تشخیص بیماری از طریق اینترنت

«دنزیل» یک مهندس طراحی است، ۳۸ سال دارد و در «کورن وال» زندگی می‌کند. در ابتدا، هنگامی‌که بیماری‌اش آغاز شد، تصور می‌کرد که به آنفلوآنزا مبتلا شده است اما بعد از گذشت چند روز، روشن شد که بیماری او چیز دیگری است. پزشک عمومی معالج او به التهاب لوزه‌ها مشکوک بود و برایش یک دوره‌ی آنتی‌بیوتیک تجویز کرد اما پس از بهبود ابتدایی، وضعیت سلامتی‌اش دوباره بدتر شد.
نشانه‌های بیماری رو به پیشرفت او بسیار به آنفلوآنزای شدید شباهت داشت. او در مورد علائم بیماری‌اش می‌گوید: "دیگر بیش‌تر از ۱۵۰ یارد نمی‌توانستم راه بروم، دائما" بدن درد داشتم و عضلات گردنم کاملا" گرفته بود، مفاصل و ماهیچه‌های بدنم درد می‌کرد. برای حرکت کردن و تکان دادن اعضای بدنم، انرژی کافی نداشتم. در بعضی نقاط احساس کرخی و سوزش داشتم، این حالت تا چند روز طول می‌کشید و بعد به نقطه‌ی دیگری از بدنم منتقل می‌شد. از نابه‌هنجاری‌های قلبی و بی‌خوابی رنج می‌بردم.
زمانی‌که فهمید پزشک عمومی‌اش قادر به تشخیص دقیق بیماری و کمک به او نیست تصمیم گرفت تا در اینترنت به دنبال علت بیماری خود برود. طی این جستجو سعی می‌کرد تا نشانه‌های بیماری خود را با علائم و شرایط بیماری‌های دیگر مقایسه کند و آن‌ها را با هم وفق دهد.
او در تحقیقات اینترنتی‌اش چند احتمال و گزینه‌ی مختلف را یافت اما آن‌ها را نپذیرفت تا این‌که به بیماری «لایم» رسید. دنزیل می‌گوید: "هر چه بیش‌تر راجع به آن مطالعه کردم متوجه شدم، بیش‌تر با نشانه‌های بیماری من جور درمی‌آید. در ابتدا نمی‌خواستم نسبت به این علائم وسواس پیدا کنم تا این‌که بیش‌تر مطالعه و جستجو کردم و تمام تشخیص‌های مختلفی که احتمال می‌دادم را پیدا کرده و همه‌ی نشانه‌ها را با علائم بیماری خودم مقایسه کردم تا مطمئن شوم بیماری دیگری با این علائم جور در نمی‌آید. از «سندرم خستگی مزمن» گرفته تا «ام اس» همه را دقیق مطالعه کردم اما هیچ‌یک از آن‌ها بیش‌تر از بیماری لایم با علائم موجود در من جور در نیامد. به‌ویژه این‌که در این بیماری سابقه‌ی گزیدگی «کنه» و دامنه‌ی وسیعی از نشانه‌های بیماری دیده می‌شد."
بیماری لایم به‌وسیله‌ی گزش کنه منتقل می‌شود و علائم آن شباهت بسیاری به بیماری آنفلوآنزا دارد.
پزشک عمومی او به‌تدریج موافقت کرد تا آزمایشات تشخیص بیماری لایم را روی او انجام دهند اما نتایج منفی بود. چون تحقیقات دنزیل نشان داده بود که منفی بودن جواب آزمایشات در مورد این بیماری غیرممکن نیست، تصمیم گرفت تا به هیچ‌وجه تسلیم نشود. او می‌گوید: "می‌دانستم که مستعد ابتلا به هیچ‌یک از اختلالات روان‌تنی نیستم و از طرفی مطمئن بودم نشانه‌های این بیماری در من وجود دارد."
او به سراغ LDA یا جنبش بیماری لایم رفت و از طریق آن‌ها توانست با دکتر «دیوید اوئن» در «کاردیف» تماس بگیرد و در ماه آوریل ۲۰۰۶ یعنی درست یک سال بعد از شروع بیماری به ملاقات او برود. پس از یک جلسه‌ی معاینه‌ی طولانی و چند ساعته دکتر اوئن بیماری لایم را تأیید کرد و توصیه‌ای برای پزشک معالج دنزیل نوشت و این مسأله را توضیح داد. دنزیل می‌گوید: "پزشک عمومی من این تشخیص را رد کرد و من مجبور شدم به صورت خصوصی، درمان را شروع کنم. بعد از چند هفته مصرف این داروها، کاملا" تأثیرات آن‌را احساس می‌کردم. یک سال از این داروها استفاده کردم و کم‌کم بهبود یافتم. اطمینان دارم اگر دکتر اوئن را ملاقات نمی‌کردم و از این داروها استفاده نمی‌کردم، زندگی‌ام از قبل بدتر می‌شد."
دکتر اوئن که در کاردیف پزشک عمومی است و در واقع در درمان بیماری لایم تخصص دارد گفت: "نگرانی‌های بسیاری در مورد کارآیی و بازده آزمایشات وجود دارد زیرا این آزمایشات فقط حدود ۵۰ درصد از موارد را تشخیص می‌دهند." وی معتقد است پزشکان باید سوابق بیماران را کاملا" در نظر گرفته و به آسانی احتمال ابتلا به بیماری لایم را نادیده نگیرند. پزشکان باید دقت داشته باشند که آیا بیمار تا کنون توسط کنه گزیده شده است یا خیر. وی در ادامه گفت: "این بیماری نشانه‌های خیلی خاصی ندارد و درصورتی‌که پزشکان به این بیماری مشکوک هستند، باید داروهای مختص آن‌را شروع کنند حتی اگر جواب آزمایشات منفی باشد."
سخن‌گوی LDA می‌گوید کارهای بیش‌تری باید انجام شود و این مسئله باید مورد بازبینی قرار بگیرد. شرایط بیماران و میزان نگرانی آ‌ن‌ها نادیده گرفته می‌شود و بسیاری از آن‌ها برای سال‌ها بدون پشتیبانی دولت تحت درمان قرار می‌گیرند.
سخن‌گوی و پارلمان بهداشت می‌گوید: "در انگلستان بهترین آزمایشات تشخیص برای بیماری لایم موجود است که از نظر استانداردهای بین‌المللی تأیید شده است و رهنمود‌هایی که موجود است توسط IDSA یا جامعه‌ی بیماری عفونی آمریکا اعلام شده و بر پایه‌ی بهترین شواهد علمی است."

منبع : علوی