افسانه رسانه‏های آزاد

پیوند شرکت‏های بزرگ ملی و فراملی ایالات متحده با رسانه‏هایی که به عنوان رسانه‏های آزاد شناخته می‏شوند، حقیقتی است که افشای ابعاد و دامنه آن‏همگان را به تأمل وا می‏دارد.
پیوند شرکت‏های بزرگ ملی و فراملی ایالات متحده با رسانه‏هایی که به عنوان رسانه‏های آزاد شناخته می‏شوند، حقیقتی است که افشای ابعاد و دامنه آن‏همگان را به تأمل وا می‏دارد. در حال حاضر، اعضای هیأت مدیره ده شرکت برجسته رسانه‏ای آمریکا، ۱۱۸ نفر می‏باشد که این افراد اداره ۲۸۸ شرکت‏مهم تجاری ملی و بین‏المللی را برعهده دارند.
"رسانه‏های جریان غالب" اصطلاحی است که با هدف توصیف گروه بزرگ تلویزیونی، رادیویی و مطبوعاتی ایالات متحده به کار می‏رود. "جریان‏غالب" حکایت از آن دارد که خبرهای منتشر شده، با هدف آگاهی و در راستای منافع جمعیت غالب آمریکاست. این رسانه‏ها شامل تعدادی ازرسانه‏های ارتباطی هستند که تصور بر آن است، تقریباً همه اخبار و اطلاعات جهان را به اطلاع جامعه آمریکا می‏رسانند.
به عقیده ما، این رسانه‏ها به هیچ وجه اطلاعات و اخبار مورد نیاز جمعیت غالب را ارائه نمی‏کنند. به عبارت دقیق‏تر، بهتر است از رسانه‏های بزرگی‏صحبت کنیم که در جامعه امروزی ما با عنوان رسانه‏های وابسته به شرکت‏های تجاری به فعالیت مشغولند و نوعی ساختار قدرت هرمی غول پیکر دارندکه رفتاری منفعت‏جویانه از خود نشان می‏دهند.
گروه تحقیقاتی دانشگاه دولتی سونوما اخیراً بررسی خود را درباره هیأت مدیره ده شرکت بزرگ رسانه‏ای آمریکا به پایان برده است. این گروه دربررسی‏های خود به این نتیجه رسید که اعضای هیأت مدیره این ده شرکت بزرگ، تنها ۱۱۸ نفر هستند، یعنی تقریباً به تعداد اعضای حاضر در یک‏کلاس دانشگاهی. اما مسأله قابل تأمل آن است که این ۱۱۸ نفر، عهده‏دار اداره ۲۸۸ شرکت مهم ملی و بین‏المللی هستند. به عنوان نمونه، شرکت‏های‏رسانه‏ای NBC و واشنگتن پست از اعضای هیأت مدیره‏ای سود می‏برند که مدیریت شرکت‏های کوکاکولا و جی‏پی مورگان را عهده‏دار می‏باشند وشرکت‏های خبری تریبون، نیویورک تایمز و گانت، همگی اعضای مشترکی با شرکت پپسی دارند. یک خانواده بزرگ و شاد که منافعشان سخت به‏یکدیگر گره خورده است.
آنچه در پی می‏آید، تنها نمونه‏هایی از پیوند گسترده ده غول رسانه‏ای آمریکا با شرکت‏های تجاری این کشور است:
ـ نیویورک تایمز: کارلی گروپ، الی‏لی‏لی، فورد، هال مارک، جانسون اندجانسون، لهمن، استپلز، پپسی.
ـ واشنگتن پست: لاک هید مارتین، کوکاکولا، ژیلت، جی‏پی مورگان، مودیز، دون‏اند برد استریت.
ـ نایت ریدر: ادوب سیستمز، اچیلون، کیمبرلی کلارک، استاروود هتلز، اچ‏اند آربلاک.
ـ تریبون (شیکاگو و لوس‏آنجلس تایمز): آل استیت، کاترپیلار، کونوکوفیلیپس، مک‏دونالد، پپسی، ولز فارگو،تری‏ام، کواکر اوتس.
ـ نیوزکورپ (فاکس): بریتیش ایرویز، روس شیلد.
ـ ان‏بی‏سی: آون، بکتل، کوکاکولا، دل، جی‏ام، هوم دپوت، جی‏پی مورگان، مایکروسافت، موتورولا، کلوگ.
ـ دیزنی (ای‏بی‏سی): بوئینگ، نورث وست ایزلانیز، کلورکس، ژیلیت، هالیبرتون، یاهو، استیپلز، فداکس، کمارت.
ـ ویاکام (سی‏بی‏اس): امریکن اکسپرس، اورکل، لافارگ، ادیسون.
ـ گانت: ای‏پی، لاک هیدمارتین، کانیتننتال ارلاینز، گولدمن ساچز، تارگت، پپسی.
ـ سی‏ان‏ان: سیتی گروپ، استی‏لودر، کالگیت پالمولیو، هیلتون.
آیا در چنین شرایطی می‏توانیم مطمئن باشیم که مثلاً واشنگتن پست نسبت به اخبار قراردادهای لاک هیدمارتین جانب انصاف را رعایت کند؟ و آیامی‏توانیم کاملاً مطمئن باشیم که شرکت خبری ای‏بی‏سی گزارش‏هایی واقعی از قراردادهای هالیبرتون در عراق ارائه کند؟ اگر به این باور برسیم که‏رسانه‏های وابسته به این شرکت‏ها اخباری واقعی و غیرسانسور شده درباره مسایل اساسی مرتبط با منافع خاص نظام سرمایه‏سالاری آمریکا به‏جامعه ارائه می‏کنند، آن‏گاه احتمالاً می‏توانیم بگوییم که آنها نیازهای جامعه غالب آمریکا را تأمین می‏کنند. اما اکثریت جامعه آمریکا به این باور رسیده‏اندکه این شرکت‏ها نه در جهت منافع جامعه که در راستای منافع خود گام برمی‏دارند و نباید آنها را به عنوان رسانه‏های جریان غالب برشماریم. به عبارت‏دیگر باید شرکت‏های رسانه‏ای آمریکا را شرکت زده بنامیم و جامعه غالب هم باید به دنبال منافع مستقل خبری و اطلاعاتی دیگر بگردند

نویسنده: پیتر فیلیپس

منبع : خبرگزاری فارس