شراب های بهشتی

«ظرفهای غذا و جامهای طلایی (شراب طهور) را دور آنها می گردانند و در بهشت آنچه دلها می خواهد و چشمها از آن لذت می برد موجود است و همیشه در آن خواهید ماند. این بهشت است كه شما وارث آن می شوید بخاطر اعمالی كه انجام می دادید و در آن برای شما میوه های فراوان است كه از آن می خورید.»
(زخرف/ ۷۰-۷۳)
خوردن و آشامیدن، دو ركن مهم زندگی موجود زنده را تشكیل می دهد. درست است كه غذا و شراب (آشامیدنی) تامین كننده جسم انسان یا حیوان است اما این قدر كه موجود زنده به لذت خوردن و آشامیدن می پردازد این قدر به یاد آثار حیاتی این دو نعمت نیست. در بهشت هم، البته خوردن و آشامیدن تامین كننده جسم مومن است و بازمانده های غذا برخلاف دنیا، بدبو و نفرت آور نیست بلكه بالعكس، طبق روایات،غذای مومن به صورت عرق بدن كه از مشك و عبیرخوشبو تر است، از بدن خارج می شود. آنچه كه در زندگی بهشتی مهم است، درك كامل لذات روحی و جسمانی است. آشامیدن شرابهای بهشتی كه طعام های گوناگونی دارد، ضمن ایجاد لذت در مومن، روح او را برای دریافت حقائق و درك اسماء الهی آماده می سازد. شرب این مایعات به هیچ وجه آثار سوء دنیوی را نظیر نفخ شكم، سردرد، مستی، تهوع و... در پی ندارد.
در ذیل تفسیر آیه مباركه «باكواب و اباریق و كاس من معین» آمده كه: نوجوانان زیبای بهشتی با قدحها و كوزه ها و جامهای پر از شراب طهور كه از نهرهای جاری بهشتی برداشته شده در اطراف بهشتیان می گردند و آنان را سیراب می كنند اما نه شرابی كه عقل و هوش را ببرد و مستی آورد بلكه هنگامی كه بهشتیان آن را می نوشند نه سردرد می گیرند و نه مست می شوند «لایصدعون عنها و لاینزفون» و تنها یك حالت نشئه روحانی توصیف ناپذیر به آنها دست می دهد كه تمام وجودشان را در لذتی بی نظیر فرو می برد. ویژگی دیگری كه آیات به آن اشاره دارد معطر بودن آن است چنانكه می فرماید:«ان الابرار یشربون كان مزاجها كافورا» نیكان از جامی می نوشند كه با عطر خوشی آمیخته است و یا درجای دیگر اشاره به طعم خوش آن دارد و می فرماید:« و یسقون فیها كاسا مزاجها زنجبیلا» بهشتیان از جامهایی سیراب می شوند كه لبریز از شراب طهوری است كه با زنجبیل آمیخته است و این شراب تندی خاصی دارد. (بسیاری از مفسران بیان كرده اند كه اعراب از خوردن شرابهایی كه با طعم تندی زنجبیل بوده است بسیار لذت می بردند).
از همه مهمتر این است كه ساقی این بزم روحانی خداست و بهشتیان از دست قدرت او و از بساط لطف و مرحمتش برمی گیرند و می نوشند و مست عشق و معرفت او می شوند و «سقاهم ربهم شرابا طهورا».
همانطور كه از تفسیر آیات برمی آید شرابهای بهشتی انواعی دارد بعضی در نهرها جاری است و بعضی در ظرف های سربسته ومهر شده است چنانچه در آیه شریفه می فرماید:« یسقون من رحیق مختوم ختامه مسك و فی ذلك فلیتنافس المتنافسون» ابرار از شراب زلال دست نخورده سربسته ای سیراب می شوند و مهری برآن نهاده شده كه از مشك است و در این نعمتها باید راغبان پیشی گیرند.
اما چه كسانی از این رحیق مختوم می نوشند؟ در ذیل تفسیر آیه مبارك «یسقون من رحیق مختوم.» آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته ای سیراب می شوند، آمده است: پیامبر اكرم (ص) به حضرت علی (ع(فرمودند:«یا علی من ترك الخمر لله سقاه الله من الرحیق المختوم.» ای علی كسی كه خمر و شراب را به خاطر خدا ترك گوید خداوند او را از شراب زلال در بسته مهر شده با مشك بهشتی سیراب می كند و نیز در روایتی از امام علی بن الحسین (ع) آمده است:«من سقی مومنا من ظماء سقاه الله من الرحیق المختوم» كسی كه شخص مومن تشنه ای را سیراب كند خداوند او را از رحیق مختوم سیراب خواهد كرد.
و در حدیث دیگری آمده است«من صام لله فی یوم صائف سقاه الله من الظماء من الرحیق المختوم» كسی كه در روز گرم تابستان روزه بدارد خداوند او را از تشنگی قیامت با رحیق مختوم سیراب می كند.

فاطمه عبداللهی

منبع : مطالب ارسال شده