جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


«گاو خونی» ساختار داستان را می شکند


«گاو خونی» ساختار داستان را می شکند
اگر اهل دیدن فیلم های متفاوت هستید باید متوجه شده باشید که ما هر از چند گاهی یک فیلم غیر متعارف را معرفی کرده و به آن می پردازیم.
شما بهتر از ما می دانید که روایت گری های یک خطی و طرح داستان های معمولی چگونه و به چه اندازه در سینمای ما اشاعه پیدا کرده و همه گیر شده است، تا جایی که هیچ کمکی به قدرت تخیل و تعقل انسان نمی کند.
اما چه باید کرد، گاهی اوقات باید ساخت و سوخت.
و اما چندی پیش سری به سینمای مدرن جهان زده و فیلمی متفاوت را برای شما خوانندگان خاص معرفی کردیم که امیدواریم به توصیه ما دیده و پسندیده باشید، «ژاکت» را می گویم اما این بار قصد داریم به فیلمی از همین جنس اما در سینمای ایران بپردازیم، درست خواندید در سینمای ایران، شاید اکنون با خود بگویید مگر ایران نیز می تواند فیلمی متفاوت ارائه دهد، بله درست است که به ندرت چنین اتفاقاتی در عرصه تصویر ایران افتاده است اما وجود دارد.
این فیلم که قصد بررسی آن را داریم مانند «ژاکت» شما را با خود به گذشته نمی برد، شما را درگیر بعد زمان و مکان نمی کند و روی خط سرگردانی راه نمی رود. این فیلم «گاوخونی» نام دارد و قرار است شما را با خود به دنیای داستان ها و قصه های کوتاه ایرانی ببرد.
«گاوخونی» اثری است که بدون چون و چرا روایت گر «گاوخونی» نوشته «جعفر مدرس صادقی» است شما با دیدن این فیلم کاملا احساس می کنید دارید کتابی تصویری را مطالعه می کنید، توصیه ما این است کنار دیدن فیلم،کتابش را نیز بخوانید، زیرا با این روش شکل و شیوه اقتباس را بهتر و بیشتر درک خواهید کرد.
در سینمایی «گاوخونی» شما با خاطرات جوانی مواجه هستید که به نویسندگی علاقه زیادی داشته و تمام روحیاتش در گذشته را تحلیل می کند.
بیان دیالوگ ها و صداها در «گاوخونی» اهمیت بیشتری از تصاویر و بازی ها دارد، زیرا که شما در طول فیلم اکثرا و بیش از ۸۵ درصد فیلم را با صدای «بهرام رادان» سپری خواهید کرد.
پس اگر به امید دیدن «بهرام رادان» فیلم را خریداری کرده یا خواهید کرد و اگر از علاقه مندان به چهره «رادان» هستید باید بگوییم متاسفیم زیرا این صدای اوست که این بار بیننده را هدایت می کند، البته که بازی در کلام یکی از سخت ترین شیوه های بازیگری و بیان احساسات است، و خوشبختانه این سوپراستار، خوش چهره از پس آن به خوبی برآمده است.
بهرام رادان چنان با صدا و کلامش و بدون استفاده از عنصر چهره درام انتقال حس موفق بوده که بیننده هیچ خلائی را احساس نمی کند.
اگر به جذابیت های بصری، حاشیه های تجملاتی و چهره های مدرن علاقه مندید بهتر است از «گاوخونی» گذشته و به آثار دیگر متعدد که موجود است بپردازید و همان خط داستانی مشخص را دنبال کنید، زیرا که احتمال این که حوصله گرانقدرتان سر رود زیاد بوده و دیگر چیزی برای سینمای زرد موجود نخواهد ماند.
یکی از شاهکارهای موجود در این سینمایی، متن قوی و ظریف آن است که با نکته سنجی خاص تمام جزئیات را به قلم تحریر درآورده است.
تا جایی که شما هم در خیلی از موفقیت هایی که «بهرام رادان» در خاطراتش توصیف می کند قرار گرفته اید و در کودکی تجربه کرده اید تا جایی که با تصویری شدن آن ها با خود می گویید، عجب، واقعا راست است، میگه حتما می دانید که «گاوخونی » باتلاقی است حوالی اصفهان که این روزها به گل نشسته و یکی از دلایل اصلی گرد و غبارهای اواخر کشور است، گردو غبارهایی که برای اثبات حضور خود و عرض اندامی واقعی در محضر مسئولان گران قدر خود را به پایتخت رساند تا شاید او را جدی گرفته و به درد دل اهالی دیگر ساکنان نیز برسند.
از «گاوخونی» و حال و روزش که بگذریم و حواشی خشک شدنش را که به کارشناسان محترم واگذار کنیم به سینمایی این پدیده طبیعی می پردازیم که یکی از آثار متفاوت سینمای ایران است.
سینمایی گاوخونی مانند رمانش در نظر اول داستان ساده و روانی دارد اما در عمق آن نوعی پیچیدگی، کنش و واکنش های عجیب و همراه با پشتوانه ای اساسی موجود است که با نکته سنجی های بیننده دقیق قابل درک و دسترسی می باشد.
اگر موافق باشید تحلیل بیشتر و مبسوط تر این سینمایی متفاوت را بگذاریم بر عهده ذهن خلاق و بدیع خودتان و ما بپردازیم به فیلم شناسی آن.
«گاوخونی» کاری است از بهروز افخمی و تهیه کنندگی علی معلم، بهروز خان که معرف حضورتان بوده و احتیاجی به معرفی سینمایی او نیست.
اما علی معلم، او یکی از عناصر تاثیرگذار در نقد و دنیای تصویر است منظورم از دنیای تصویر این بار استثنا مجله دنیای تصویر می باشد.
درست متوجه شدید. او سردبیر دنیای تصویر بوده و هر از چند گاهی تهیه کنندگی اثری را نیز بر عهده می گیرد.
ازدواج به سبک ایرانی یکی دیگر از فیلم های موفق ایرانی بود که معلم آن را تهیه کرده است، خلاصه این که از کارنامه حرفه ای او در عرصه تصویر می توان درک کرد، حرفه روزنامه نگاری باعث شده معلم از ساده انگاری و سطحی اندیشی پا را فراتر گذاشته و گزیده تر عمل کند.
در سینمایی گاوخونی بازیگرانی چون «عزت ا... انتظامی» (او را در سینمایی «گاو» دیده اید، افخمی نیز با تیزهوشی فراوان و آگاهی از جایگاه انتظامی و سینمایی «گاو» در اذهان مردم به سراغ این چهره رفته تا با تشابه اسمی فیلم (در بخشی ) بیننده را با خود همراه کند.)
هر چند که بعد از دیدن فیلم هر چه قدر به جایگزینی برای این نقش اندیشیدم به نتیجه ای قابل ذکر نرسیدم)
بهرام رادان (حضور بهرام رادان نیز در فیلم یک برگ برنده مسلم دیگر است که دوستدارانش را تشویق به دیدن فیلم می کند هر چند که باید گفت تا پایان سی دی اول شما رادان را نمی بینید.)
اما می توان ادعا کرد که «گاو خونی» یکی از متفاوت ترین و بهترین تجربه های رادان بوده است و او باید از این بابت خرسند باشد، «بهرام رادان» با این فیلم دیگر توانمندی های خود را ثابت کرد و اسطوره چهره زیبایش را شکست و به تمام جامعه هنری قبولاند که علاوه بر استفاده از چهره اش و با فاکتور گرفتن این برجستگی باز هم می تواند بازیگری خوب و توانمند باشد.
امیدواریم همه خوش سیماها به این نکته بیندیشند و عرصه تصویر را به بازیگری مطلق و قوی بسپارند)
بهاره رهنما (او نیز یکی از چهره های فیلم می باشد که به رغم تفاوت فیلم و غیر متعارف بودن آن، بازی غیر قابل پیش بینی و غیر کلیشه ای دارد)، سروش صحت (این بازیگر را بیشتر در دنیای کمدی و طنز دیده و شناخته اید، اما این بار در یکی از فیلم های متفاوت سینمای ایران شاهد او هستید او در فیلم نقش معلم پسرک (بهرام رادان) خیلی جذاب و جدی بازی کرده است)
آرش مجیدی، ساسان پارسایی، حمید مهین دوست، اکبر فرجی، لیلا شوقی، حسن کرمانی، زهرا عقیق (همان طور که می بینید «بهروز افخمی» سعی نکرده با استفاده از چهره های مشهور بیننده را اغوا کند، اشاره به آثاری که تار رهگذر بیخودی شان هم معروف و شناخته شده است) در این فیلم بازی می کنند.
جالب ترین بخش فیلم جوایز متعدد آن است که متاسفانه در حاشیه ماند و به آن پرداخته نشد.
۱) برنده بهترین فیلم جشنواره ۲۲ فجر بخش بین المللی (این فیلم محصول سال ۱۳۸۴ می باشد)
۲) برگزیده بخش دو هفته کارگردانی کن ۲۰۰۴ و جایزه لاک پشت سیاه از همان جشنواره
۳) برنده اصلی (بهترین فیلم) فستیوال کره جنوبی ۲۰۰۵
۴) برنده جایزه بهترین فیلم فستیوال بریسورن استرالیا ۲۰۰۵
۵) برنده جایزه بهترین بازیگر جشن دنیای تصویر سال ۸۴ برای بهرام رادان.
علی نژاد
منبع : روزنامه خراسان


همچنین مشاهده کنید