خانواده؛کودکان و فضای نا امن فروپاشی

خانواده به عنوان کوچکترین مجموعه ؛ هسته تشکیل دهنده جوامع انسانی به شمار می رود. در این راستا همواره باید توجه داشت که کودکان از بدو تشکیل جنین در زهدان مادر تا زمان به دنیا آمدن مستقیما تحت تاثیر روح و جسم مادر قرار داشته و کمترین تنش های روانی وارد بر مادر به سرعت به جنینی که در زهدان اوست، منتقل شده و بر شکل گیری روان و نحوه رشد و خلقیات کودکی که در راه است، اثر می گذارد.
از آغاز تولد تا زمان ورود کودک به مدرسه نیز همچنان ، بزرگترین منبع تغذیه و رشد فکری کودکان را محیط خانواده تشکیل داده و بنابراین کودک به شدت از رفتار و روابط متقابل والدین خویش اثر و شکل می پذیرد .
پر واضح است که چنانچه رفتار هر یک از والدین نسبت به یکدیگر بر پایه اساسی ترین الگو های رفتاری خانواده در اسلام نباشد، دیر یا زود تنش هایی در محیط خانواده شکل گرفته و در جای جای این کوچکترین بنیان اجتماعی ریشه می دواند وبه سرعت اثرات سوء خود را بر فرزندان می گذارد .
مفاهیمی همچون گذشت، فداکاری و از خودگذشتگی و ایثار ، شکیبایی در برابر ناملایمات و قناعت در بسیاری از زندگی های مدرن و به‌دور از آداب و اخلاقیات دینی غربی وحتی متاسفانه خانواده های مرفه الحال امروزین جامعه ما ، واژه های غریبی شده اند . امروز در این خانواده ها کودکان عمق مفاهیم چنین واژگان مقدسی را به لحاظ معنایی کمتر درک می کنند و روز به روز از آن بیشترفاصله می گیرند.
توجه به این نکته بسیار ضروری است که کودکان طبق عادات والدین خود رفتار کرده و الگو برداری می نمایند .کودکان از والدین دروغ وغیبت و بی تفاوتی نسبت به آداب معاشرت و اصول و آداب دینی را میآموزند .
با مشغول دیدن والدین خویش است که آنان نیز به سرگرمی های مبتذل به دیدن ماهواره و فیلم ها و نمایش های کم ارزش و بعضا ضد ارزش می پردازند. کودکان زیاده طلبی را ازوالدین و خصوصا مادران خویش می آموزند که با چشم و هم چشمی از اقوام و اطرافیان، همسر خویش را مستقیم یا غیر مستقیم در مسیر خارج شدن از کسب حلال قرار داده و ساعت ها کار طاقت فرسای همسر خود را کافی نمی شمارند .
اگر والدین و خصوصا مادران که محوریت محبت و مهر خانواده بر اساس وجود آنان پایه گذاری شده اندکی عادلانه قضاوت کنند و کوتاهی های خویش و زیاده طلبی های خود را بر دوش معضلات اجتماعی و سایر مسائل نگذارند ، آن‌گاه خواهند یافت که مشکلات ؛ بی پایان و لاینحل نبوده و کودکان موجوداتی رام ناشدنی و سرکش نیستند. اگر زنان و به تبع آنان همسرانشان به‌جای آنکه دائم از کاستی ها بنالند و به جای شیرین کردن زندگی با یک لبخند گرم و پر عاطفه، با کج خلقی و بهانه جویی های کودکانه و خودخواهانه ، آینه وار برهمسر و فرزندان اثرات سو متقابل نگذارند ، آن‌گاه به آسانی فضای بی اعتمادی نسبت به تلاش صادقانه طرف مقابل ، براعضای خانواده سایه نیفکنده و زندگی مشترک با عشق و اعتماد و احترام متقابل مفهوم خود را از دست نخواهد داد .
بدیهی است سرانجام شرایط نامنناسب زناشویی به سوی فروپاشی خانواده خواهد رفت و نتیجه آن چیزی جز ایجاد آشفتگی ذهنی برای فرزندان و سوق آنان در آینده نه چندان دور به سمت اعتیاد و فساد و تباهی اخلاقی خواهد بود .

فرشته مهربان

منبع : روزنامه رسالت