جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

وصف پرهیزکاران در نهج البلاغه


وصف پرهیزکاران در نهج البلاغه
گفته اند یکی از یاران حضرت علی علیه السلام به نام همام بن شریح از مولا تقاضا کرد : " یا امیرالمومنین پرهیزکاران را چنان برایم وصف کن که گویا آنان را با چشم می نگرم." امام ابتدا به جمله ای بسنده فرمود که : " ای همام از خدا بترس و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران است. " اما همام راضی نشده ، اصرار ورزید . پس حضرت شروع به توصیف پرهیزکاران نمود. همام پس از شنیدن سخنان امام در توصیف پارسایان بیهوش گشت و در آن بیهوشی جان داد. گزیده ای از این خطبه انتخاب شده و چشمها را به قرائتش نورانی می نمائیم.
● سیمای پرهیزکاران
در دنیا دارای فضیلتهای برترند ، سخنانشان راست، پوشش آنها میانه و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند و گوشهای خود را وقف دانش سودمند کرده اند و در روزگار سختی و گشایش ، حالشان یکسان است.دلهای پرهیزکاران اندوهگین و مردم از آزارشان در امان ، تن هایشان لاغر، خواستهایشان اندک و نفسشان عفیف و دامنشان پاک است.
●شب پرهیزکاران
پرهیزکاران در شب بر پا ایستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء به جزء و با تفکر و اندیشه می خوانند و در قرآن داروی درد خود را می یابند. قامت را به شکل رکوع خم کرده، پیشانی و دست و پا بر خاک مالیده و از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند.
● روز پرهیزکاران
پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بردبار و نیکوکارانی باتقوا هستند. نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند. هرگاه یکی از آنها را بستایند ، از آنچه در تعریف او گفته شد در هراس افتاده ، می گوید :
"من خود را از دیگران بهتر می شناسم و خدای من ، مرا بهتر از من می شناسد، بار خدایا ، مرا بر آنچه می گویند محاکمه نفرما و بهتر از آن قرارم ده که می گویند و گناهانم را که نمی دانند بیامرز."
● نشانه های پرهیزکاران
در دینداری نیرومند، نرمخو و دوراندیش، دارای ایمانی پر از یقین ، حریص در کسب دانش، در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن ، در تهیدستی آراسته ، در سختی ها بردبار و در جستجوی کسب حلالند . پرهیزکار در راه هدایت، شادمان و پرهیزکننده از طمع ورزی است . آرزویش نزدیک، لغزش هایش اندک، قلبش فروتن، نفسش قانع، خوراکش کم، کارش آسان، دینش حفظ شده، شهوتش در حرام مرده و خشمش فروخورده است. مردم به خیرش امیدوار و از آزارش در امانند. ستمکار خود را عفو می کند.
در سختی ها آرام و در ناگواریها بردبار و در خوشی ها سپاسگزار است.
مردم را با لقب های زشت نمی خواند، همسایگان را آزار نمی رساند.
اگر خاموش است سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمی شود.
دوری او، از تکبر و خودپسندی و نزدیکی او، از روی حیله و نیرنگ نیست.
"خدایا ما را از پرهیزکاران قرار بده"
منبع : تبیان


همچنین مشاهده کنید