ایجاد نظم با عشق و احترام

راهنمائی و هدایت رفتار بچه‌های کوچک کاری سخت، دشوار و پرتنش است، ولی این کار مهمترین وظیفه خانواده می‌باشد. کودکان نیاز به کمک شما در یادگیری چگونگی رفتار خود دارند.
نوع انضباط و نظارت بسته به سن کودک تغییر می‌کند. بچه‌های کوچک نیاز به زمان بیشتری برای راهنمائی و هدایت رفتارشان دارند. بچه‌های بزرگتر هنوز به راهنمائی نیاز دارند، اما میزان و ساعات آن کمتر می‌باشد. همیشه به خاطر داشته باشید که نظم و انضباط که در واقع به معنای آموزش است نوعی یاد دادن و آموزش است که موجب رشد خود - کنترلی می‌گردد. (داشتن کنترل بر اعمال خود) نظم و انضباط و آموزش آن عملی منفی و یا اضطراب‌آور نیست. این کار موجب از بین رفتن احساس ارزش در کودک نمی‌گردد. در نهایت شما در پی آن هستید که کودکان توانائی درونی خود را برای هدایت رفتارهایش در جهات مناسب و در همه شرایط افزایش دهد.
حتی وقتی‌که شما در کنار او نیستید، این کار به‌خوبی می‌تواند انجام پذیرد. اگر شما آن را در زمان بچگی او عملی سازید. زمانی شروع کنید که کودکان بسیار کوچک است. به یاد داشته باشید که دنیای امروز با دنیای زمان کودکی شما فرق دارد، ممکن است کودکان به مهارت‌های متفاوتی نیاز داشته باشد. هنگامی‌که به این ایده، خو گرفتید که شما پدر و یا مادر هستید، مهم است که با این ایده که شما مسئول راهنمائی رفتار فرزندتان هستید نیز احساس راحتی کنید. برای این روند ممکن است شما نادیده گرفته شوید و یا برخی مواقع مورد بی‌مهری قرار گیرید. شما باید اطمینان داشته باشید که کاری صحیح را برای فرزندتان انجام می‌دهید و هدف خود را فراموش ننمائید.
نیاز است که آموزش نظم، انضباط و راهنمائی رفتار کودکتان را با احترام و قاطعیت انجام داده و این دو ویژگی را حتی در هنگام عصبانیت حفظ نمائید. شما نیاز به حفظ کنترل خود دارید. کودکان در تمامی مراحل رشد نیاز دارند که از قبل بدانند کدام رفتارها از آنها انتظار می‌رود و کدامین رفتار قابل قبول و پذیرفته شده است. بچه‌های کوچک همیشه قادر به درک سخنان شما نیستند.
حتی اگر انتظارات خود را برایشان بیان نمائید. وقتی آنها خیلی کوچک هستند نیاز به مراقبت بیشتری دارند و تا حد خاصی می‌توانند یک رفتار را تحمل نمایند. مثلاً وقتی یک کودک کوچک را با خود به خرید می‌برید قدرت تحمل او را در نظر داشته باشید. خرید کردن برای زمان محدودی می‌تواند برای کودک شادی‌بخش باشد.
پس از آن ممکن است او نیاز داشته باشد به فعالیت دیگری بپردازد و این کار برای او قابل تحمل نیست. بگذارید که کودکتان پیشاپیش بداند که وقتی بزرگتر می‌شود، از او چه انتظاری دایرد. اگر کودکتان کار زیادی برای انجام دادن ندارد، زمینه انجام کارهائی را برای او فراهم بیاورید که شادی‌بخش و جالب هستند. این فعالیت‌های اضافه، فرصت‌های بسیاری برای کسب و یادگیری رفتارهای مناسب فراهم می‌آورند. اگر نیاز به نکوهش و سرزنش کردن کودک می‌باشد، صرف‌نظر ازهر سنی که دارد، همیشه این کار را به‌طور خصوصی و احترام‌آمیز انجام دهید و به یاد داشته باشید که شما دارید به او می‌آموزید که چه کار کند. قاطع و مهربان باشید.

منبع: www.urbanext.uiuc.edu
ترجمه: معصومه بهرامی

منبع : روزنامه آفتاب یزد