تغییر رفتار والدین با فرزندان از کودکی تا جوانی

والدین همیشه دوران کودکی فرزندان خود را به یاد می آورند. روزهایی که آنان با معصومیت تمام مشتاق پدر و مادر بودند تا او را در آغوش بگیرند. شاید به سختی پدرها و مادرها بپذیرند که فرزندانشان بزرگ می شوند و روزی نوجوان و جوانی خواهند شد که برای زندگی شان، خود تصمیم می گیرند. در هر زمان و در هر سن و سالی والدین باید سعی کنند تا حد امکان روابط گرم و صمیمی خود را با نوجوانشان حفظ و کم کم او را برای رویارویی با مشکلات و زندگی اجتماعی و کار و... آماده کنند.
به گزارش Stealth health شما به عنوان پدر یا مادر باید بدانید که با رشد و تحول فرزند، نحوه ارتباط شما نیز باید تغییر کند. شما باید نسبت به آن ها دلسوز باشید اما به حقوقشان تجاوز نکنید. آن ها را مورد حمایت عاطفی قرار دهید اما در زندگیشان دخالت بیش از حد نکنید و امیدوار باشید که با تربیت صحیح، در زندگی آینده خود انتخاب درست و عاقلانه ای خواهند داشت. در ایجاد و دوام ارتباط خود با آن ها کوشا باشید و فراموش نکنید که این امر بر سلامت روان شما و آن ها تأثیر می گذارد چرا که هیچ چیز دردناک تر از رابطه سرد و کم رنگ و پرتنش، والدین را آزار نمی دهد. ما نیز به بررسی و ارائه راه کارهایی در زندگی روزانه اشاره می کنیم و امیدواریم که برای شما نتیجه بخش باشد.
١ ) برنامه منظم و دقیق صرف ناهار و شام را در خانه ایجاد کنید، جمع شدن دور هم و سر یک سفره نشستن احساس امنیت و آرامش و صمیمیت را بین اعضای خانواده ایجاد می کند.
حتی اگر ناهار و شام مختصری هم تدارک دیده باشید، می توانید از آن فرصت برای تبادل خبرهای روزانه و برنامه ریزی آخر هفته استفاده کنید و از کنار هم بودن لذت ببرید. بررسی علمی نشان می دهد، نوجوانانی که در کنار و همراه خانواده هستند و از حمایت های خانواده برخوردارند، کمتر به سمت مصرف دخانیات و مواد مخدر روی می آورند و از طرفی در کلاس درس و امتحانات موفقیت بیشتری کسب می کنند.
٢ ) مراقبت نامحسوس داشته باشید: نوجوانان در این دوره از زندگی خود بیشتر ترجیح می دهند که در کنار دوستانشان باشند. والدین باید بدانند که این یک امر عادی است و نباید فکر کنند که نقش آن ها کم رنگ شده است. راه های مختلفی برای کنترل رفت و آمد فرزندتان با دوستانش وجود دارد که شما می توانید به کارگیرید به عنوان مثال دوستان او را به خانه دعوت کنید تا با آن ها بیشتر آشنا شوید.
٣ ) احساس خود را با نوجوانتان در میان بگذارید: شما می توانید مسائل خود را با نوجوانتان در میان بگذارید، البته از بیان جزئیات مسائل شخصی خودداری کنید. در میان گذاشتن احساس با نوجوان باعث می شود تا او دریابد که والدین هم گاهی عصبانی و ناراحت می شوند و احساس ناامنی می کنند. این کار نه تنها رابطه شما و او را صمیمی و نزدیک تر می کند بلکه فرزندتان نیز درباره موضوعاتی که ناراحت کننده است و برایش اتفاق افتاده به راحتی صحبت می کند و آن را با شما در میان می گذارد.
٤ ) به امور شخصی فرزند خود احترام بگذارید:
هرگز بدون اجازه دفترچه یادداشت او را نخوانید، به مکالمه تلفنی او گوش ندهید و او را با سوال های مختلف کلافه نکنید. اگر رفتار نوجوانتان شما را آزار می دهد، از او بخواهید درباره آن توضیح دهد.
به عنوان مثال هنگامی که وارد اتاقش می شوید یا او وارد اتاق شما می شود و بوی سیگار را استشمام می کنید، بگویید: «هنگامی که وارد اتاق شدی بوی سیگار حس کردم. آیا سیگار می کشی؟ می توانیم در مورد این موضوع با هم صحبت کنیم.» یا این که: «به تازگی کم حرف شده ای و ما نگران تو هستیم، دوست داری در این مورد صحبت کنیم؟»
٥ ) از دیدگاه های او مطلع شوید: نوجوانان در خصوص همه چیز نظر دارند شما از این که از نظر و دیدگاهشان جویا شوید، واهمه و نگرانی نداشته باشید. اجازه دهید تا تصمیمات مستقلی بگیرند. به عنوان مثال اجازه دهید که زمان و محل درس خواندنش را انتخاب کند. لباس و فعالیت های بعد از مدرسه را خودش تنظیم کند.
هر چند که باید به یاد داشته باشید برای امنیت و حفظ سلامت نوجوان و خانواده، شما باید برخی از تصمیمات را بگیرید از قبیل ساعت بازگشت به خانه و یا توجه و اهتمام به امور درسی که قابل اغماض و چشم پوشی نیست.
٦ ) به انتخاب او اعتماد کنید: هر چند ممکن است نوجوانان انتخاب نادرستی داشته باشند اما به آن ها به خصوص از ١٨ سال به بالا اجازه دهید تا خود مشکلاتشان را بدون هیچ دخالتی حل کنند. آیا شما نیز در این سن و سال از والدین خود همین انتظار را نداشتید؟
٧ ) قبل از رفتن به اتاقشان آنان را با خبر کنید: اگر فرزند بزرگسالی دارید به غیر از مواقع ضروری سر زده به اتاق آن ها مراجعه نکنید و قبل از وارد شدن در بزنید و آن ها را از حضورتان مطلع کنید.
٨ ) بی توجهی آنان را برای در کنار هم بودن نادیده بگیرید: اگر در روزهای مهم از قبیل اعیاد در کنار شما نیستند، از آن ها گله نکنید چرا که با نق زدن رابطه صمیمی و با دوام خود را از دست می دهید و از احترام شما نزد فرزندانتان کاسته می شود. به ویژه اگر فرزندتان زندگی مشترک تشکیل داده است امکان این که به شما سر بزند کم می شود بنابراین اگر تأخیر داشت از او گله مند نشوید و با روی خوش او را بپذیرید تا هم او را متوجه بی توجهی اش کرده و هم احترام خود را حفظ کرده باشید.
٩ ) او را با دیگران و خودتان مقایسه نکنید: هنگامی که عصبانی هستید قبل از این که صدایتان را بلند کنید اتاق را ترک کنید تا عصبانیت شما فروکش کند و بر خود مسلط شوید هر کدام از فرزندان شما، استعدادهای خاص خود را دارند. بنابراین هیچ گاه آن ها را با دیگران مقایسه نکنید و نگویید: اگر من جای تو بودم...
این برخورد عاقلانه شما و تسلط بر خشم و عصبانیت باعث می شود رابطه صمیمی بین او و شما حفظ شود و از طرفی فرزندتان قدردان گذشت و احترام شما خواهد بود.
١٠ )رابطه دوستانه و صمیمی خود را همیشه حفظ کنید: اعتماد، احترام، توجه و قبول کردن و پذیرفتن فرزندان همان طور که هستند و در هر سطح از استعداد و توانایی بهترین عامل حفظ یک رابطه صمیمی و موفق است.
١١ ) ابتدا نظر خود را بیان کنید و سپس نظر آن ها را جویا شوید:
از او سوال کنید که «آیا این عادلانه به نظر می آید؟»، «آیا راه حل بهتری به نظرت می رسد؟»، «اگر به جای من بودی چه می کردی؟» با در میان گذاشتن نظر خود در کارها و مشکلاتی که پیش می آید و سوالاتی شبیه آنچه گفته شد، نوجوان شما نمی تواند وضعیت و موقعیت شما را نادیده بگیرد به احتمال زیاد با شما موافقت می کند و برای رفع گرفتاری در کنار و همراه شما خواهد بود.
١٢ )هنگام ضرورت همیشه در کنار آنان باشید: محبت و اعتماد دائمی نوجوانان و جوانان را با بودن همیشگی در کنار آنان جلب کنید و در مشکلات حامی آن ها باشید.
١٣ )رو راست باشید: بیشتر والدین بی دلیل از فرزندان خود تعریف و یا دائم از آن ها انتقاد می کنند. با تعریف و انتقاد به موقع اعتماد فرزندان خود را به دست آورید و همیشه با آن ها رو راست باشید.
١٤ ) هم محبت کنید و هم احترام بخواهید: اگر چه تلاش می کنید که رابطه دوستانه با فرزندتان برقرار کنید اما حدود و حریم خود و فرزندتان را رعایت کنید، شخصیت و احترام خود را حفظ و به فرزندان خود محبت کنید. اگر در گذشته نقش خود را به خوبی ایفا و فرزندان خوبی تربیت کرده باشید، در بزرگسالی رابطه گرم و صمیمی و دوستانه ای خواهید داشت و او همیشه از شما به عنوان بهترین دوست و حامی یاد خواهد کرد.
١٥ ) تربیت فرزند مهم ترین اولویت است: هر چند فرزندان شما بسیار عزیز هستند و هر کاری برای آن ها انجام می دهید اما تربیت و پرورش شخصیت آن ها اهمیت زیادی دارد.
شما والدین اگر فرزندتان را لوس بار بیاورید، در آینده به خودخواهی او افزوده خواهد شد و تلاش و کار شما نیز بی ارزش تلقی می شود و زیر سوال می رود.
١٦ ) از زمان کودکی شما خیلی چیزها عوض شده است:
فن آوری، روش های آموزشی و حتی نحوه لباس پوشیدن در طول سال ها تغییر چشم گیری کرده است و به سرعت تغییر هم می کند بنابراین باید تعادلی در زندگی خود ایجاد کنید. در گذشته زندگی نکنید و وانمود هم نکنید که همه چیز را در مورد زندگی امروز می دانید. به علم و آگاهی خود بیفزایید و فرزندتان را وادار نکنید که الگوی زندگی گذشته شما را برای زندگی امروزش انتخاب کند.
١٧) نحوه محبت کردن به فرزندتان را پیدا کنید: شاید پدران و مادران زیادی باشند که محبت زیادی به فرزندشان می کنند اما کودک متوجه لطف آنان نمی شود.
بهترین کار این است که شما شیوه ابراز محبت به فرزندتان را بیاموزید.
بعضی از فرزندان نیاز به آغوش گرفتن دارند و برخی گذاشتن وقت برای خودشان را محبت از جانب والدین تلقی می کنند. به این نکته و چگونگی ابراز محبت خود توجه کنید تا فرزندتان متوجه عشق و علاقه شما نسبت به خود باشد.

منبع : روزنامه خراسان