ارزش انجام دادن تکالیف درسی چیست؟

محققین در دهه‌ی گذشته بر روی ارتباط میان تکالیف درسی و آن‌چه دانش‌آموزان به دست می‌آورند، تمرکز کرده‌اند. اگرچه یافته‌های متفاوتی درباره‌ی این که آیا واقعا" تکالیف درسی باعث افزایش یافته‌های علمی دانش‌آموزان می‌شود یا نه، موجود است. بسیاری از معلمین و والدین بر این موضوع توافق دارند که تکالیف درسی ذوق و شوق و مسئولیت دانش‌آموزان را افزایش می‌دهد و انتظار دانش‌آموزان، والدین و عموم را برآورده می‌کند.
زمانی که هر دانش‌آموزی خارج از کلاس درس جهت انجام دادن فعالیت‌هایی به منظور تمرین، تقویت و یا اکتساب مهارت‌های جدید و دانش و یا یادگیری حرفه‌های لازم، صرف می‌کند را «تکلیف درسی» می‌نامند.
انجام تکالیف درسی، باعث تقویت مهارت‌های اکتسابی جدید می‌شود. برای مثال، دانش‌آموزانی که روش جدیدی جهت حل یک مسأله‌ی ریاضی را یاد گرفته‌اند، باید نمونه‌مسأله‌هایی به آن‌ها داده شود تا خودشان آن را حل کنند. انجام تکالیف به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا برای فعالیت‌هایی که در کلاس باید انجام شود، آماده باشند. ممکن است که دانش‌آموزان، تحقیقاتی پیرامون یک موضوع انجام دهند تا پیش‌زمینه‌ای برای بحث درباره‌ی آن موضوع در کلاس داشته باشند.
خیلی وقت‌ها، تکالیف درسی اضافی، به عنوان پروژه‌هایی به موازات کار کلاسی، محسوب می‌شوند. دانش‌آموزان به منظور تکمیل چنین تکالیفی که شامل پروژه‌های علمی و کار کلاسی می‌باشد، باید اطلاعات قبلی‌شان را به کار گیرند. همانند چیدن چمن و یا دور انداختن زباله، تکالیف درسی واقعیتی از زندگی هستند.
خانواده‌ها نقش حیاتی را در تربیت کردن بچه‌ها دارند. آن‌چه خانواده‌ها جهت موفقیت بچه‌ها انجام می‌دهند مهم‌تر است از این که آن‌ها فقیر یا ثروتمند هستند، والدین دوره‌ی دبیرستان را به اتمام رسانده‌اند یا نه، و یا کودکان در دوره‌ی ابتدایی هستند، راهنمایی یا دبیرستان.
هر مدرسه‌ای که مشارکت والدین را توسعه دهد، موجب می‌شود تا والدین مشارکت بیش‌تری در افزایش رشد اجتماعی، هیجانی و علمی بچه‌ها، داشته باشند. اما ارزش تکالیف درسی فرای مدرسه است. ما می‌دانیم که تکالیف درسی مناسبی که با موفقیت انجام شوند، می‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا عادات و رفتارهای سالم را افزایش دهند. تکالیف کمکی به والدین است تا هم در مورد آموزش بچه‌های‌شان خبر داشته باشند و هم ارتباط با مدرسه داشته باشند و این موضوع تشویقی است جهت یادگیری.
محققین در دهه‌ی گذشته بر روی ارتباط میان تکالیف درسی و آن‌چه دانش‌آموزان به دست می‌آورند، تمرکز کرده‌اند. اگرچه یافته‌های متفاوتی درباره‌ی این که آیا واقعا" تکالیف درسی باعث افزایش یافته‌های علمی دانش‌آموزان می‌شود یا نه، موجود است. بسیاری از معلمین و والدین بر این موضوع توافق دارند که تکالیف درسی ذوق و شوق و مسئولیت دانش‌آموزان را افزایش می‌دهد و انتظار دانش‌آموزان، والدین و عموم را برآورده می‌کند.
دانش‌آموزان باید بدانند که والدین آن‌ها و بزرگ‌سالان آن‌قدر به آن‌ها نزدیک هستند که اهمیت تکالیف را بدانند. اگر آن‌ها بدانند که والدین‌شان نگران‌شان هستند، دلیل خوبی برای تکمیل و بازگرداندن به موقع تکالیف خواهند داشت؛ و این خیلی ارزشمند است که شما می‌توانید نشان دهید برای تعلیم و تربیت و تکالیف ارزش قائلید.
مطالعات نشان می‌دهد که اگر معلمین تکالیف را با دقت طراحی کنند و منظور انجام دادن آن را به خوبی برای دانش‌آموزان، تشریح کنند، این تکالیف مفید خواهند بود. علاوه بر تکالیف، راه‌های دیگری هم هست که والدین بتوانند از طریق آن به یادگیری فرزندان شان، کمک کنند. والدین می‌توانند بچه‌ها را تشویق کنند تا به جای این که وقت زیادی را صرف تماشای تلویزیون کنند، مطالعه کنند. والدین می‌توانند با بچه‌های‌شان حرف بزنند و با رفتارهای مثبت، ارزش‌ها، و ویژگی های شخصی با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. والدین باید با مدارس ارتباط داشته باشند. والدین می‌توانند انتظارات را برای بچه‌ها بیان کنند و بچه‌ها را تشویق کنند تا برای به دست آوردن اهداف‌شان، تلاش کنند.
تکالیف درسی برای دانش‌آموزان فرصتی است برای یادگیری و برای والدین فرصتی است برای این که درگیر آموزش بچه‌ها باشند. علاقه‌ی والدین می‌تواند اشتیاقی را در بچه‌ها ایجاد کند و به آن‌ها کمک کند تا یاد بگیرند که مهم‌ترین درسی که از اندوخته‌های‌شان به دست می‌آورند، می‌تواند مطبوع باشد و ارزش تلاش را دارد.
معلمین تکالیف را برای دلایل مختلف تعیین می‌کنند. تکالیف به بچه‌ها کمک می‌کند تا:
▪ آن‌چه را یاد گرفته‌اند، مرور و تمرین کنند.
▪ برای کلاس روز بعد آماده باشند.
▪ یاد بگیرند که از منابع مانند کتاب‌خانه‌ها، کتاب‌های منبع و دایرةالمعارف استفاده کنند.
▪ موضوعاتی پیدا کنند که به وقت محدود کلاس بخورد. تکالیف می‌تواند همچنین به بچه‌ها کمک کند که حالات و رفتارهای خوب را پرورش بدهند.
▪ تکالیف می‌تواند بیاموزد به بچه‌ها که به طور مستقل کار کنند. دانش‌آموز را به خودانظباطی و مسئولیت‌پذیری ترغیب کند. (تکالیف درسی برخی از بچه‌ها را برای این‌که وقت‌شان را مدیریت کنند و حواس‌شان به آخرین مهلت باشد، آماده می‌کند) و تشویقی است در راستای این‌که عشقی برای یادگیری در آن‌ها ایجاد شود.
▪ تکالیف هم‌چنین می‌تواند والدین و مربیان را بهم نزدیک‌تر کند. والدینی که نظارت بر تکالیف فرزندان‌شان دارند و برای انجام تکالیف با فرزندان‌شان کار می‌کنند، درباره‌ی تعلیم و تربیت و مدرسه‌ی فرزندان‌شان آگاهی پیدا می‌کنند.
▪ تکالیف به معنای تجربه‌ای مثبت و تشویقی برای یادگیری فرزندان است. تکالیف نباید به عنوان وسیله‌ی تنبیهی استفاده شود. معلمین تکالیف را برای منظورهای متفاوتی تعیین می‌کنند و دانش‌آموزان ممکن است که همیشه این مقدار تکلیف را تصدیق نکنند یا حتی هدف معلم‌شان را از این نوع تکالیف، متوجه نشوند. هر چند، این واقعیت که دانش‌آموزان همیشه متوجه نمی‌شوند یا موافق با ما نیستند، باعث نمی‌شود که نظرات آن‌ها را نادیده بگیریم. عوامل متعددی جهت نادیده گرفتن شکایات آن‌ها، در نظر گرفته می‌شود.
برای یک نمونه، همه ما بر اساس درک خودمان از دنیا رفتار می‌کنیم نه بر اساس درک دیگران. بزرگ‌سالان اغلب عقیده‌ی پزشکان جهت کاهش وزن را قبول نمی‌کنند مگر این که خودشان به این باور برسند که همان قدر که دکترها می‌گویند، کاهش وزن مهم است. حقیقتا" گفتن این موضوع به دانش‌آموزان که آن‌ها باید تکالیف درسی را انجام بدهند چرا که این امر مهم است، هرگز مؤثر نخواهد بود مگر این که ما بتوانیم متقاعدشان کنیم. دلایل دیگر معلمین برای تعیین تکالیف درسی اغلب به تکالیف خاصی که آن‌ها تعیین می‌کنند، بر می‌گردد. برای مثال، تعیین تکالیف جهت افزایش تسلط دانش‌آموزان بر روی موضوع خاص، مفید نخواهد بود مگر این‌که تکالیف به سادگی بازگو کننده‌ی مهارت‌های دانش‌آموزی که در حال حاضر ماهر شده است، باشد.
علاوه بر این، دلایلی که نتیجه‌ی پیشرفت علمی است مانند این که دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که بدون نظارت کارشان را انجام بدهند، مورد سؤال است. در یک بررسی جامع در خصوص تکالیف درسی، Harris Cooper، به این نتیجه رسید که: "هیچ طرح آزمایشی مورد آزمایش قرار نمی‌گیرد مگر این که اهداف غیر آموزشی آن نیز، مد نظر باشد و او نتیجه گرفت که بیشتر مسائل پیچیده (در تحقیق بر روی تکالیف) نتایج تکالیفی است که بدون تحقیق باقی‌مانده است."
اشاره‌ای به سؤالات در خصوص خط مشی‌ها یکی از انواع مهم آن است؛ چه کسی تصمیم می‌گیرد که چه نوع رفتارهای دانش‌آموزان خارج از مدرسه نادرست است که کنش والدین نسبت به آن‌ها نیز باید توسعه داده شود؟ و چرا مدارس باید چنین توسعه‌ای را داشته باشند؟ و چگونه ما می‌دانیم که تکالیف ابزار مناسبی برای اهداف غیر آموزشی هستند؟
بعضی از قانون‌گذاران، به مشکلات دانش‌آموزان گوش سپردند. نتیجتا"، درباره‌ی عواملی، مانند این که «دانش‌آموزان چه‌قدر وقت آزاد دارند؟»، کنکاش نمودند. در کالیفرنیا، برای مثال، یکی از اعضای هیأت مدیره‌ی مدرسه‌ی «Cabrillo»، تحریم تکالیف را به طور کلی پیشنهاد کرد و یک طرح ملی ایجاد کرد.
آن‌چه که باید در مورد تکالیف انجام شود، هنوز ناشناخته باقی‌مانده است، اگرچه این تحقیق به این موضوع اشاره می‌کند که ممکن است تکالیف شبانه، مدل ایده‌آلی نباشد و باید همه‌ی تکالیف اجباری با فکر طراحی شود و سپس این تکالیف توسط معملین بررسی شود.
تکالیف درسی برای دانش‌آموزان فرصتی است برای یادگیری و برای والدین فرصتی است برای این که درگیر آموزش بچه‌ها باشند. علاقه‌ی والدین می‌تواند اشتیاقی را در بچه‌ها ایجاد کند و به آن‌ها کمک کند تا یاد بگیرند که مهم‌ترین درسی که از اندوخته‌های‌شان به دست می‌آورند، می‌تواند مطبوع باشد و ارزش تلاش را دارد.
آن‌چه که روشن است این است که ما باید تکالیف بی‌محتوا را متوقف کنیم. اگر فرض کنیم که دانش‌آموزان می‌توانند این تکالیف بی‌محتوا را انجام دهند و فرض کنیم که نتایج خوبی به دست می‌آید، پس مشکلی نیست که ما چه چیزی تعیین می‌کنیم. نتیجه این می‌شود که تعداد زیادی دانش‌آموز ضربه خورده، سرکش یا بی‌تفاوت، والدین و معلمین عصبی، خواهیم داشت و دانش‌آموزانی که از انجام دادن تکالیفی که به آن‌ها گفته شده است، سر باز می‌زنند. یا دانش‌آموزان آرام حرف‌شنویی که «بازی می‌کنند» و می‌دانند که هدف یادگیری نیست، هدف به دست آوردن نظر و نمره‌ی خوب معلمان است. الان زمان این است که به انتقادات دانش‌آموزان پایان داده شود و از خودمان بپرسیم که آیا ما شایسته انتقادشان هستیم و درباره‌ی این موضوع که ما (معلین و والدین) چه چیزی را، تحت چه شرایطی و چرا به عنوان تکلیف تعیین کرده‌ایم فکر کنیم؟!
تکالیف به بچه‌ها کمک می‌کنند تا در مدارس بهتر عمل کنند. البته وقتی که تکالیف معنادار باشند و با موفقیت تکمیل بشوند و با توضیحات سودمندی از طرف معملین به دانش‌آموزان بازگردانده شود. یک تلکیف باید هدف خاصی داشته و همراه راهنمایی‌های روشنی، باشد، با توانایی‌های دانش‌آموز هم‌خوانی داشته و طوری طراحی شود که به افزایش مهارت و دانش دانش‌آموز کمک کند.
امروزه، در دوره‌های ابتدایی، تکالیف می‌تواند کمکی به بچه‌ها باشد تا عادات و رفتارشان را شرح بدهد. از کلاس چهارم تا ششم، یک مقدار کم تکالیف، به تدریج هر سال افزایش یابد، و ممکن است این نوع تکالیف بهبودی در پیشرفت‌های علمی، ایجاد کند. در سال هفتم و بالاتر؛ در مجموع دانش‌آموزانی که تکالیف بیش‌تری نسبت به دانش‌آموزانی که تکالیف کم‌تری انجام داده‌اند، نمرات بهتری در امتحانات استاندارد می‌گیرند و پایه‌ی قوی‌تری دارند. تفاوت در نمرات تستی و پایه‌ی بین دانش‌آموزانی که تکالیف بیش‌تری انجام داده‌اند و آن‌هایی که تکالیف کم‌تری انجام داده‌اند، زمانی که بچه‌ها به کلاس‌های بالاتر می‌روند نشان داده می‌شود.
● میزان مناسب تکلیف چیست؟
بر اساس برخی تحقیقات، دو روش برای افزایش یادگیری دانش‌آموزان موجود است:
۱) مدت‌زمانی که دانش‌آموزی باید مطلبی را یاد بگیرد افزایش دهیم.
۲) حجم اطلاعاتی را که باید دریافت کنند بسط دهیم.
وظیفه‌ی تکالیف درسی ممکن است پرورش یکی از این دو هدف باشد. به‌سازی در آموزش و پرورش بر اساس افزایش تکالیف درسی است و نتیجتا"، گزارشات نشان می‌دهد که دانش‌آموزان به طور قابل ملاحظه‌ای تکالیف بیش‌تری از یک دهه‌ی قبل انجام می‌دهند.
براساس گفته‌ی «انجمن ملی تحصیلات» (National PTA و NEA (National Education Association)) مقدار تکالیف ذیل پیشنهاد می‌شود:
۱) از مهد کودک تا سال سوم، بیش‌تر از ۲۰ دقیقه در روز تکلیف انجام ندهد.
۲) از کلاس چهارم تا کلاس ششم، ۲۰ تا ۴۰ دقیقه در روز.
۳) از کلاس هفتم تا دوازدهم، زمان اختصاص یافته برای انجام تکالیف بر اساس نوع و تعداد موضوعاتی که دانش‌آموز باید روی آن کار انجام دهد، متفاوت است. به طور معمول، دانش‌آموزان پیش دانشگاهی، تکالیف طولانی‌تر و بیش‌تری را باید انجام دهند تا کسانی که برای ورود به دانشگاه آماده می‌شوند.
دانش‌آموزان باید بدانند که والدین آن‌ها و بزرگ‌سالان آن‌قدر به آن‌ها نزدیک هستند که اهمیت تکالیف را بدانند. اگر آن‌ها بدانند که والدین‌شان نگران‌شان هستند، دلیل خوبی برای تکمیل و بازگرداندن به موقع تکالیف خواهند داشت؛ و این موضوع که شما برای تعلیم و تربیت و تکالیف ارزش قائلید؛ ارزشمند است.
● والدین علاقه نشان دهند
درگیری والدین یکی از جنبه‌های خوب در تعلیم و تربیت امروز در آمریکا است. واقعیت این است که والدین نمی‌دانند چه‌قدر مهم است که در یادگیری فرزندان‌شان درگیر باشند.
پدری می‌گفت که هر روز برای دخترش مطلبی را می‌خوانده و در آخر متوجه شده که چه‌قدر در یادگیری فرزندش بهبود حاصل شده است. "من هرگز نمی‌دانستم که چه‌قدر برای دخترم اهمیت دارد که به آن‌چه می‌خوانم گوش فرا دهد." سایر والدین هم دوست دارند که درگیر یادگیری فرزندان‌شان باشند ولی مشکل این‌جاست که وقت ندارند.
تمام والدین و اعضای خانواده باید سعی کنند که وقتی را اختصاص دهند و سعی کنند که این کار را انجام بدهند. چرا که تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی خانواده‌ها درگیر می‌شوند، فرزندان‌شان:
▪ نتایج و نمرات بهتری می‌گیرند.
▪ از دبیرستان با معدل بالاتری فارغ التحصیل می‌شوند.
▪ تمایل بیش‌تری برای رفتن به مراحل بالاتر تحصیلی را دارند.
▪ رفتار بهتری دارند و مثبت اندیشند.
هم‌چنین درگیری خانواده در مسائل درسی، بهترین سرمایه گذاری است که خانواده‌ای می‌تواند انجام دهد. دانش‌آموزانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل می‌شوند به طور متوسط ۲۰۰ هزار دلار در دوره‌ی زندگی‌شان بیش‌تر از دانش‌آموزان دیگر درآمد دارند و فارغ‌التحصیلان دانشگاه ۱ میلیون بیش‌تر.
مهم‌ترین قسمت، این است که کل والدین و خانواده‌ها از این مزایا لذت می‌برند. مهم نیست که شما چه مقدار پول به دست می‌آورید. مهم نیست که چه آموزش رسمی داشته‌اید یا چه‌قدر در مدرسه خوب بوده‌اید. درگیری خانواده در مسائل درسی فرزندان، در تمام مقاطع تحصیلی، جواب می‌دهد.
فعالیت‌های متفاوت زیادی وجود دارد. والدین و خانواده‌ها از طرق مختلف می‌توانند زمان بگذارند. بعضی‌ها ممکن است که تنها وقت برای یک یا دو فعالیت را داشته باشند. اما مقدار درگیری شما در مسائل درسی هرچه باشد، یادتان باشد؛ اگر شما درگیر شدید و درگیر ماندید، می‌توانید دنیای متفاوتی را بسازید.
درگیری خانواده در تعلیم و تربیت می‌تواند از جنبه‌های متفاوتی باشد؛ خواندن کتاب داستان برای کودکی که قبل از سن دبستان است، چک کردن هر شب تکالیف درسی، در مورد پیشرفت فرزند با معلم حرف‌زدن، در انتخابات مدرسه رأی دادن، محدود کردن دیدن تلویزیون در شب‌های مدرسه به حداکثر ۲ ساعت، مدافع تعلیم و تربیت بهتر در منطقه و استان بودن و تکیه کردن به این موضوع که بچه‌ها باید از رفتارهایی با استاندارد بالا، برخوردار باشند.
از کلاس هفتم تا دوازدهم، زمان اختصاص یافته برای انجام تکالیف بر اساس نوع و تعداد موضوعاتی که دانش‌آموز باید روی آن کار انجام دهد، متفاوت است. به طور معمول، دانش‌آموزان پیش دانشگاهی، تکالیف طولانی‌تر و بیش‌تری را باید انجام دهند تا کسانی که برای ورود به دانشگاه آماده می‌شوند.
درگیری خانواده می‌تواند به راحتی سؤال پرسیدن از فرزندان باشد؛ "امروز مدرسه چه‌طور بود؟" اما این سؤال هر روز پرسیده شود. این باعث می‌شود که فرزند شما بداند که کارهای مدرسه‌اش برای شما مهم است و شما توقع دارید که او آن‌ها را یاد بگیرد. خیلی از فرزندان و والدین آرزوی چنین رابطه‌ایی را دارند. بین دانش‌آموزان ۱۰ تا ۱۳ ساله، برای مثال، %۷۲ آن‌ها می‌گویند که دوست دارند با والدین‌شان بیش‌تر در مورد تکالیف درسی‌شان حرف بزنند. %۴۰ والدین در سراسر کشور، بر این باورند که آن‌ها وقت کافی برای تعلیم و تربیت فرزندان‌شان صرف نکرده‌اند. و معلمین می‌گویند که افزایش درگیری والدین در تعلیم و تربیت فرزندان، باعث پیشرفت در رویه‌ی آموزش در چندین سال آینده خواهد شد.
مردم از هر سنی نسبت به تشویق و تحسین، عکس‌العمل نشان می‌دهند. و کودکان به این تشویق از طرف کسانی‌که نظرشان برای آن‌ها مهم است مثل والدین احتیاج دارند؛ مثلا": "برای اولین گزارش، خوب است."، "تو کارت را خوب انجام دادی"، می‌تواند یک راه برای انگیزه‌دادن به فرزندان برای تکمیل تکالیف درسی باشد.
هم‌چنین، بچه‌ها باید بدانند وقتی که کارشان را درست انجام نمی‌دهند، عکس‌العمل چیست. انتقاد کنید، اما اثربخش. به جای این که به یک دانش‌آموز کلاس سوم بگوئید: "تو که نمی‌خواستی این‌قدر نا مرتب این تکلیف را انجام بدهی! می‌خواستی؟"، سعی کنید بگوئید: "معلمت منظورت را اگر خوش خط‌تر بنویسی بهتر خواهد فهمید." سپس وقتی که یک تکلیف را تمیز و کامل انجام داد، او را تشویقش کنید.
از جر و بحث کردن در مورد تکالیفی که فرزندتان در حال حاضر دارد روی آن کار می‌کند و شما دارید کمک و راهنمایی‌اش می‌کنید، دوری کنید. اما گاهی اوقات کمک کردن از این طریق کافی نیست و ممکن است مشکلاتی به وجود آید.
تکالیف می‌تواند بچه‌ها، والدین و معلمین را در جهت بهبود یادگیری دور هم جمع کند. اگر شما به فرزندتان در انجام تکالیف کمک کنید این شانس را به فرزندتان داده‌اید که در مدرسه و زندگی، کارهای بهتری انجام دهد. با کمک‌کردن در تکالیف درسی به فرزندتان، شما به او کمک کرده‌اید تا درس‌های مهمی درباره‌ی مسئولیت‌پذیری و نظم را یاد بگیرد. شما راه‌های ارتباطی بین خود و فرزندتان و مدرسه را باز کرده‌اید. شما در موقعیت منحصر به‌فردی هستید تا به فرزندان‌تان کمک کنید ارتباط بین کارهای مدرسه و دنیای واقعی را ایجاد کنند. و بدین وسیله تجربه‌ای را از طریق تکالیف درسی به دست آورند.

منبع : علوی