پدر عنصر رهبری

پدر برترین نقطه اتكای كودك است. اوست كه تصمیم می‌گیرد، جهت می‌دهد، می‌سازد، اجرا می‌كند، اوست كه پناهگاه است. مسئول امور مالی است. مسئول انضباط است. ادارده كننده عقل و فكر خانواده است. مغز است. قوه و قدرت است. موجب ایمان و اطمینان است.كودكان پدر خود را ناخودآگاه و بدون شنیدن القایی از دیگران سمبل قانون و عامل اقتدار می‌دانند. و هم او را راهنما و حامی و مراقب خانواده، موضوع ترس و عشق و خشم و تحسین و ستایش می‌شناسد. او مدیر و رئیس خانواده است كه به استقلال رائی می‌دهد و تصمیم می‌گیرد و تعبیر قرآن را كه فرمود: قُوا اَنْفُسَكُمْ وَ اَهْیِكُمْ ناراً ۱» كودك به عمل دریافته و مورد توجه قرار می‌دهد. انتظار می‌رود كه عنصر رهبری سروسامان دهنده امور و انجام دهنده وظایفی باشد كه اهم آنها بدین قرارند: تعیین فلسفه و ایدئولوژی ـ سازماندهی و تقسیم وظایف ـ نظام دهنده روابط ـ تعیین برنامه برای زندگی ـ تنظیم اوقات ـ صیانت و مراقبت و حفظ انضباط.
پدر مدیر خانواده است نه بدان خاطر كه به ریاستی دست یابد و یا كمبودهای مربوط به حقارتهای خود را جبران كند. بلكه او مدیر است و این مدیریت باید در جهت رشد دادن و شخصیت دهی به كودك باشد و
زمینه را برای بزرگ شدن كودك از لحاظ اخلاقی ، عاطفی و انسانی فراهم كند.
او باید در خانواده شرایطی فراهم كند كه شخصیت فرزند رشد كند. حس اعتماد به نفس و در خواست آزادیهای اندیشیده در او تقویت شود و استعدادهای او به وجهی كافی شكوفا گردد. به گونه‌ای كه بتواند در جامعه آینده خود را سر پا نگهدارد.« اینكه فرزند را از آن پدر دانسته‌اند درست در این رابطه است كه احساس وظیفه نسبت به نگهداری او داشته باشد و در تعالی او گام بردارد. هر گونه بی توجهی نسبت به وضع فرزند و توقف در رشد از جهات و ابعاد گوناگون نوعی خیانت و مسامحه به حساب می‌آید ».

منبع : شمیم