اگه بمیرم چی می شه

کبود خار در سخت ترین و بایرترین خاک ها می روید. در خاک های بد و آهکی رنگ. در خاک هایی که نه درخت و نه هیچ گونه گیاه وحشی در آن نمی روید. در چنین خاک هایی کبود خار آزادانه و فراوان می روید. پسرکی که در میان بوته های کبود خار می دوید، از نفس افتاده بود. خیلی وقت بود که یک نفس دویده بود. ناگهان ایستاد. پروپایش را نگاه کرد. خارها پروپایش را دریده بودند.
دل ایستادن نداشت. می ترسید که الانه برسند. ترسان پشت سرش را نگاه کرد، اما تا آنجا که دیدرسش بود، کسی را ندید. در طرف چپش صدها مورچه درشت، در کنار لانه شان با شتاب انبوه می شدند و وول می خوردند. پسرک لحظه ای همه چیز را از یاد برد و غرق تماشای مورچه ها شد. کمی بعد به خود آمد و هراسان از جا برخاست.هر چه زور داشت به پاهایش داد و به طرف صخره ها دوید. به چنار پیر و تناوری در کنار صخره ها نزدیک شد و خودش را روی تل برگ های خشک انداخت.
مرغی که در نوک بلندترین شاخه ها نشسته بود، هراسان پرید. پسرک با خودش حرف می زد. انگار کسی پیشش بود، بلند بلند می گفت؛«میرم... میرم سراغ اون آبادی رومی گیرم... کی می تونه بفهمه کجا رفته ام؟... دیگه برنمی گردم. میرم چوپون می شم. ننه م هر چقد میخاد دنبالم بگرده... اگه اونجارو پیدا نکردم چی؟ اونوخ از گشنگی می میرم... خب، بمیرم... مگه اگه بمیرم چی میشه؟...»

اینجه ممد- یاشارکمال- ترجمه ثمین باغچه بان

منبع : روزنامه کارگزاران