جنگ امروز جنگ رسانه است

برخی خیلی تعجب می کنند چگونه ممکن است مسلمین سرزمین های عرب در حالی که حکمای خود را می ببینند جام های شراب را با اسرائیل و سران آمریکا به سر می کشند؛ سکوت کرده اند و هیچ اقدامی نمی کنند.
به نظر من با توجه به در نظر گرفتن تاریخ اسلام و تحریف اسلام در مدت کوتاهی بعد از رحلت رسول اکرم (ص) ، اصلا جای تعجب نیست.
۶۰ سال بعد از مردن معاویه برای اولین بار به شیوه حکومت سلطنتی فرزند شرابخوار و فاجرش یزید در سرزمین شام بر تخت نشست .
روایت است که وی در حالی که هم مفسده داشت و به آشکارا حرمت اسلام می شکست مردم را از تریبون نماز جمعه موعظه می کرد.
نامش در منابر در خطبه ها برده می شد در حالی که به نام ولی ، وصی ، دادماد و امام اول شیعیان در خطبه های رسمی نماز دشنام داده می شد.
البته از این تاریخ هم تعجب می شود و برای آنها که تاریخ این دوران را با جزئیاتش ندانند حیرت آور است.
کمی به درستی فکر کنیم می بینیم اولین کسی که مردم سرزمین شام را با اسلام آشنا کرد؛ معاویه بود که حکومت آن نواحی را در دست داشت.
این مردم نه رسول ا.. را دیده بودند و نه رنگ حکومت علی (ع) را به خود دیده بودند پس برای شان دشنام به علی (ع) که از دید فقهای اسلام آن سرزمین خارجی بود؛ کار دشواری نبود.
اگر می دیدند حاکم شان مشروب می خورد و احتمالا حکم می دهد هیچ به ایراد نمی پرداختند و برای آنها طبیعی جلوه بود.
در حال حاضر هم همین است.
دوستی جمله ای از امیرمومنان گفت که فرموده است: مردم به دین حاکمان شان هستند.
بی شک همین است.
ما از فلسطین و حماس دفاع می کنیم چون حاکمان ما دفاع می کنند.
مردم عرب از آنها دفاع نمی کنند چون حاکمان آنها دفاع نمی کنند.
امیرمومنان این جمله را در ۱۴۰۰ سال پیش فرموده است پس اگر رسانه ها و میزان قدرت بالای نفوذ بخشی آن را بر مردم می دید حتما می فرمود: مردم به دین رسانه هایی هستند که اسفاده می کنند.
با توجه به این جریانی که گفته شد و از قدرت رسانه در شکل دادن افکار و اندیشه های مردمی سخن گفته شد؛ احتمالا این را هم فهمیده اید که ما ایرانی ها چرا تنهاییم!
متاسفانه باید گفت تنهایی ما ایرانی ها به خاطر محدود بودن میزان نفوذ بخشی رسانه های مان است.
کمبود رسانه و محدود بودن مخاطبان مان موجب شده است تنها باشیم و تا زمانی که نتوانیم بر این نقیصه غلبه کنیم ؛ همواره افکارمان و اندیشه های مان برای خودمان باقی خواهد ماند.
متاسفانه باید پذیرفت رسانه های محدودی در راستای سیاسیت های ما وجود دارد و از همه تاسف بار این است که رسانه هایی هم که در دیگر کشورهای اسلامی وجود دارد اکثر در راستای افکار غرب و صهیونیسم برای مردم کشورهای اسلامی برنامه تهیه می کنند.
بی شک تلاش برای دستیابی به رسانه های فرامرزی و مسلط ساختن آنها بر آحاد کشورهای اسلامی به خصوص همسایه برای تامین امنیت های مرزی از جمله سرمایه گذاری های اساسی نظام در چارچوب برنامه های امنیتی و فرهنگی است که منافع نظام مار در پی خواهد داشت.

علی قلی زاده