جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

من‌ به‌ کودکم‌ ایمان‌ دارم‌


از بهترین‌ هدایایی‌ كه‌ می‌توانید به‌ فرزندتان‌ هدیه‌ كنید، سه‌ معجزه‌ طلایی‌ كه‌ كلید خوشبختی‌ آینده‌اوست‌; این‌ سه‌ بال‌ پرواز عبارتند از: خوش‌ بینی‌، شوخ‌ طبعی‌ و ایمان‌ به‌ فرزند.
اگر شما خوش‌ بین‌ باشید هیچ‌ گاه‌ تسلیم‌ نخواهید شد و از شكست‌، موفقیت‌ و از زمین‌ خوردن‌، بلندشدن‌ را به‌ نمایش‌ خواهید گذاشت‌. افراد خوش‌ بین‌ خیلی‌ بیشتر از افراد بدبین‌ به‌ موفقیت‌ نایل ‌می‌شوند، زیرا از شكست‌ها و اشتباهات‌ خود درس‌ گرفته‌ و تا آنجا كه‌ بتوانند از تسلیم‌ شدن‌ دوری‌می‌كنند. افراد خوش‌ بین‌ علیرغم‌ شكست‌ها و ناكامی‌ها همواره‌ دارای‌ انگیزه‌ هستند اما افراد بدبین‌اغلب‌ تسلیم‌ شده‌ و تنها به‌ برآورد شدن‌ انتظارات‌ كوچك‌ خود قانع‌ هستند. خوش‌ بینی‌ یا تفكر مثبت‌ ازافسردگی‌، عصبانیت‌ و اضطراب‌ جلوگیری‌ كرده‌ و در بهبود اوضاع‌ زندگی‌ نقش‌ چشمگیری‌ دارد. تمرین‌در خوش‌ بینی‌ باعث‌ بروز شادی‌ و سلامت‌ ذهن‌ می‌شود و الگوی‌ بسیار خوبی‌ برای‌ فرزندانتان‌ خواهدبود و آنها نیز این‌ مهارت‌ زندگی‌ را از خود شما یاد می‌گیرند. از بهترین‌ روش‌ها برای‌ آموزش‌ و نشان‌ دادن‌خوش‌ بینی‌، شوخ‌ طبعی‌ است‌. بچه‌ها عاشق‌ خندیدن‌ و شوخی‌هایی‌ هستند كه‌ به‌ زندگی‌ شادی‌بخشیده‌، و با هدیه‌ آوردن‌ دوستی‌ به‌ دنیا، همه‌ جا را خوش‌ و آب‌ رنگ‌ می‌كند. حتی‌ در فرهنگ‌های‌باستانی‌، به‌ اهمیت‌ شوخ‌ طبعی‌ تأكید كرده‌اند و آن‌ را با خلق‌ خدایان‌ خنده‌ و دلقك‌ها به‌ تصویركشیده‌اند. این‌ سنت‌ نسل‌ به‌ نسل‌ گشته‌ و امروزه‌ هم‌ چنان‌ پابرجاست‌. هر روز در كنار فرزندتان‌، زمانی‌ رابه‌ تمرین‌ برای‌ دیدن‌ چیزهای‌ خنده‌ آور سپری‌ كنید. این‌ كار فعالیتی‌ فرخ‌ بخش‌ محسوب‌ می‌شود كه‌ به‌فرزند شما برای‌ كمتر جدی‌ گرفتن‌ اتفاقات‌ كمك‌ می‌كند. به‌ حرفهای‌ خنده‌داری‌ كه‌ می‌توانید بگویید فكركنید. چیزهای‌ خنده‌ آوری‌ كه‌ در خود و دیگران‌ می‌بینید و می‌توانید به‌ آنها بخندید. بازی‌ با كلمات‌ راتجربه‌ كنید.
جوك‌ها، خاطرات‌ خنده‌دار و داستانهای‌ سرگرم‌ كننده‌ را به‌ خاطر بسپارید و آنها را برای‌ دیگران‌تعریف‌ كنید. ایمان‌ به‌ كودكان‌ سبب‌ می‌شود كه‌ احساس‌ خوبی‌ نسبت‌ به‌ خودشان‌ پیدا كنند. هرگزمرتكب‌ این‌ اشتباه‌ نشوید كه‌ دائما بچه‌ها را با رفتار اشتباهشان‌ سرزنش‌ كنید. هرگز بچه‌ها را با القابی‌ مثل‌ترسو، احمق‌، تنبل‌ و... مورد توهین‌ قرار ندهید. به‌ كار بردن‌ چنین‌ صفت‌ هایی‌ نشان‌ می‌دهد كه‌ به‌ فرزندخود ایمان‌ ندارید كه‌ می‌تواند به‌ خود كم‌ بینی‌ و احساس‌ عدم‌ توانایی‌ در ایجاد تغییر بیانجامد. اگرچه‌بچه‌ها چنین‌ برچسب‌هایی‌ را با عصبانیت‌ انكار می‌كنند اما در نظرشان‌ همانند حقیقتی‌ نقش‌ می‌بندد.توجه‌ و تمجید از رفتارهای‌ خوب‌ كودكان‌ از اهمیت‌ خاصی‌ برخوردار است‌. به‌ خصوص‌ لازم‌ است‌ دردوران‌ نوجوانی‌ خیلی‌ بیشتر از آن‌ كه‌ آنها را سرزنش‌ كرده‌ و یا تحت‌ مقررات‌ انضباطی‌ شدید قرار دهید،به‌ آنها توجه‌ كرده‌ و از آنها تعریف‌ نمایید. والدین‌ باید نوجوانان‌ را حداقل‌ ۵ تا ۱۰ برابر بیشتر از آن‌ كه‌سرزنش‌ می‌كنند تمجید نمایند، زمان‌ زیادی‌ نمی‌برد. تنها چند ثانیه‌، اما نتیجه‌ شگفت‌انگیز است‌. ازفرزند خود به‌ خاطر ساده‌ترین‌ چیزها، برای‌ مثال‌ بدون‌ سر و صدا بازی‌ كردن‌، مهربانی‌ با بچه‌های‌كوچكتر از خودش‌، دقت‌ در نگهداری‌ از كتاب‌ هایش‌، كمك‌ در كارها و... تشكر و تعریف‌ كنید. هرگز از فرزندتان‌ به‌ خاطر انجام‌ ندادن‌ كار نادرست‌ قدردانی‌ نكنید. برای‌ مثال‌ هرگز نگویید: آفرین‌امروز شیطانی‌ نكردی‌، آفرین‌، امروز اتاقت‌ را بهم‌ نریختی‌. تشكر از بچه‌ها به‌ خاطر این‌ كه‌ كار بدی‌ راانجام‌ نداده‌ است‌ جنبه‌ مثبت‌ قضیه‌ را از بین‌ می‌برد و این‌ را به‌ بچه‌ها تفهیم‌ می‌كند كه‌ رفتار معمول‌ اوبسیار بدتر است‌. همیشه‌ در مورد كارهای‌ قابل‌ ستایش‌ و آن‌ هم‌ با بیان‌ و حالتی‌ مثبت‌ به‌ خاطر كارهای‌خوبش‌ كه‌ انجام‌ داده‌ است‌ تشویق‌ كنید. سعی‌ كنید كه‌ پدر و مادر واقع‌ بینی‌ باشید. حتی‌ خود شما هم‌ كامل‌ نیستید. فرزند شما از ابتدا نیاز به‌آموزش‌ دارد تا تدریجا مؤدب‌ بودن‌، بازی‌ با بقیه‌ بچه‌ها، تقسیم‌ اسباب‌ بازی‌، مهربانی‌ و... را یاد بگیرد.همیشه‌ از پیشرفت‌ او تعریف‌ كنید. كار و تلاش‌ فرزندتان‌ را حتی‌ پس‌ از شكست‌ ستایش‌ كنید. از به‌ كاربردن‌ مداوم‌ كلماتی‌ مثل‌ نه‌، تو نمی‌توانی‌، نكن‌، بسه‌ بپرهیزید و با استفاده‌ از لغاتی‌ كه‌ بار تأكیدی‌ دارندمثل‌ همیشه‌، هیچ‌ چیز، هیچ‌ كس‌، همه‌ چیز، همه‌ و هرگز، جریان‌ امور را عادی‌ نكنید. این‌ لغات‌ منفی‌بیانگر خطا و اشتباه‌ هستند و با القا پیام‌ منفی‌ موجب‌ ضعف‌ خود كم‌ بینی‌ در كودك‌ می‌شوند. اگر كودكی‌این‌ كلمات‌ را زیاد بشنود دیگر هرگز برای‌ ناتوانی‌هایش‌ اهمیتی‌ قایل‌ نمی‌شود. با بچه‌ها صبور باشید.توهین‌، داد و فریاد و خصومت‌ عدم‌ اعتماد و ایمان‌ را می‌رساند. درخواست‌ها، یادآوری‌ها و دستورات‌خودتان‌ را مؤدبانه‌ و با بكارگیری‌ عبارت‌ «خواهش‌ می‌كنم‌» بیان‌ كنید و در این‌ كار پیام‌ خود را با عبارات‌مثبت‌ بگویید. به‌ جای‌ صحبت‌ در مورد كارهایی‌ كه‌ نباید انجام‌ دهد، راجع‌ به‌ كاری‌ كه‌ باید درست‌ انجام‌دهد صحبت‌ كنید: مثلا به‌ جای‌ این‌ كه‌ بگویید: لباسهایت‌ را این‌ طرف‌ و آن‌ طرف‌ نگذار بگویید: عزیزم‌لطفا لباسهایت‌ را همین‌ الان‌ جمع‌ كن‌. یا به‌ جای‌ «شلوغ‌ نكن‌»، به‌ او بگویید: هیچ‌ دلیلی‌ برای‌ بداخلاقی‌وجود ندارد. هنگامی‌ كه‌ فرزندتان‌ درك‌ بهتری‌ از اوضاع‌ پیدا كرد، مهارت‌ را فرا گرفت‌ و قوانین‌ راشناخت‌، با یادآوری‌های‌ دوستانه‌ یا پرسش‌های‌ آرام‌ از این‌ كه‌ چه‌ چیزی‌ را در چه‌ موقعیتی‌ باید انجام‌داد، یا این‌ كه‌ احساس‌ فرد مقابل‌ در چنین‌ شرایطی‌ چیست‌ و یا تأثیر رفتار او در دوستی‌هایش‌ و یا بیان‌نتیجه‌ عملكردهایش‌، به‌ تعلیم‌ و تربیت‌ خود ادامه‌ دهید.
منبع : مجله راه زندگی


همچنین مشاهده کنید