جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا

۸ بهمن ـ ۲۸ ژانویه ـ طلاق به سبک هنری هشتم


۸ بهمن ـ ۲۸ ژانویه ـ طلاق به سبک هنری هشتم
هنری هشتم پادشاه جنجالی انگلستان كه شش بار ازدواج كرد و دو تن از همسرانش را به جای طلاق با گردن زدن اعدام كرد ۲۸ ژانویه سال ۱۵۴۷ پس از ۳۸ سلطنت در گذشت. تقویت و گسترش نیروی دریایی انگلستان ابتكار هنری هشتم است كه متوجه اوضاع زمان شده بود. وی ذخیره پولی كشورش را صرف ساختن كشتی توپدار كرد.
همسر اول هنری ، كاترین آراگون بود كه هنری به ندیمه او « آن بولین» كه زنی باهوش و دانا بود دل بست و استدلال كرد به این دلیل می خواهد با « آن » ازدواج كند كه فرزند آنان هوشمند خواهد شد و لذا ، این ازدواج به خاطر وطن است ، نه بوالهوسی.
پاپ كلمنت ششم با طلاق كاترین و ازدواج مجدد هنری موافقت نكرد و هنری كه چنین دید در سال ۱۵۳۴ در پارلمانی انگلستان خود را رئیس كل كلیسای این كشور اعلام داشت و پاپ را از این سمت در قلمرو انگلستان خلع كرد و نمایندگان بر این تصمیم صحه گذاردند و از همان زمان كلیسای انگلستان از دستگاه پاپ جدا شده و دارای سر اسقف از آن خود ( كانتربوری ) گردیده است و طلاق و ازدواج مجدد آزاد گردید.
« آن » از هنری دارای دختری شد كه بعدا به نام الیزابت اول پادشاه انگلستان شد ، اما هنری پسر می خواست و چون خوش نداشت كه ازدواج با آن همه سرو صدا را به طلاق منجر سازد ، به « آن » اتهام خیانت زد و دستور داد كه او را گردن بزنند و پس از او چهار بار دیگر ازدواج كرد كه یك همسر دیگرش را به اتهام مشابهی اعدام كرد . هنری جرات نكرد« آن كلیو» همسر دیگرش را كه آلمانی بود اعدام كند ، زیرا احتمال حمله نظامی آلمان می رفت ، لذا او را پس از اندك مدتی طلاق گفت.
هنری هشتم پس از اعلام خود به عنوان رئیس كلیسای انگلستان «توماس مور» نویسنده و اندیشمند انگلیسی و مولف « یوتوپیا ( مدینه فاضله ) » را به خاطر این كه حاضر نشده بود ریاست او را بر كلیسا برسمیت بشناسد اعدام كرد. درآن زمان صفویه بر ایران حكومت داشتند كه شاه صفوی هم خود را رئیس مذهب هم می دانست.
همان روزی كه هنری هشتم در گذشت ، بزرگان انگلستان تاج پادشاهی این كشور را بر سر پسر ۹ ساله اش ( ادوارد ششم ) گذاشتند و در برابرش به عنوان پادشاه تازه زانو زدند!. ریاست یك كودك بر یك كشور ، گرچه مسخره به نظر می آید ، اما تاریخ نشان داده است كه در یك كشور پارلمانی همچون انگلستان چنین انتصابی به سود حكومت پارلمانی تمام شده است ؛ زیرا در طول طفولیت شاه ، پارلمان همه امور را قبضه كرده و به تكامل دمكراسی ادامه داده و بعدا هم كه پادشاه بزرگ شده حاضر به از دست حكومت نشده است.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز


همچنین مشاهده کنید