کاخ بزرگ شوش

کاخ بزرگ شوش را داریوش اول پیش از ساختن آپادانا در تخت جمشید بنا کرد . از آنجا که تخت جمشید پایتختی دینی بوده منطقی می نموده است که یک مرکز سیاسی هم پیش بینی شود .کاخ برازنده داریوش در شوش دور تا دور یک حیاط بر روی یک گورستان کهن عیلامی ساخته شده بود . کتیبه ای که از آنجا به دست آمده گزارش جالبی از ساختمان این کاخ به دست می دهد .
این کتیبه که می توان تقریبا یک قرارداد ساختمانی( پیمانکاری ) نامید احتمالا راهنمای با ارزشی برای فنونی ست که در ساختمان های مشابه در تخت جمشید و سایر مراکز هخامنشی به کار رفته است . وقتی قدرت و ثروت امپراطوری هخامنشی به سرعت رو به فزونی یافت . داریوش کار ایجاد یک شهر آیینی ویژه را در تخت جمشید آغاز کرد .
تاسیس چنین مرکز بزرگ قدرت زمینی به صورت شهر مینوی اساطیری ساخته شده بود و جای موثری برای دعا و نیایش فراهم آورده و امنیت و رفاه را به همه اقوام این امپراطوری هدیه کرد . از این رو شاید با پیروی از نقشه های کوروش , داریوش در حوالی سالهای ۵۱۶ تا ۵۱۸ ق.م ساخت بناهای عظیم تخت جمشید را آغاز کرد . هنگامی که اسکندر در سال ۳۳۰ ق.م آن را ویران ساخت هنوز کاملا به اتمام نرسیده بود . تحقیقات نشان می دهد که ساختمان های انتهایی نیمه تمام است .
و در آخر داریوش هم برای خود مقبره ای طرح کرد که این مقبره در دل کوه قرار داشت و این عمل نشان می دهد که پادشاهان ایران کوه را مظهر قدرت و پایداری می دانستند . مقبره داریوش در دالانی بسیار طویل بنا شده است که سر در این دالان چهار ستون قرار دارد و در قسمت بالایی آن حجاریهایی حاکی از سربازان هخامنشی است و در قسمت تحتانی تصاویری از صحنه های جنگ حجاری شده است .
دخمه ها و مقبره ها پس از گذشت ایام تغییرات فراوانی کردند ولی زمانی که داریوش آرامگاه خود را در نقس رستم نزدیک تخت جمشید در سینه کوه حجاری می کرد طول ستونهای ورودی دخمه دلالت بر طویلی آن داشته است.

منبع : سایت همکلاسی