیش از میلاد با ایران در منطقه « حران » کشته شد آمده است که کراسوس مردی آزمند و زر دوست بود . هنگامی که سر او را به تیسفون نزد « ارد Orode » شاه وقت ایران بردند ، دستور داد مقدار زیادی سکه طلا بیاوردند و مقابل سر کراسوس قرار دادند . سپس «ارد» خطاب به سر کراسوس گفت : حالا از این سکه ها هرچه دلت می خواهد بخور تا سیر شوی . ژنرالهای اسیر رومی شاهد این صحنه بودند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز