ارتباط میان مواجهه با آلودگی هوا و آغاز حملات سندرم حاد قلبی در بیمارستان قلب تهران با روش مورد- متقاطع

● مقدمه و اهداف:
شواهد اخیر گویای این مطلب هستند که مواجهه طولانی مدت با آلودگی هوا موجب پیشرفت و تشدید آترواسکلروز، افزایش خطر بیماری های قلبی- عروقی و مرگ می شود. مواجهات کوتاه مدت ممکن است موجب ترمبوز و حوادث حاد ایسکمیک گردد. از آن جا که این یافته ها ناکامل و متناقضند مطالعات بیشتری مورد نیاز است. این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط میان آلودگی هوا ( PM۱۰و CO) و پذیرش اورژانسی در بیمارستان به علت سندرم حاد قلبی (ACS) به صورت یک مطالعه مورد- متقاطع انجام شد.
همچنین در این مطالعه ویژگی های فردی به عنوان تعدیل کننده اثر مورد بررسی قرار گرفت.
● روش کار:
دویست و پنجاه بیمار ساکن تهران که با تشخیص سندرم حاد قلبی از ۱۵ فروردین تا ۲۰ خرداد ۱۳۸۶ بستری شده بودند تحت مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات فردی از جمله جنسیت، سن، تاریخ بستری، تاریخ شروع علائم، بیماری های همراه (فشارخون، دیابت) و وضعیت سیگار کشیدن افراد در دسترس بود. داده های روزانه و ساعتی آلودگی هوا از شرکت کنترل کیفیت هوا اخذ شد. در این مطالعه فاکتورهای هواشناسی، استرس، فعالیت فیزیکی و روز تعطیل هفته به عنوان متغیر مخدوش کننده در مطالعه وارد شد.
● نتایج:
ارتباط مثبت معنی داری بین سندرم حاد قلبی و میانگین ۲۴ ساعته مونوکسید کربن (۳۴/۱-۰۳/۱ %۹۵CI:، OR=۱/۱۸) به ازای افزایش هر واحد مونوکسید کربن یافته شد ولی ارتباط سندرم حاد قلبی و میانگین ۲۴ ساعته ذرات معلق کوچک تر از ۱۰ میکرون (۰۱/۱-۹۹/۰ %۹۵CI:، OR=۱/۰۰۵) از لحاظ آماری معنی دار نبود. ارتباط میانگین ۲۴ ساعته مونوکسید کربن و سندرم حاد قلبی در سطوح جنس متفاوت بود و زنان حساس تر از مردان (۲۶/۲-۲۵/۱ %۹۵CI:، OR=۱/۷۵) بودند ولی ارتباط سندرم حاد قلبی و میانگین ۲۴ ساعته ذرات معلق کوچک تر از ۱۰ میکرون در سطوح متغیر های تعدیل کننده اثر تغییری نکرد.
● نتیجه گیری:
نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش میانگین ۲۴ ساعته CO باعث افزایش خطرACS می گردد که این خطر برای زنان بیشتر از مردان بود. در این مطالعه هیچ ارتباطی میان ACS و میانگین ۲۴ ساعته ذرات معلق کوچک تر از ۱۰ میکرون یافت نشد.

مصطفی قربانی
مسعود یونسیان
اکبر فتوحی
حجت زراعتی
سعید صادقیان
یوسف رشیدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی