شرایط کودکان ـ بی‌اشتهائی عصبی

یا آنورکسیانروزا که تقریباً همیشه دختران طبقه متوسط را درگیر می‌کند در واقع از دست رفتن اشتها نیست بلکه افراد مبتلا به این بیماری میل به خوردن را به شکلی بیمارگونه در خود سرکوب می‌کنند. کوتاه سخن اینکه این افراد به دلیل اینکه اشتباهاً فکر می‌کنند چاق هستند، به خودشان گرسنگی می‌دهند.
بی‌اشتهائی عصبی اگر از حد مشخصی بگذرد، سبب قطع قاعدگی می‌شود. این بیماری همچنین موجب تحلیل رفتن ماهیچه‌ها و بافت‌های مفید بدن می‌شود که این به دلیل استفاده از این بافت‌ها به‌عنوان منبع انرژی در غیاب مواد مغذی کافی است. در نهایت این بیماران ممکن است حتی تا سرحد مرگ به خود گرسنگی بدهند.
بسیاری بی‌اشتهائی عصبی اساساً در اثر مشکلات جدی روانی ایجاد می‌گردد. بیماری مبتلا معمولاً جوانان یا نوجوانان وظیفه‌شناس و کوشائی هستند که می‌کوشند انتظارات والدین و معلم‌هایشان را برآورده کنند. دختران مبتلا همچنین ممکن است سعی کنند علائم بلوغ را پنهان کنند و مثلاً با سعی در لاغر شدن، سینه‌ها، باسن و ران‌های خود را کوچک کنند. از بین رفتن قاعدگی نیز یادآور دوران قبل از بلوغ است.
به‌علاوه، میل همگانی به تناسب اندام نیز به مقام علل فوق اضافه می‌شود و نوجوان را به کم کردن وزن ترغیب می‌نماید. در بسیاری موارد، این بیماری پس از این که فرد از یکی دو نفر می‌شوند که کمی چاق شده شروع می‌شود.
ترس بیمارگونه از چاق شدن چنان دید شخص را از خودش تحت تأثیر قرار می‌دهد که نمی‌‌تواند بفهمد چقدر زیادی لاغر شده است. اغلب وقتی نوجوان بیمار در آئینه به خودش نگاه می‌کند، خود را بسیار چاق‌تر از آنچه هست می‌بیند.
ـ علائم و نشانه‌ها:
بیمار چنان از غذا خوردن متنفر است که با اعمال زور یا دلائل منطقی نمی‌توان کاری کرد. این امتناع از خوردن معمولاً با تحرک ورزش بیش از حد هم همراه است تا این مقدار کم کالرئی هم که به بدن می‌رسد، سوزانده شود. با اینکه بیمار از خوردن غذای کافی امتناع می‌ورزد ولی مسئله غذا برایش اهمیت دارد یعنی مثلاً غذاهای پیچیده و مشکل برای بقیه درست می‌کند.
پس از اینکه در حد مشخصی از چربی بدن تحلیل رفت، قاعدگی خودبه‌خود قطع می‌شود و ممکن است موهای کرک مانند و ظریفی در بدن بیمار رشد نماید.
ـ مراقبت خانگی:
یک بیمار مبتلا به اشتهائی عصبی باید توسط پزشک درمان شود. پزشک به شما خواهد گفت که در منزل برای کودک چه می‌توانید بکنید.
ـ موارد احتیاط:
اگر این وضعیت تحت کنترل در نیاید، بیمار ممکن است تا حد مرگ به خود گرسنگی بدهد.
ـ درمان پزشکی:
پزشک در ابتدا سعی خواهد کرد که علت جسمی کاهش وزن شدید کودک نظیر سرطان، بیماری عفونی، اختلالات جهاز هاضمه یا مشکلات جذب غذاها را رد کند. سپس اگر بیمار بیش از ۲۵ درصد وزن اولیه‌اش کم نشده است، اگر رفتار مشخص‌کننده بی‌اشتهائی عصبی را از خودش نشان می‌‌دهد و اگر شروع علائم قبل از سن بیست و پنج سالگی است تشخیص اثبات شده است.
اگر بیماری منجر به سوء تغذیه نشده است بستری شدن بزور و غذا دادن لازم خواهد بود. با این‌حال، بیشتر بیماران می‌توانند به‌ صورت سرپائی به‌وسیله یک پزشک خانواده روان‌شناس یا متخصص تغذیه درمان شوند.
علل روانی که منجر به رفتار بی‌اشتهائی می‌شوند باید پیدا شوند و حل شوند. با این‌حال قبل از این‌کار باید جوان را قانع کرد که غذا بخورد و باید به او گفت که پزشک و پدر و مادرش نخواهند گذاشت که وزنش اضافه شود. در واقع باید دیدگاه درستی در مورد وزن طبیعی بدن و الگوهای طبیعی غذا خوردن به او آموخت.

منبع : مطالب ارسال شده