ابو عبدالله حسین‌بن علی‌بن حسین طبری

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۴۱۸ -۴۹۸) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: مفتی ، محدث و فقهی شافعی
مفتی و محدث مکه بود. در ۴۳۹ ق "صحیح" مسلم را از ابوالحسین فارسی شنید ، و "صحیح" بخاری را از عبدالغافربن محمد روایت کرد. از ابو حفص‌بن مسرور و ابو عثمان صابونی و نیز از کریمه مروزیه حدیث شنید ، و از ناصربن حسین عمری مروزی فقه آموخت. مدتی ملازم شیخ ابواسحاق شیرازی بود تا از بزرگان اصحاب وی گشت. قبل از غزالی در نظامیه بغداد درس گفت. اسماعیل تیمی و رزین عبدری و قاضی ابوبکربن عربی و وجیه شحّامی و احمدبن محمد عباسی و ابو طاهر سلفی و دیگران از وی حدیث شنیدند. وی از بزرگان شافعیه بود و او را امام‌الحرمین می‌خواندند ، زیرا که در حدود سی سال مجاور مکه بود و در آنجا به‌ تدریس و فتوا اشتغال داشت. عده‌‌ای در مکه نزد وی فقه آموختند. طبری فقه در مکه درگذشت. از آثار وی: "العدهٔ" ، در پنج جزءِ ضخیم؛ شرح "الابانهٔ" عبدالرحمان فورانی مروزی ، در فروع فقه شافعی.

منبع : مطالب ارسالی