کودک را با «فرمان واحد» تربیت کنید

۲۵ درصد انحراف های رفتاری نوجوانان و جوانان ریشه در اختلاف سلیقه والدین در تربیت آنان دارد. همچنین بسیاری از وسواس ها و تعارض ها در دوران بزرگسالی به علت روش تربیتی نادرست پدر و مادر و نداشتن توافق آنان در تربیت فرزندان عنوان شده است.
کارشناسان معتقدند فرزندان در چنین خانواده هایی به موضوع های مختلف با تردید و ابهام نگاه می کنند، چرا که پدر و مادر هیچ گاه روی یک موضوع توافق نداشته اند. این در حالی است که تربیت مجموعه روش ها و راهکارهایی است که از آغاز زندگی انسان به کار گرفته می شود تا افراد در مسیر صحیح رشد و ترقی قرار گیرند و در پرتو آموزش های تربیتی بتوانند به سعادت و کمال دست پیدا کنند.
موضوع تربیت فرزندان از گذشته تاکنون جزو موضوع های اساسی و بنیادین خانواده است. با این همه برخی پدران و مادران در تربیت فرزندان خود دچار اختلاف سلیقه می شوند. این موضوع بر روی رفتار کودک نیز تأثیر عمیق می گذارد. نتایج یافته های طرح ملی بررسی خشونت علیه زنان نیز نشان می دهد نحوه تربیت کودکان عمده ترین عامل اختلاف زن و شوهر در خانواده است.
دکتر «فربد فدایی»، روان شناس در این باره می گوید: موضوع روش مختلف پدر و مادر در تربیت فزرندان آن چنان مسأله مهمی نیست و به طور طبیعی مادر مسائل را به صورت احساسی ارزیابی می کند و پدران نیز با منطق خود با کودکان خود برخورد می کنند. این موضوع کاملاً طبیعی است، به گونه ای که فرزندان قبول می کنند اگر زمانی پدر با کودک نامهربانی می کند، در کنارش مادر با محبت با او رفتار خواهد کرد.
وی با اشاره به این که مشکل پدر و مادر از زمانی ایجاد می شود که آنان درباره مسائل بدیهی کودکان اختلاف سلیقه پیدا می کنند، می گوید: اگر پدر و مادر درباره روش تربیتی کودک خود دچار تعارض شوند، این ناهماهنگی باعث می شود کودک در مقابل توصیه های پدر و مادر، دچار تردید شود.
به گفته او، هنگامی که پدر از برخی رفتارهای کودک خود خرده می گیرد، اما مادر از کودک خود حمایت کند، کودک دچار تعارض می شود و این رفتار پدر و مادر بدان معنا است که حرف پدر و مادر هیچ کدام اعتبار ندارد. بنابراین به هیچ یک از توصیه های آنان توجه نخواهد کرد.
این روانشناس معتقد است آنچه پدران و مادران در زمان اختلاف سلیقه برای تربیت فرزندان خود باید انجام دهند، این است که ابتدا درباره مسائل مهم تربیتی کودکان خود با یکدیگر صحبت و گفت وگو کنند و بهترین روش را برای تربیت فرزند خود انتخاب کنند. در نتیجه کودک از ابهام و سردرگمی رها می شود و مطمئن خواهد بود که صحبت و گفته های پدر و مادر با هم یکی است.
فدایی تأکید می کند: زمانی که کودک همدلی و هماهنگی بین پدر و مادر ببیند، به توانایی آنان بیشتر اطمینان پیدا می کند و توصیه های آنان را ۱۰۰ درصد به کار خواهد بست.
او به پدران و مادران توصیه می کند اگرچه برای رسیدن به یک هدف راه های مختلف وجود دارد، اما برای رسیدن به هدف دلخواه باید یک راه را انتخاب کنند.
از سوی دیگر مجید ابهری، رفتارشناس درباره اختلاف سلیقه پدر و مادر در تربیت فرزندان می گوید: اختلاف سلیقه برای تربیت فرزندان در بین زن و مرد طبیعی است. این موضوع ناشی از فرهنگ و تربیت متفاوت زن و شوهر است، اما بروز این اختلاف در مقابل فرزندان باعث نوعی تخریب زن و مرد و در نتیجه فرصت طلبی کودکان در مقابل پدر و مادر می شود.
وی با اشاره به این که برخی از والدین بویژه برای فرزندان خود مطالبات و تجارب تربیتی خود را به کار می گیرند، اظهار می دارد: برخی والدین تمایل دارند کمبودهای دوران کودکی خود را درباره فرزندان خود اجرا کنند، در حالی که ظرفیت طبیعی کودکان محدود است و پذیرش فکری و رفتاری کودکان چارچوب ویژه ای دارد.
ابهری می گوید: تضادهای رفتاری و گفتاری والدین روی کودکان تأثیر بسیاری دارد و این رفتارها زمینه ساز اصلی تخریب شخصیت کودکان است. اختلاف سلیقه پدر و مادر در تربیت کودکان، گاهی به آنجا می رسد که والدین، فرزند را میدان انتقام جویی از خود می کنند و کودک باید تاوان اختلاف سلیقه و عقاید پدر و مادر را به بهای گزاف بپردازد.
او به والدین پیشنهاد می کند اختلاف نظرهای خود را در مقابل فرزندان بیان نکنند، اگر یکی از والدین فرمان داد و فرمانش اشتباه بود، دیگری از آن فرمان حمایت کند و سپس در غیبت فرزند، اشتباه فرمان همسرش را بیان کند. در این صورت می توان پایه های حکومتی والدین را در تربیت محکم و استوار دانست. در غیر این صورت تضادهای رفتاری والدین در دوران بلوغ خود را نشان خواهد داد.

منبع:www.mydocument.ir