مرد بودن برای سلامت مضر است!

حتما شما هم این خبر را شنیده‌اید که مرد بودن برای سلامتی مضر است! اما واقعا چرا آنها چنین نظری دارند؟ بیشتر مردان کمتر به سلامت جسم و روان خود توجه می‌کنند. در حقیقت آنها با تصوری که از برتر بودن قوای خود دارند، همواره خود را همچون کوهی می‌پندارند که از پای نخواهد نشست. همین که مردان خود را در نقش‌های اجتماعی زنده و پویا می‌بینند و فکر می‌کنند که سالم هستند، به دنبال این تفکر کمتر به پزشک مراجعه می‌کنند و وقتی به دکتر می‌روند که بیماری آنها به مرحله حاد و جدی رسیده باشد. بیشتر مردان در برابر داشتن برنامه‌ای منظم به منظور انجام معاینه‌های پزشکی متداول، سرسری برخورد می‌کنند. دراین باره گفتگویی انجام داده‌ایم با دکتر فرهاد فراهانی، روان‌شناس...
▪ آقای دکتر، به نظر شما این درست است که می‌گویند مرد بودن برای سلامت مضر است؟
ـ (با خنده) بله، وقتی بیماری به سراغ مردان می‌آید، آنها برای درمان دچار نوعی ترس و نگرانی می‌شوند و گاهی از مراجعه به پزشک خجالت می‌کشند و احساس می‌کنند کمتر به کمک دیگران نیاز دارند. برخی از مردان معتقدند اگر بعضی بیماری‌ها را فراموش کرده و به اصطلاح به آن توجهی نکنند، خودشان دور می‌شوند. بیشتر مشکلات بهداشتی مسایل ساده‌ای هستند و به راحتی درمان می‌شوند، در غیر این صورت برای درمان آن مشکلات زیادی به وجود می‌آید. آنهایی که دیدگاه سنتی نسبت به جنس خود دارند، فکرمی‌کنند مردها باید قوی باشند و نقش حامی داشته و نباید بیماری و یا مشکلات خود را بیان کنند.پزشکان معتقدند هرچه‌قدر زنان به سلامت خود اهمیت می‌دهند، مردان نسبت به سلامت خودشان سهل‌انگار و بی‌توجه‌اند. حتما شما هم در اطرافیان‌تان مردانی را دیده‌اید که وقتی بیمار می‌شوند، دکتر نمی‌روند و اگر هم بروند، زمانی می‌روند که بیماری‌ آنها خیلی طول کشیده و یا شدید شده است. اما این طرز تفکر را چه کسی به مردان یاد داده یا چرا مردان فکر می‌کنند که نباید موقع بیماری ناراحتی‌های خود را بیان کنند و یا بیماری‌شان را از دیگران مخفی نگه دارند. عده‌ای دیگر از مردان هم به دلیل بی‌حوصلگی و مشغله کاری به پزشک مراجعه نمی‌کنند. بسیاری از آنها معتقدند تحمل انتظار کشیدن در مطب را ندارند. این طرز تفکر حتی روحیه انتقادپذیری را در پسران نوجوان و جوان کاهش داده و بیشتر آنها را افرادی خودخواه‌ و خودرای بار می‌آورد. بر این اساس پسران فکر می‌کنند مراجعه به پزشک علامت ضعف آنها است. تمام این مسایل ریشه در تربیت خانوادگی افراد دارد.
▪ جمله معروف «مرد که گریه نمی‌کند» را خیلی شنیده‌ایم. سوال من این است که آیا واقعا مرد نباید گریه کند؟
ـ زمانی که پسر بچه‌ای در یک خانواده وجود دارد و به سن نوجوانی می‌رسد، اطرافیان مدام به او می‌گویند تو دیگر بزرگ شدی، مرد شدی، قوی شدی و نباید از فلان چیز بترسی، نباید از چیزی شکایت کنی و نباید گریه کنی و... بنابراین این آویزه گوشش می‌شود که چون یک مرد است و قوی شده و اندامش عضلانی و ورزیده است، نباید از موضوعی شکایت کند و همواره باید استوار باشد. این فرد کم‌کم یاد می‌گیرد که اگر در زندگی با مشکلی روبه‌رو شد، سعی کند آن را بروز ندهد و اگر تب داشت، آن را انکار کند و اگر هم دچار سرماخوردگی شد، بگوید نه چیزی نیست. در حالی که ممکن است همین مرد قوی و قدرتمند را عوامل بیماری‌زا‌ که بسیار ریز هم هستند، از پا در بیاورد. با وارد کردن این افکار در ذهن پسر بچه‌ها و یا برخی خرافات و داشتن روحیات مردانه، آنها کمتر برای درمان بیماری‌هایشان به پزشک مراجعه می‌کنند و در عین حال گریه کردن را به کلی از یاد می‌برند. همان‌طور که می‌دانید گریه کردن یکی از مهم ترین راه‌های تخلیه انرژی‌های منفی است و همین امر مردان را در معرض مشکلات عصبی قرار می‌دهد.
▪ آمار نشان می‌دهد که رفتارهای پرخطر به ویژه اعتیاد در مردان ۱۰ برابر بیشتر از زنان است. علت چیست؟
ـ در اکثر جوامع پسرها زودتر از دخترها از خانواده جدا می‌شوند و پا به اجتماع می‌گذارند و تحت تاثیر دوستانشان قرار می‌گیرند و همین موضوع آنها را در معرض بسیاری از آسیب‌های اجتماعی قرار می‌دهد. در عین حال، خانواده‌ها آزادی بیشتری را به فرزندان پسر خود می‌دهند و این نگرش کم کم در آنها شکل می‌گیرد که چون مرد هستند، پس می‌توانند هرکاری را انجام دهند. حتی جامعه نیز یک فرد معتاد را بیشتر از یک زن معتاد می‌پذیرد. همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا آقایان بیشتر از خانم‌ها رفتارهای پرخطر داشته باشند.
▪ چرا برخی فکر می‌کنند مردها در مقایسه با خانم‌ها باید خشن و جدی و بی‌احساس به نظر برسند؟
ـ اگر چه زنان هم به اندازه مردان عصبانی می‌شوند، اما خشم هم‌چنان یک ویژگی مردانه به حساب می‌آید. به عبارتی، خشم به این علت به وجود می‌آید که شخص به دلیل سرکوب کردن احساسات خودش دچار سرخوردگی شدید می‌شود و با این وجود این کاری است که بیشتر مردان انجام می‌دهند چون می‌ترسند که اگر کمی به احساسات‌شان بها بدهند، دیگر کنترل آن از دست‌شان خارج می‌شود. در عین حال با اینکه احساسات همیشه از خصوصیات زنانه به شمار می‌رود، اما مردان هم به اندازه زنان احساساتی می‌شوند و تجربیات عاطفی مشابهی را توصیف می‌کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که هوش عاطفی مردان به اندازه زنان است اما احساسات در زندگی مردان در پشت سر و در زندگی زنان در پیش رو قرار دارند. هورمون تستوسترون نیز بر احساسات مردان تاثیر می‌گذارد و موجب می‌شود آنها بیشتر به طبقه‌بندی و تفکر منطقی بپردازند. به نظر می‌رسد زنان طبیعتاً با عواطف خود بیشتر در تماس هستند، در حالی که مردان باید روی این قضیه کار کنند و اگر این کار را بکنند، شرایط کاملا برابر می‌شود. از طرفی، ارتباط بین نیم‌کره چپ مغز، جایگاه منطق و نیم‌کره راست مغز، محل عواطف و احساسات، در زنان قوی‌تر است. ارتباط بین دو نیم‌کره در زنان شبیه یک بزرگراه است و بنابراین می‌توانند به راحتی بین دو نیم‌کره حرکت کنند اما در مردان این ارتباط مانند یک کوره راه باریک است که موجب می‌شود دسترسی به احساسات برای آنها چندان آسان نباشد. همچنین واکنش مردان نسبت به احساسات ضعیف‌‌تر است و زودتر هم آنها را فراموش می‌کنند.

سامان گلناری

منبع : روزنامه سلامت