چرا برخی نوزادان در مکیدن پستان مادر موفق نیستند ؟

اکثر نوزادان از بدو تولد قادرند پستان مادر را در دهان گرفته و همزمان با مکیدن آن شیر را بلعیده و براحتی نیز تنفس کنند . یعنی نوزاد طبیعی و رسیده می تواند عمل مکیدن ، قورت دادن و نفس کشیدن را توأمان انجام دهد .
به علت آنکه پستان مادر و دهان نوزاد متفاوت است ، در بعضی موارد لازم است تمهیداتی اندیشیده شود تا نوزاد بتواند یاد بگیرد چگونه پستان مادر را در دهان نگه دارد ، آنرا بمکد و شیر را بلع کند .
اشکالاتی که در این روند تکاملی به وقوع می پیوندد اکثراً به دلیل زایمان های غیرطبیعی و یا استفاده از مواد و ابزاری است که در جریان زایمان مورد بهره برداری قرار می گیرند ، که ذیلاً‌ به برخی از آنها اشاره می گردد :
۱- مصرف دارو در جریان زایمان از قبیل پتیدین یا بی حس کننده های نخاعی
۲- استفاده از داروهای ضد درد پس از زایمان
۳ - تغذیه نوزاد با بطری یا دادن پستانک به نوزاد که مکانیسم مکیدن متفاوتی نسبت به مکیدن پستان دارد .
۴- جدا نگه داشتن نوزاد از مادر پس از تولد و عدم اجرا یا اجرای ناقص هم اتاقی مادر و نوزاد
۵- درست بغل نگرفتن نوزاد و وضعیت ناصحیح نوزاد روی سینه مادر ( مثلاً فشار دادن سر نوزاد با دست )
باید در نظر داشت همه نوزادانی که پس از تولد به خوبی پستان مادر را نمی گیرند ، مشکل مکیدن پستان را ندارند . معهذا معدودی از نوزادان در گرفتن پستان و قورت دادن شیر در ابتدا دچار مشکلاتی هستند از جمله :
۱- نوزادانی که عادت داشته اند در رحم مادر شست خود را بمکند .
۲ - آنهایی که دچار ضربه های زایمانی و یا اختلالات عصبی شده اند .
۳- نوزادانی که واکنش جستجو ( Rooting Reflex ) در آنها ضعیف است و برای گرفتن پستان مادر دهانشان را به خوبی باز نمی کنند .
۴- نوزادانی که هنگام شیرخوردن دهان را کاملاً به پستان نمی چسبانند و یا آنرا مکرراً رها می کنند .
۵- نوزادانی که تحت تأثیر داروهای مصرف شده توسط مادر قرار دارند .
۶- نوزادان نارس یا آنهایی که دیرتر از موعد مقرر متولد شده اند .
۷- نوزادانی که با ناهنجاری مادرزادی دهان و بینی بدنیا آمده اند ( شکاف کام یا انحراف تیغه بینی و یا گره ضخیم زیرزبانی و ... )
نشانه های مکیدن ناموفق عبارتند از :
۱- هاله پستان خارج از دهان و لبهای نوزاد به داخل فرو رفته و یا ( غنچه شده ) و چانه دور از پستان است .
۲- مراحل تکاملی با تأخیر همراه است .
۳- افزایش وزن مطلوب نبوده و دفعات اجابت مزاج و دفع ادرار کم است .
۴- هنگام شیرخوردن سروصدای زیادی ایجاد می شود .
۵- دفعات تقاضا برای شیرخوردن و مدت شیرخوردن زیاد و طولانی است ( بیش از یکساعت )
۶- حرکات چانه نامنظم و لرزشی است و ممکن است در صورت ، حرکات و پرش های غیرعادی مشاهده گردد . ( گونه ها فرو می روند )

منبع : واحد مرکزی خبر