تأثیرتراکم گله و فصل پرورش دروقوع سندرم مرگ ناگهانی

سندرم مرگ ناگهانی(SDS )یاحالتی كه دربین مرغداران بنام سكته معروف است بیماری حاد جوجه هایی است كه بخوبی تغذیه شده ، رشد مناسبی داشته و سالم به نظر می رسند . حداكثر مرگ و میر این بیماری در سنین ۱الی ۳ هفتگی همزمان با سنی است كه در آن ضریب تبدیل غذایی به بهترین نسبت می باشد . در گله ای با مدیریت خوب سكته علت اصلی مرگ و میر محسوب می شود و بدین لحاظ از نظر اقتصادی حائز اهمیت فراوانی است .تاكنون علت اصلی بروز این بیماری ناشناخته مانده هر چند كه عوامل متعددی از قبیل میزان رشد ، ویتامینهای گروه B ، خوراك پلت شده و برنامه نوری برای این بیماری ذكر شده است . در تحقیقی متخصصین ژاپنی اثر تراكم و فصل پرورش درمیزان وقوع سندرم مرگ ناگهانی در گله های طیور گوشتی تجاری تا سن ۶۳روزگی را مورد بررسی قراردادند. به این منظور سه تراكم شامل ۱۲،۱۵،۱۸پرنده درهر متر مربع در فصول تابستان ،پاییز و زمستان انتخاب گردید. در تراكم ۱۲و۱۵پرنده در هر متر مربع میزان مرگ ومیر در اثر سندرم مرگ ناگهانی و نیز درصد كل تلفات در فصول ذكر شده دارای اختلاف معنی داری نبود. اما در تراكم ۱۸پرنده در هر متر مربع میزان مرگ ومیردر اثر سكته به میزان معنی داری در تابستان و زمستان افزایش یافت . میزان سكته با افزایش معنی داری در درصد كل تلفات در تابستان همراه بود اما در زمستان اختلافی مشاهده نگردید .بدون توجه به تراكم گله ، افزایش وزن و میزان اخذ خوراك بدون تغییر معنی داری در ضریب تبدیل غذایی در تابستان پایین تر بود . بر اساس اطلاعات حاصل از این پژوهش چنین پیشنهاد می شود كه تراكم گله یك عامل موثر در وقوع سندرم مرگ ناگهانی در زمستان و تابستان است.

منبع : مؤسسه مرغداری ایران