عدالت گستری در حکومت امام زمان علیه السلام

مسئله اجرای عدالت در حکومت مهدوی علیه السلام دارای درخشندگی خاصی است و بیشتر، حکومت امام زمان علیه السلام را به حکومت عدل می شناسند. اما دو سؤال در این زمینه مطرح است:
۱) چگونه گسترش عدالت امکان دارد؛ با اینکه اجبار اثری ندارد؟
۲) آیا عدالت مقدمه ظهور است یا نتیجه ظهور؟
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «لا إکراه فی الدین»، این نکته تربیتی است که با زور امکان کار تربیتی نیست، بلکه بیشتر بازدارنده عمل است. لذا عدالت گستری هم با زور ممکن نخواهد بود بلکه باید عدالت پذیری ایجاد گردد تا عدالت گستری هم بوجود آید. و عدالت پذیری نیز به این است که افراد عدالت را در مورد خویش بخواهند نه فقط درباره دیگران. زیرا اجرای عدالت برای دیگران کار لذتبخشی است ولی اگر اجرای عدالت حتی اگر به ضرر شخص بود آنرا با دل و جان بپذیرد آنگاه زمینه ظهور عدالت فراهم خواهد شد.
بسیاری از مردم از اجرای عدالت برعلیه خویش ناراحتند که در تاریخ نیز سابقه آن موجود است. بعد از شروع خلافت ظاهری حضرت علی علیه السلام، طلحه و زبیر محضر علی علیه السلام رسیدند و درخواست پست و مقام نمودند. و توقع زیادی از علی علیه الاسم داشتند ولی وقتی با اجرای عدالت مواجه شدند، ناراحت شده و جنگ جمل را بر علیه علی علیه السلام براه انداختند و در مقابل، افرادی بودند که اسطوره تاریخ شدند. فردی از شیعیان علی علیه السلام سرقت نموده بود، حضرت دستش را قطع نمودند. بعضی شروع کردند به زخم زبان زدن. که این هم از علی و... ولی این شیعه جواب داد که دست مرا می دانید چه کسی قطع کرده است؟ یعسوب الدین، قائدالغراءالمحجلین، امیرالمؤمنین. و من باز هم به علی علیه السلام افتخار می نمایم. اگر شیعیان به این درجه عدالت پذیری رسیدند ظهور هم اتفاق خواهد افتاد.
اما این که آیا عدالت مقدمه ظهور است یا نتیجه ظهور؟ در جواب باید گفت؛ هردو به هم مربوط اند. ظهور زمانی اتفاق می افتد که مردم آمادگی و پذیرش عدالت را داشته باشند و وقتی زمینه آماده شد و ظهور اتفاق افتاد عدالت به معنای واقعی اتفاق خواهد افتاد.
زیرا گاهی مردم عدالت پذیر شدند ولی حکومت قوی و دستگاه حاکمه قوی که مجری عدالت باشد پیدا نمی شود. یا شرایط مهیا نیست و با ظهور حضرت حجه علیه السلام هم شرایط مهیا خواهد شد و هم حکومت حاکمه قدرت اجرای آنرا دارد.

منبع : سایت خبری خیمه