علایم افسردگی

علایم افسردگی همیشه غمگینی و گریه كردن نیست بلكه بسیار متنوع است. بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی دچار تغییرات روحی و روانی می شوند كه بر تفكر، خواب و یا میزان انرژی آنها تاثیر می گذارد. علاوه بر این افسردگی های مختلف و متنوع علایم دیگری را نیز به همراه دارند.
علایم افسردگی عبارتند از:
۱- روحیه افسرده ۲- احساس مداوم ناامیدی، بی ارزشی و احساس گناه ۳- خستگی یا كمبود انرژی ۴- رفتار بسیار كند و آهسته (گویی كه فرد خود را كشان كشان حركت می دهد) ۵- عدم رضایت یا كاهش رضایت از زندگی ۶- كاهش انگیزه ۷- تفكر منفی یا بدبینانه ۸- عدم احساس علاقه نسبت به دوستان، فعالیت، سرگرمی یا كار ۹- تغییر در عادات غذاخوردن كه به صورت پرخوری یا كم اشتهایی بروز می كند ۱۰- مشكلات خواب، از جمله زود برخاستن ۱۱- گریه های مداوم ۱۲- مشكل در تمركز، یادآوری یا تصمیم گیری ۱۳- اوقات تلخی ۱۴- اضطراب و نگرانی بسیار زیاد ۱۵- فكركردن به مرگ یا خودكشی ۱۶- اقدام به خودكشی.
اگر فردی همه این علایم یا بعضی از آنها را حداقل طی دو هفته هر روز داشته باشد آن فرد مبتلا به افسردگی بالینی است.
افسردگی می تواند بر تمام زندگی فرد (و خانواده و دوستان نزدیك نیز) تأثیر بگذارد. زیرا افسردگی روی توانایی شخص سایه انداخته و باعث یأس و دلسردی او می شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزی لذت نمی برد حتی از چیزهایی كه روزی از آنها لذت می برد.
- در طول دوره افسردگی بعضی از افراد عملاً از انجام هرگونه كاری عاجز و ناتوان هستند.
- بعضی از افراد افسرده می توانند به كار كردن ادامه دهند اما این افراد فقط در شغل خود دوام می آورند تا به تعهدات خود عمل كنند. اما این كار بسیار سختی برای آنها است.
فرد مبتلا به افسردگی اصلی علاوه بر داشتن علایم عمومی افسردگی ممكن است علایم زیر را نیز از خود بروز بدهد.
۱- سردردهای مداوم ۲- درد و رنج های دیگر حتی بدون آنكه علت ظاهری داشته باشند ۳- مشكلات سوء هاضمه ۴- عملكرد ضعیف جنسی.
ممكن است در كودكان و نوجوانان علایم افسردگی واضح تر باشد. این علایم عبارتند از: ۱- افت نمرات ۲- اوقات تلخی ۳- مشكلات اخلاقی ۴- انزوا و گوشه گیری ۵- شكایت كردن از مشكلات جسمانی مانند سردرد و دل درد ۶- كاهش انرژی ۷- عدم تمركز ۸- تغییر در الگوهای خواب یا غذاخوردن
لازم است بدانید كه:
متخصصان تخمین می زنند كه ۲۰ درصد از كودكان و چهار تا هشت درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگی هستند. بالاترین مورد افسردگی در دختران پس از سن بلوغ رخ می دهد.
بهتر است بدانید كه:
افراد بالای ۶۵ سال چهار برابر گروه های سنی دیگر مبتلا به افسردگی هستند. در افراد مسن افسردگی با علایم دیگری همراه است. علایمی مانند گیجی، فراموشی، عدم توجه به بهداشت شخصی و ظاهر. علاوه بر این بیماری ها نیز می توانند باعث افسردگی شوند مانند بیماری تیروئید، بیماری های سیستم عصبی و برخی سرطان ها.
ـ اختلال دوقطبی:
در افراد مبتلا به افسردگی اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی، نوسانات روحیه ای زیادی مشاهده می شود. به طوری كه فرد در اوج شیدایی یا شادی غیرمعمول قرار گرفته و سپس وارد مرحله افسردگی می شود در طول مرحله افسردگی فرد همان علایم افسردگی بالینی (عمومی) را از خود نشان می دهد اما در این افسردگی خطر خودكشی بالاتر است.
ـ افسردگی خفیف:
افسردگی خفیف یا افسردگی مزمن اغلب از دوران كودكی و یا نوجوانی آغاز می شود و در صورت عدم درمان ممكن است چندین سال تداوم یابد. افراد مبتلا به افسردگی: ۱- هیچ گونه احساس عاطفی ندارند و از نظر عاطفی كاملاً بی حس هستند، آنها به طور مداوم در حالت افسردگی سطح پایین به سر می برند و با علاقه و اشتیاق كمی به زندگی روزمره ادامه می دهند. ۲- دوست دارند افكار منفی داشته باشند معمولاً نیمه خالی لیوان را می بینند. ۳- از چیزی لذت نمی برند حتی از چیزهایی كه زمانی از آنها لذت می بردند. بسیاری از مبتلایان به افسردگی خفیف اصلاً به دنبال درمان نیستند زیرا نمی دانند كه مبتلا به افسردگی هستند از آنجایی كه افسردگی خفیف به صورت مزمن است فرد مبتلا، خانواده او و دوستان او فكر می كنند كه این رفتارها جزیی از طبیعت و منش و شخصیت فرد است. رهایی و بهبودی از این نوع افسردگی اغلب به طور كامل اتفاق نمی افتد و این خطر وجود دارد كه فرد دچار افسردگی اصلی شود كه در این صورت فرد مبتلا در اصل مبتلا به دو نوع افسردگی است.
ـ اختلال فصلی:
این افسردگی شكلی از افسردگی است كه تصور می شود با قرارگرفتن در معرض نور خورشید به میزان زیاد، به وجود می آید. علاوه بر روحیه افسرده و علایم عمومی افسردگی، علایم دیگر این افسردگی عبارتند از:
۱- تمایل به خوردن غذاهای شیرین و نشاسته دار ۲- افزایش وزن ۳- خواب زیاد. این حالت عموماً در فصل بهار از بین می رود.

منبع : روزنامه شرق