فرصت هایی که مثل ابر می گذرند

اکثر ما آدم ها به خصوص جوان های نسل سومی خودمان در زندگی آدم هایی راحت طلب هستیم. به دنبال راحت ترین کارها می رویم و در هر زمینه ای که باشد خیلی به خودمان سخت نمی گیریم. در صورتی که اگر یک مقدار نسبت به خودمان سخت بگیریم و مسوولیت پذیری بیشتری را برعهده بگیریم خیلی موفق تر هستیم و راه و چاه بهتری دستمان می رسد یا به قول معروف بهتر با مشکلا ت دست و پنجه نرم می کنیم و جالب اینجاست که کارهایی که آسان تر هستند بیشتر به ضرر ما و کارهایی که سخت هستند به نفع ما تمام می شوند.
مثلا شاید برایتان اتفاق افتاده باشد وقتی دوست ها دور هم جمع می شویم و شروع به صحبت می کنیم نقل مجلس که همان غیبت باشد می آید جلو و دست بردار نیست. «آسان است در مورد اشتباهات دیگران قضاوت کنیم، اما سخت است به اشتباهات خود پی ببریم.» اما چرا؟ تا حالا پیش خودت فکر کردی که چرا این طور است؟ در روز ممکن است هزاران هزار اشتباه بکنیم، اشتباهاتی که هر کدامش شاید حتی باعث عقب ماندن خودمان از اتوبوس زندگی مان بشود چرا؟ چرا اشتباه خود را اصلا ح نکنیم، چرا از عیب های بقیه انتقاد کنیم.
آسان است که بدون تفکر از هرجا، از هر کس که بخواهیم راحت حرفی بزنیم اما سخت است که زبان خود را نگه داریم نه؟ اینطوره؟
بیائیم باور کنیم این طوری نیست بیائیم باور کنیم بی جا حرف زدن ممکنه از عزت و شخصیت خودمان نزد بقیه کم کند حتی به خاطر اینکه برداشت دیگری نکنند بیائیم درست صحبت کنیم با تفکر صحبت کنیم حتما شنیده اید که می گویند سکوت بهترین جواب است. بله بیائیم یاد بگیریم از این به بعد بی جا صحبت نکنیم و حتی گاهی سکوت کنیم.
بعضی از ما انسان ها آنقدر مغرور هستیم که برایمان خیلی سخت است وقتی کسی از ما طلب بخشش کرد او را ببخشیم اما توقع داریم او از ما دلخور نشود و اشتباه ما را ببخشد.
نه! نباید اینطور باشد. باید یاد بگیریم که از این به بعد بخشش دیگران و طلب بخشش برایمان راحت باشد و متوقع بودن سخت. چون این غرور بی جا و کاذب ما آدم هاست که ما را به زمین می زند اما در عوض با یک کلمه ببخشید باعث می شود که باب رابطه قدیم به روی ما بسته نشود، اگر کسی از ما طلب بخشش کرد با عفو او بتوانیم برای خودمان او را حفظ کنیم.
● و در آخر: آسان است مدام فکر کرده و در خیال خود رویاهایی برای پیشرفت داشته باشیم اما سخت است تمام آنها را به عمل برسانیم غافل از اینکه با تمام آن رویاها و افکار داریم وارد قصر رویایی که فقط در خیالمان است سر می کنیم و همین امروز و فردا کردن ها است که مانع پیشرفت ما می شود.
بلند شو، بلند شو جوان نسل سومی دست هایت را بر زانو بگذار و با یک «یا علی» دوباره از نو شروع کن. بلند شو، هنوز هم دیر نشده. اگر بخواهی می توانی یادت که نرفته: «خواستن توانستن است».
دستت را بده. از نو شروع می کنیم با هم، یاد گرفتیم در مورد اشتباهات دیگران قضاوت نکنیم یاد گرفتیم بدون تفکر هر چیز را هر جا نگوئیم. یاد گرفتیم ببخشیم و در آخر یاد گرفتیم غرور بی جا نداشته و با بقیه مهربان تر باشیم.
زودباش وقت کشی نکن فرصت نداری.

منبع : روزنامه مردم‌سالاری