من یا دوست خیالی ام؟!

دوستان خیالی، برای كودكان از جنبه های احساسی، اجتماعی و ادراكی مفید است. تحقیقات جدید نشان می دهد دوستان خیالی كودكان، صرف نظر از این مطلب كه دارای شخصیت های مثبت و یا منفی باشند، برای كودكان از جنبه های احساسی، اجتماعی و ادراكی مفید هستند و به كودكان برای كسب آمادگی برای مواجه شدن با زندگی واقعی كمك می كنند.
كودكان در روابط خود با دوستان خیالی در مقایسه با روابطشان با دوستان واقعی از كنترل بالاتری برخوردارند و به همین دلیل این نوع روابط برای كودكان نوعی، تمرین به شمار می رود.
یك سوم كودكان تا پیش از ورود به دبستان دوستان خیالی دارند. مطالعات انجام گرفته در سال های گذشته نشان داده است كودكانی كه دارای دوستان خیالی هستند از دید روان شناسی كاملاً عادی هستند و از غیرواقعی بودن دوستان خیالی خود آگاهی دارند.
دوستان خیالی معمولاً حدود سن سه سالگی كودكان ظاهر می شوند. این موجودات می توانند با مرور زمان تغییر كرده و به همراه كودك تكامل یابند.
در سنین قبل از مدرسه، دختربچه ها بیشتر دارای دوستان خیالی هستند، اما در سنین مدرسه تفاوت برخورداری از دوستان خیالی بین پسربچه ها و دختربچه ها از بین می رود و به علاوه فرزندان نخست هر خانواده و همچنین تك فرزندان با احتمال بالاتری از دوستان خیالی برخوردارند.
دوستان خیالی دارای اشكالی مختلف نظیر انسان، موجود فضایی و یا حتی حیوانات مختلف بوده و دارای شخصیت های گوناگونی هستند.
اكنون بررسی های محققان نشان می دهد كه دوستان خیالی به كودكان كمك می كنند تا بهتر با مشكلات زندگی مواجه شده و با این واقعیت كه نمی توان همیشه آن چه را كه مورد علاقه است به دست آورد، آشنا شوند.
دانشمندان می گویند: درك این حقیقت در دوران ابتدایی كودكی دشوار است و كودكانی كه دارای دشمنان خیالی هستند بهتر این حقیقت را می كنند كه در دنیای واقعی ممكن است سایر انسان ها عقاید و علاقه مندی هایی متفاوت با آن ها داشته باشند.
به گفته این محققان، دشمنان خیالی نباید سبب نگرانی والدین كودكان شوند، زیرا برخورداری از دوست و دشمن خیالی در میان كودكان كاملاً طبیعی است و می تواند از جنبه های مختلف برای كودكان مفید باشد.

احمد میبدی استاد دانشگاه

منبع : روزنامه جوان