شوشتر ، استان خوزستان

شهر شوشتر از شهرهای بسیار كهن ایران است. طبق روایت گویند: شهرستان شوش و شوشتر را شوشیند (شوسن) زن یزدگرد پسر شاپور ساخت. او دختر ریش گلوته پادشاه یهودیان و مادر بهرام‌گور بود. در عهد عیلامیان شهر هیدالو ظاهراً در موضع شوشتر كنونی بود و سپاهیان آشور بانیپال در دنباله فتوحات خود بدانجا رسیدند.
قدیمی‌ترین آثار بدست آمده نشان می‌دهد كه شوشتر در زمان ساسانیان نیز وجود داشته است. در سال 260 میلادی والدین قیصر روم اسیر شاپور اول (دومین پادشان سلسله ساسانی) گردید و در مدت 7 سال اسیری به ساختن سد عظیم شادروان در نزدیك شوشتر مشغول بود. عرب‌ها، سد شادروان را از عجائب ابنیه جهان می‌شمردند و هنوز آثاری از آن باقی مانده است.
شوشتر در دوره قاجاریه نیز كرسی ایالت خوزستان محسوب می‌شد. در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، شوشتر، دزفول و هویزه جزء كرمانشاه گردید و به محمدعلی میرزای دولت شاه سپرده شد. بر اثر طاعون در سال 1247 هـ.ق، بیش از نیمی از جمعیت شهر خالی شد. در زمان سلطنت مظفرالدین‌شاه، دو دستگی حیدری و نعمتی در آن به اوج خود رسید و هر یك در كوچه‌ها و یا پشت‌بام سنگربندی كردند. خزعل خان هم از این وضع استفاده كرد و دسته‌‌های عرب‌ها را به تاخت و تاز در شوشتر فرستاد. مردم شوشتر از آغاز ظهور اسلام مسلمان و بعدها شیعه شدند. شوشتر را دارالمومنین دانسته‌اند.