اولین شهرداری تهران

مثل حالا نبود كه هر اتفاقی در شهر افتاد، گوشی تلفن‌هاشان را بردارند و به ۱۳۷ و بعد عصبی‌تر به ۱۸۸۸ گله ببرند.
اصلاً نمی‌دانستند تلفن چیست و هنوز راه زیادی بود تا «قالیباف» شهردار تهران شود.
مثل حالا نبود كه از كمبود سطل‌های مكانیزه جمع‌آوری زباله گله‌كنند و انگار این سطل‌ها از ابتدای تولد شهری به اسم تهران همین جاها چسبیده شده بود و... آن‌قدر زباله جلوی خانه‌هاشان جمع می‌شد و آن قدر موش و مگس و گربه‌ها به دنبال موش‌ها به روی زباله‌ها دیده می‌شد كه لابد بویش می‌رفت تا خانه مدیران مملكتی و بعد آن‌ها تصمیم گرفتند اداره احتسابیه راه بیندازند.
آن موقع‌ها تهران این همه بزرگ نبود و فاصله خانه‌ها كمتر بود و می‌شد بوی زباله آدم‌های پایین شهر به آدم‌های حكومت برسد.
احتسابیه راه افتاد با دو اداره؛ احتساب و تنظیف. احتسابیه جزو دارایی‌اش ۱۰۰ راس قاطر داشت برای حمل زباله و در بخش دیگر به خلاف‌های داد و ستد می‌رسید.
چند سال بعد یكی از روزهای سال ۱۳۲۸ صبح كه مردم آمدند توی خیابان، خاك‌های آب‌پاشی شده توی حلق‌شان نرفت و آدم‌ها گیج از اتفاق آن روز تا سر كارشان رفتند و چند وقت بود شنیدند كه رئیس ایل قاجار بلدیه را به ریاست «خلیل‌خان اعلم الدوله ثقفی» راه انداخته و قرار است این‌ها بعضی خیابان‌های مهم را سنگفرش كنند و نظافت دارالخلافه را هم به عهده بگیرند.
بلدیه هنوز یاد نگرفته بود چه‌طور پول در آورد و تنها از آنها كه بار به تهران می‌آوردند عوارض می‌گرفت و درآمدی نداشت برای كارهای دیگری جز رفت‌و‌روب شهر.
تهران بزرگ شد و ۵۷ شهردار آمدند و رفتند تا امروز كه شهرداری می‌خواهد مركزی فرهنگی- خدماتی باشد و همه مدیران شهر مدام اعلام می‌كنند كه شهرداری فقط نهادی خدماتی نیست.حالا سطل‌های مكانیزه زباله و رفت‌وروب تهران تنها بخشی از كار است.

گلابتون نیلی

منبع : همشهری