۱۱ تیر ـ ۲ جولای ـ نشست ادیبان برای نوسازی نثر نویسی، ترجمه و روزنامه نگاری ایران

دوم ژوئیه سال ۱۹۴۶ نشست ادیبان و نویسندگان ایران كه از ۲۵ ژوئن (چهارم تیر ماه ۱۳۲۵ خورشیدی) برای نوسازی روزنامه نگاری، ترجمه و نثرنویسی و اظهار نظر درباره شعر تشكیل شده بود با صدور قطعنامه (توصیه نامه)ای پایان یافت كه تا سالها الگوی نویسندگی بود. در جلسات هفت گانه این نشست (كنگره) ادیبان و نویسندگان از جمله دهخدا، بهار، حكمت، فروزانفر و علی شایگان شركت داشتند و روش های روزنامه نگاری و نثر نویسی اروپایی در این جلسات بررسی شد و سبكهایی برای ترجمه از زبانهای دیگر مورد موافقت قرار گرفت که رعایت انها به مترجمان توصیه شد.
نوسازی واقعی روزنامه نگاری ایران از سال ۱۳۳۵ و تاسیس نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری در ایران و دعوت دو استاد روزنامه نگاری از آمریكا از جمله دكتر ویلسون رئیس وقت گروه روزنامه نگاری دانشگاه یوتا و سپس ایجاد دوره های خبرنویسی و ادیت در دانشگاه تهران برای روزنامه نگاران شاغل و تدریس استادان و روزنامه نگاران معروف جهان در آنجا آغاز شد. پیش از سال ۱۳۳۵، روزنامه نگاری ایران مطابق استاندارد جهانی نبود و قواعد و اصول معینی را دنبال نمی كرد و چون مطالب ساده، روان، روشن و كامل نوشته نمی شد عادت و اعتیاد به روزنامه خوانی در طبقه باسواد ایرانی به وجود نیامد و روزنامه از نیازمندی های زندگی روزمره نشده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز