ورزش از نو «اَرنج» می‌شود

در حالی که محمد علی‌آبادی و مردان ورزشی او به دلیل عملکرد پر انتقادشان حتی در صورت پیروزی دولت هم جایگاه‌شان مستحکم نیست، رقبای رئیس‌جمهور در شعارهای‌شان دست روی نقاطی می‌گذارند که سازمان ورزش با ناکامی در انجام‌شان باعث نارضایتی عمومی شده است.
از میان ۴ نامزد رقیب این تنها مهدی کروبی نامزد تندرو اصلاح‌طلبان است که تیمی مشخص در بخش ورزش ندارد. این نامزد که تیم مشاورانش را اعضای افراطی جبهه دوم خرداد تشکیل می‌دهند، تنها یک مشاور نیمه‌ورزشی در کنار خود دارد او هم کسی نیست غیر از علی نظری نماینده پیشین مردم اراک که سال‌ها قبل هفته‌نامه‌ای ورزشی منتشر می‌کرد.
نظری دراین‌باره می‌گوید: «البته من فقط مشاور ورزشی آقای کروبی هستم و به ایشان مشاوره می‌دهم.» او این جمله را می‌گوید و از سخن گفتن درباره برنامه‌های ورزشی این کاندیدای ریاست جمهوری که با شعار تغییر وارد عرصه رقابت شده است طفره می‌رود. او خود برنامه‌ای از آنچه قرار است کاندیدای تغییرمحور برای تحول ورزش کشور ارائه کند، ندارد اما همین دیروز سرانجام برنامه‌ای ۲۵‌بندی از سوی محمدعلی نجفی، مغز متفکر برنامه‌ریزی ستاد کروبی ارائه شد تا امروز در روزنامه ارگان حزب اعتماد ملی منتشر شود. در این برنامه این شاخصه‌ها بیش از هر نکته‌ای دیگر به چشم می‌خورد: «ورزش را واقعاً خصوصی می‌کنیم، سرانه ورزش را ارتقا می‌دهیم، ورزش همگانی باید در کشور رشد پیدا کند و ورزش را به خانه‌ها می‌بریم. . . .»
برنامه‌هایی که به ورزش نه از منظر قهرمانی که با نگاهی اجتماعی ترسیم شده‌اند. کروبی که در صف حامیانش اعضای جنبش زنان ایران هم حضور دارند، در رأس برنامه‌های خود موضوع حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها را قرار داده است. اتفاقی که تنها یک‌بار و در بازی ایران و بحرین ۴ سال قبل افتاده بود و تعداد ۳۰۰ بانو از اعضای جنبش زنان ایران توانستند یک مسابقه فوتبال را از نزدیک به تماشا بنشینند. یک بار هم محمود احمدی‌نژاد در ابتدای دوران ریاست جمهوری خود سعی داشت مشکل ورود بانوان را به ورزشگاه‌ها مرتفع کند.
او در نامه‌ای از علی‌آبادی خواست تا این کار اجرایی شود اما طرح او با مخالفت مراجع تقلید باعث شد تا حتی ورود خبرنگاران ورزشی زن هم به ورزشگاه‌ها ممنوع شود.
حالا اما با تغییر اساسنامه فدراسیون فوتبال و انطباق قوانین ایران با فیفا، فدراسیون ملی موظف است در بازی‌های رسمی اجازه ورود بانوان به ورزشگاه‌ها را بدهد. این اتفاقی است که باعث می‌شود تا این وعده انتخاباتی کروبی در صورت پیگیری قابل اجرا باشد. با این وجود برنامه‌های این کاندیدا را مشاوران ورزشی به نگارش در نیاورده‌اند و نگاهی تخصصی به ورزش قهرمانی در آن دیده نمی‌شود.
به عکس کروبی، محسن رضایی گروهی کاملاً ورزشی را در کمیته ورزش خود قرار داده است. در رأس این کمیته هم آرش میراسماعیلی قهرمان نامی جودوی ایران قرار دارد، او که کمتر از یک ماه قبل رودرروی سازمان ورزش ایستاد: «مهمترین کاری که انجام می‌دهیم این است که از حرف می‌گذریم و جای شعار به سوی عملگرایی می‌رویم. در چهارسال گذشته محمد علی‌آبادی با سیاست‌های خود ورزش ایران را خالی از نخبه‌ها کرد. او از ستاره‌ها استفاده ابزاری کرد. امثال من، علی دایی و خیلی‌های دیگر را دوره‌ای به سوی خود کشید و همه نخبگان را سوزاند و دلسرد کرد. مهمترین برنامه‌ای که دولت آقای رضایی در پیش می‌گیرد برخورد با این حرکت دلسرد کننده‌ای است که چهار سال متوالی چیزی غیر از شکست و عقبگرد را برای ورزش کشور باقی نگذاشت.»
این گفته‌های میراسماعیلی در حالی است که همزمان با انتصاب او به عنوان رئیس کمیته ورزش رضایی، حسین رضازاده قهرمان نامی ورزش کشور به صف حامیان احمدی‌نژاد پیوست. او که همواره سعی می‌کرد تا از ورود به عرصه‌های انتخابی طفره برود این‌بار با بیان این جمله به خبرنگار روزنامه وطن امروز که: «احمدی‌نژاد را از زمانی که شهردار و استاندار اردبیل بود می‌شناسم. او فرزند اردبیل است و حتی پدرش در مراغه به دنیا آمده بود پس من به عنوان یک آذری بر خود حکم می‌دانم در کنارش باشم.» مسئولیت رئیس کمیته ورزش احمدی‌نژاد را بر عهده گرفت.
او با دفاع از عملکرد دولت در بخش ورزش گفت: «هم در ورزش قهرمانی و هم در بخش ساخت‌وساز، ورزش ما پیشرفتی چشمگیر داشته است و سازمان ورزش گام‌هایی بزرگ را در این راه برداشته‌اند. تنها با بهانه ناکامی در المپیک نباید همه زحمات یک سازمان را زیر سئوال برد.» نظری کاملاً تناقض دارد با عقاید آرش میراسماعیلی، او در این‌باره می‌گوید: «اتفاقاً المپیک آیینه تمام‌نمای عملکرد یک سازمان ورزش است. ناکامی یعنی اوضاع جودو، کشتی و فوتبال. کمیته بررسی ناکامی‌ها که کمیته‌ای فرمایشی بود چه کاری را انجام داد؟ این یعنی ناکامی و به همین دلیل است که می‌گویم مسیر ورزش کشور اشتباه بوده است.» این درست نکته‌ای است که هم در برنامه‌های کروبی به آنها اشاره شده است و هم بهروز صحابه رئیس کمیته ورزش تیم میرحسین موسوی به آن اصرار می‌ورزد.
صحابه در این‌باره می‌گوید: «بزرگترین مشکل ورزش این است که نیروهای غیرمتخصص قدرت را در دست گرفته‌اند. هدف ما این است که ورزش را ورزشی‌ها اداره کنند. در دوران نخست‌وزیری مهندس‌موسوی همه‌ مدیران ورزشی از ورزشکاران قدیمی بودند و مهندس در دوره جنگ کار ورزش را به ورزشکاران سپرد.»
او از حرکت عملی به سوی خصوصی‌سازی سخن گفت. این همان نکته‌ای بود که چندی قبل میرحسین موسوی در تشریحش برای مخاطبان برنامه‌های رادیوورزش گفته بود: «کار دولت ارائه برنامه، حمایت و بستر‌سازی و طراحی مسیرهایی است که باید انجام دهد. واگذاری باشگاه‌های دولتی یکی از برنامه‌هایی است که باید صورت بگیرد. صرف این که دولت سالن بسازد یا سوله ورزشی احداث کند، نمی‌تواند به حل مسئله کمک کند. ما زمانی که توانستیم از سرمایه مردم استفاده کنیم، موفق خواهیم شد وگرنه دولت گرفتار این خواهد بود که با دخالت‌هایی که تاکنون موفق نبوده یا موفقیتش نسبی بوده به کار ادامه بدهد.»
مهندس میرحسین و اتاق فکر ورزش همراهش که همگی از مدیران سرشناس ورزش کشور چون حسین محلوجی، محسن صفایی‌فراهانی، مسعود ابکاء، رضا قراخانلو، دکتر خبیری، حسین راغفر، دکتر گائینی و سعید فائقی در کنار بهروز صحابه رئیس پیشین فدراسیون فوتبال کشور هستند، سیاست اصلی خود را در رقابت انتخاباتی اصرار بر انتقاد از اقدامات دولتی در ورزش کرده‌اند. تصمیماتی که در سال‌های گذشته اتفاقاتی چون تعلیق فوتبال یا داستان‌های دنباله‌دار در فدراسیون‌های مختلف را به وجود آورده است.
آنها حتی اقداماتی چون تلاش ناگهانی برای اجرای خصوصی‌سازی دو تیم محبوب استقلال و پرسپولیس را هم اقدامی سیاسی تلقی می‌کنند و با پیوستن علی پروین به این اردوگاه که دیروز اعتراف کرد سازمان ورزش سعی داشته از نام او بهره‌برداری سیاسی کند، بزرگترین اشتباه دولتی این ۴ ساله در ورزش را سیاست‌زدگی می‌دانند و تغییر این ساختار را مهمترین هدف خود معرفی کرده‌اند.
اتفاقی که باعث شده تا در اردوگاه حامیان دولت هم سعی کنند پس از ناکامی‌های متوالی ورزش کشور در ماه‌های اخیر برای کاهش فشارها از این بخش علی‌آبادی را از انظار دور کنند. اما حتی سفر او به چین هم با شکست تیم ملی در مسابقه‌ای تدارکاتی مواجه شد تا دوباره انتقادها از رئیس سازمان ورزش گسترش پیدا کند. حامیان دولت اگرچه هنوز اظهارنظری رسمی نداشته‌اند اما مهمترین هدف‌شان را در تغییرات گسترده در سازمان ورزش و جایگزینی مدیری جدید به جای علی‌آبادی گذاشته‌اند.
اجرای طرح توسعه ورزش کشور که سال‌هاست قرار است اجرا شود، دیگر برنامه دولت است، طرحی که براساس آن ایران باید تیم چهارم بازی‌های آسیایی گوانگجوی کره شود. اتفاقی که میراسماعیلی آن را محال می‌داند و می‌گوید: «مسیر کنونی ورزش کشور اشتباه است و هیچ امیدی نباید به آن داشت. طرح ما در دولت آقای رضایی تشکیل وزارت ورزش است. اینگونه یک وزیر که باید تنها ناظر بر عملکرد ورزشی کاملاً خصوصی به معنای واقعی و البته یک سیاست‌گذار باشد، از سوی نمایندگان مردم انتخاب می‌شود و برابر آنها هم باید پاسخگو باشد.»

منبع : خبر آنلاین