توانایی برقراری ارتباط با مردم

ارتباط با مردم یکی از پیچیده ترین بخش های زند گی ماست . هریک از ما چه در محیط کار چه در محیط پیرامون خود به نوعی با دیگران در مراوده و ارتباط هستیم .بنابر این بیشترین بخش عمر ما در ارتباط با دیگران سپری می شود در نتیجه این نوع ارتباط در زندگی هر فردی نقش مهمی را ایفا می کند در حالی که مقبول و مطبوع بودن آن هم کار آسانی نیست.
به شیخ عارفی گفتند :فلانی بر روی آب راه می رود !گفت :هنر نی کند ماهی هم در آب شنا می کند.گفتند فلانی در هوا پرواز می کند گفت : هنر نمی کند چون پرنده هم در هوا پر واز می کند .پس گفتند هنر در چیست گفت: (( در میان مردم و با مردم زیستن ))
اگر نحوه ارتباط با مردم صمیمی و محتر مانه و مثبت باشد اوقات زندگی دلپذیر است .ولی اگر نوع رابطه با دیگران خصمانه باشد تحمل هر لحظه از آن غیر ممکن و طاقت فر سا است .
پس اغراق نیست اگر بگوییم سعادت بشری در همین نوع ارتباط است.
هیچ کس نمی توان ادعا کند که می توان بدون حشر و نشر با مردم زندگی کند .
زندگی امروز توام با وابستگی است و برای رفع نیازها ناچاریم با مردم در ارتباط باشیم .
وقتی که رابطه ما با مردم و کسانی که به نوعی با آنان مراوده می کنیم صمیمانه و سازنده باشد.در همه زمینه ها به رشد و تعالی می رسیم و روح و روانمان نیز به آرامش می رسد.
سازگاری با مردم، مماشات و مدارا کردن همراه با حقیقت جویی و حقیقت خواهی که گاهی ایثار و از خود گذشتگی چاشنی آن نیز می شود کام یابی و موفقیت را همراه دارد .به این حرف از آدنائرتوجه کنید تا میزان توجه شما به دیگران و میزان شکیبایی شما در برخورد با دیگران بالا رود.
او می گوید ((همه ما زیر یک آسمان زندگی می کنیم ولی افق های ما با یکدیگر فرق می کند)) پس به عقاید شخصی و خصوصی خود نچسبیده و بعضی از رسوبات ذهن خود را دور بریزید .
توانایی انتخاب شیوه هایی مانند ((بهتر بود چه می گفتم ))یا ((بهتر بود چه می کردم )) کار چندان پیچیده و مشکلی نیست که از کنار آن بگذریم .انتظار هم داشته باشیم تا رابطه ما با دیگران خوب باشد .
منطقی بودن ما در امور دوستان و همکاران و به خصوص همسرمان ،آنان را به شوق می آورد .به طوری که ناچار می شوند خود عقلانی رفتار کنند.احساسی عمل نکردن ،شتاب زده تصمیم نگرفتن و بدن فکر واکنش نشان ندادن موجب می شود دیگران در برخورد با شما روشی معقول را در نظر بگیرند.
قبول اشتباه خود ، قدردانی از توانایی دیگران و دیدن سهم یا پیچیده ترین قفل ها را می گشاید و ما را وارد دنیای لذت از ارتباط با دیگران می برد .نداشتن غرور و خودبینی و بها دادن به ارزش کار دیگران ما را از جاده خودپسندی خارج می کند و به وادی اخلاق و موفقیت رهنمون می کند.
چون لازمه حفظ دوستی این است که نخواهیم اثبات کنیم که راه دیگران غلط است .روابط متقابل زمانی مفید و اثر بخش است که پایه و اساس آن بر رفتار های از پیش اندیشیده شده باشد .
بدون تفکر و تعمق هیچ کسی راه به جایی نمی برد .در حقیقت اینکه می گویند ((موفقیت تصادفی نیست )) همیشه و در همه جا همینطور بوده است.

http://mahtablog.blogfa.com/cat-۴.aspx

منبع : مطالب ارسال شده