شرایط کودکان ـ آسم

آسم، اغلب به دلیل واکنش حساسیتی درختی برونش‌ها است (سیستم راه‌های هوائی که منتهی به شش‌ها می‌شود). یک نوع حساسیت عمده و بالقوه خطرناک است، زیرا منجر به مشکلات تنفسی می‌شود. در جریان حمله آسمی ماهیچه‌های صاف لوله‌های هوائی، انقباض پیدا می‌کنند و موکوس در داخل این لوله‌ها جمع می‌شود.
آسم اغلب در اثر حساسیت نسبت به ذراتی که از راه هوا استنشاق می‌شوند، پدید می‌آید. همچنین حملات می‌توانند در پی فعالیت شدید بدنی، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، فشار عصبی، یا استنشاق مواد تحریک‌آمیز مانند دود یا کلر پدید آیند. داشتن حساسیت یک مسئله ارثی است.
ـ علائم و نشانه‌ها:
علائم عمدهٔ آسم عبارتند از نفس‌های کوتاه، سرفه، احساس کمبود هوا، اشکال در بازدم و خس‌خس کردن. خس‌خس کردن نوغی صدای شبیه به سوت زدن، با ارتفاع زیاد است و بیشتر موقعی شنیده می‌شود که کودک در حال بازدم است تا دم. معمولاً کودک تب ندارد.
توجه دقیق به حملات آسمی می‌تواند به شما و پزشکتان کمک کند که عامل حساسیت را پیدا کنید. آیا حملات بعد از اینکه کودک با یک گربه، اسب یا حیوان دیگری در تماس است، اتفاق می‌افتد؟ آیا حملات در فصول معینی پدید می‌آیند؟ (مانند فصولی که درختان یا علف‌ها گرده افشانی می‌کنند. نسبت به اینها و دیگر علل محتمل حساسیت‌ها هوشیار باشید.
بعضی از کودکان در اثر ورزش دچار آسم می‌شوند و فقط هنگامی علامت‌دار هستند که خودشان را خسته می‌کنند مانند زمانی‌که به بازی‌های ورزشی می‌پردازند. یک سوم ورزشکاران المپیک این نوع حساسیت را دارند.
ـ مراقبت خانگی:
نخستین باری که کودک شما دچار حملهٔ آسم می‌شود، سعی نکنید کودک را در خانه درمان کنید و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک تشخیص خواهد داد که کودک آسم دارد یا نه و درمان مناسب را انتخاب خواهد کرد.
بعد از اینکه پزشک آسم را تشخیص داد، درمان خانگی بخش مهمی از درمان را تشکیل می‌دهد. داروها باید هنگامی که حمله آغاز می‌شود تجویز شوند. اگر هنگامی‌که حمله در راه است داروها داده شوند، تأثیر کمتری خواهند داشت. خانه را از هر گونه منبع حساسیت‌زا نظیر حیوانات اهلی، بالش‌ها و تشکچه‌های پر و منابع قارچی پاک کنید. از اینکه کودک خود را در معرض مواد تحریک‌آمیز موجود در هوا نظیر حشره‌کش‌ها، دود و غبار رنگ‌ها قرار دهید، بپرهیزید.
ـ موارد احتیاط:
۱. داروهای استنشاقی را خودسرانه به کودکتان ندهید. این داروها می‌توانند خطرناک باشند و جلو تأثیر داروهای دیگر را بگیرند.
۲. آمینوفیلین و تئوفیلین را به صورت شیاف‌های مقعدی استفاده نکنید. داروهائی که از راه مقعد مورد استفاده قرار می‌گیرند، به‌خوبی جذب نمی‌شوند و کودک دوز نامناسبی را دریافت خواهد کرد.
۳. اجازه ندهید که حملهٔ آسمی بدون درمان ادامه پیدا کند. حملات مکرر آسم که در درمان نشده‌اند، یا اینکه درمان به‌طور نامناسب انجام گرفته است، می‌توانند باعث آسیب دائمی شش‌ها و لوله‌های هوائی شوند.
۴. تمام موارد خس‌خس کردن در اثر آسم ایجاد نمی‌شود. اجازه دهید در موارد مشکوک به آسم، کودک شما توسط پزشک معاینه شود.
ـ درمان پزشکی:
درمان و آسم قاعدتاً باید نتایج خوبی در پی داشته باشد. پزشک با گرفتن شرح حال کامل و همچنین انجام دادن معاینات بالینی کلی تشخیص را کامل خواهد کرد. هم‌چنین ممکن است پزشک دستور رادیولوژی سینه را بدهد. تشخیص، هنگامی تأیید می‌شود که داروی ضد آسم موجب برطرف شدن علائم بشود.
داروهای مختلف برای درمان آسم وجود دارند. تئوفیلین یکی از بهترین و قدیمی‌ترین آنها است و باعث گشاد شدن مجاری هوائی می‌‌شود و جریان هوا را در آنها بیشتر می‌کند. در حال حاضر کودکان، بیشتر از داروهای گشادکنندهٔ مجاری هوا که به صورت قرص و مواد استنشاقی هستند، استفاده می‌کنند. داروهای کورتونی برای درمان حمله‌های شدید و هم‌چنین برای پیشگیری از حمله‌ها مصرف می‌شوند.
هم‌چنین پزشک تعدادی تست‌های پوستی برای موادی انجام خواهد داد که ممکن است کودک نسبت به آنها حساسیت داشته باشد. در صورت امکان باید این مواد را از محیط زندگی کودک خارج کرد.
هم‌چنین ممکن است کودکان نسبت به موادی که واکنش‌های حساسیتی ایجاد می‌کنند، حساسیت‌زدائی شوند. حساسیت‌زدائی بدین ترتیب است که مقادیر افزایش یابنده‌ای از مواد تحریک‌کننده، در یک دوره زمانی یک تا ده ساله به کودک تزریق می‌شوند.
حمله‌های شدید ممکن است نیازمند بستری شدن، جهت دادن اکسیژن و مواد و مایعات داخل وریدی باشند.
کودکانی که آسم دارند، همیشه در هنگام سفر باید داروهای خودشان را همراه داشته باشند.
عناوین مرتبط: برونشیولیت، برونشیت، خروسک (خناق یا کروپ)، تب یونجه و حساسیت‌های دیگر، کهیر، تنفس بیش از حد.

منبع : مطالب ارسال شده