۱ آبان ۱۳۸۶ ــ ریشه های بیماری مزمن ایران از زبان دکتر علی امینی

علی امینی دیپلمات، سیاستمدار، وزیر و نخست وزیر پیشین که اخیرا در پاریس درگذشت و در جریان انقلاب باردیگر دست به فعالیت سیاسی زده بود در مصاحبه ای که در لندن انتشار یافت و سی ام مهر سال ۱۳۵۷ در روزنامه های تهران انعکاس یافت گفت که تنها برحسب وظیفه ملی و میهنی ریشه های بیماری مزمن وطن را عیان می کند تا مورد توجه قرار گیرد و درمان شود.
وی سپس به تشریح این ریشه ها پرداخت و گفت: در ایران ریشه بیماری باید کنده شود؛ نه تسکین درد. در طول دهها سال گذشته به «ایران بیمار» فقط داروی مسکن داده شد و درد باقی ماند. درد ایران با آزادی زندانیان سیاسی ، افزایش دریافتی کارمندان دولت و دادن پایه و گروه تازه به آنان، لغو سانسور مطبوعات و انحلال اداره نگارش وزارت فرهنگ و هنر (سانسور کتاب)، آزادی زیارت خانه خدا و عتبات و ... درمان نمی شود. یک ریشه بیماری ایران در سازمانهای قضایی ناسالم این کشور نهفته است و این دستگاه از آغاز کار ناسالم بوده و تا اصلاح نشود نمی توان انتظار برقراری عدالت و امنیت اجتماعی در وطن را داشت. از یک قانون خوب، اگر دستگاه سالمی نباشد که ناقض، و فرد بی اعتنا به آن را کیفر دهد و سرکوب کند کاری ساخته نخواهد بود و همانا سطوری خواهد بود در یک کتاب در قفسه ای دربسته. ریشه دیگر این بیماری نداشتن دلسوز اقتصادی است. برای مثال: پس از افزایش درآمد ایران از نفت که از ۱۳۵۲ آغاز شد و جنگ اعراب و اسرائیل و تحریم نفتی اعراب باعث آن بود، به جای توجه به کشاورزی و صنایع مربوط به آن و خودکفا ساختن کشور از این بابت، آمدند به بذل و بخشش پرداختند و به ولخرجی دست زدند؛ فروش دلارهای نفتی را آزاد کردند، با هدف خودنمایی؛ به کشورهای دیگر وام دادند، بازپرداخت وام برخی کشورها را بخشیدند و به زندگی لوکس روی آوردند و شکاف میان فقیر و غنی را چنان عمیق و عیان ساختند که طبقه محروم از درآمد نفت، به پا خاست و تا به نتیجه نرسد آرام هم نخواهد گرفت. وقتی که به مسئولان گفتند چرا چنین می کنید، نفت که یک محصول دائمی نیست پاسخ دادند که کویت و عربستان هم چنین می کنند، ولی حساب نکردند که جمعیت کویت یک پنجاهم ایران است. اگر مشکلی در صدور نفت پیش آید، با این کشاورزی ناتوان نمی شود شکم مردم را سیر کرد. قطع واردات محصولات صنعتی را ده سال هم می شود تحمل کرد، ولی محصولات کشاورزی و خوراک مردم را به هیچوجه. به مسئولان گفتند که درمعاملات سرمایه گذاری با خارجی بدانند که اگر به منافع خارجی لطمه بخورد و تضمین ها عملی نشود بیم تحریم جهانی و بلوکه شدن همه سرمایه ایران وجود خواهد داشت که توجه نکردند. ریشه سوم بیماری ایران ساواک است که نتوانست مشکلات مردم را کشف و به موقع و بدون ملاحظات به گوش رئیس کشور و اعضای دولت برساند و به آنان اخطار دهد تا برای رفعشان اقدام کنند. ساواک تنها برای جاسوسی بر ضد مردم و دادن گزارش راست و دروغ و افزودن بر حجم پرونده های محرمانه اشخاص که جز مشکل سازی و دشمن تراشی دردی را درمان نمی کند به وجود نیامده است. وظیفه آن جمع آوری اطلاعات است، در درجه اول اطلاعات مربوط به مشکلات مردم، نارضایی ها، خواستها و ناخواستها و رساندن این اطلاعات به گوش مقامات مربوط است تا راه حل بیابند و پیش از این که دیر شود مشکل را از میان بردارند. این سازمان (ساواک) با این کارکنان و تشکیلات ناقص و نیز وابستگی اش به کابینه و نداشتن استقلال کامل در امور خود نمی تواند در جهت تشخیص بیماری و پیشنهاد تجویز دارو، موثر باشد. کار این سازمان در طول عمر خود شده است پرونده سازی و در نتیجه دردسر سازی برای مردم و دولت و ایجاد ناراضی و دشمن و دورساختن میهندوستان و دلسوزان وطن از خدمت. فساد اداری و انجام امور از راههای بوروکراتیک که عمدتا از انتصابات غیر اصولی مدیران و روسای دوایر و توصیه بازیها ناشی می شود یک ریشه دیگر بیماری ایران است و ....

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز