دوشس The Duchess

▪ کارگردان: سائول دیب.
▪ فیلمنامه: جفری هچر، آندرس تامس ینسن، سائول دیب بر اساس کتاب جئورجینا، دوشس دونشایر نوشته آماندا فورمن.
▪ موسیقی: ر یچل پورتمن.
▪ مدیر فیلمبرداری: گیولا پادوس.
▪ تدوین: ماساهیرو هیراکوبو.
▪ طراح صحنه: مایکل کارلین
▪ بازیگران: کایرا نایتلی[جئورجینا، دوشس دونشایر]، رف فاینس[دوک دونشایر]، شارلوت رامپلینگ[لیدی اسپنسر]، دومینیک کوپر[چارلز گری]، هایلی آتوود[بس فاستر]، سایمون مک برنی[چارلز فاکس]، آیدان مک آردل[ریچارد برینسلی شریدان]، جان شراپنل[ژنرال گری].
▪ ١١٠ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ انگلستان، ایتالیا، فرانسه.
▪ نام دیگر: La Duchessa. نامزد بهترین بازیگر زن/نایتلی-بهترنی بازیگر نقش مکمل مرد/راف فاینس-بهترین باتزیگر نقش مکمل زن/هیلی آتوول و بهترین دستاورد تکنیکی/مایکل اوکانر از مراسم فیلم های مستقل بریتانیایی.
▪ ژانر: درام، تاریخی.
سال های پایانی قرن هجدهم. دوشس جئورجینا کاوندیش یکی از زیباترین زنان عصر خویش است. او که با مردی مسن تر از خود- دوک دونشایر ازدواج کرده، همزمان رابطه عاشقانه ای با سیاستمداری جاه طلب و جوان برقرار می کند و همین رابطه سبب برخوردی تلخ میان او و شوهرش شده، و راه را برای یک رسوایی بزرگ باز می کند...
● چرا باید دید؟
سائول دیب فرزند -مایک دیب مستند ساز- را سه سال قبل با عاشق اسلحه یا با عنوان اصلی آن Bullet Boy شناختیم. دیب که تا قبل از آن به مستندسازی اشتغال داشت، با این فیلم که نامش را از تیتر مقاله ای در هاکنی گازت گرفته بود، موفق شد به دلیل خلوص و پختگی کارش ستایش بی نظیر منتقدان را کسب کند.
دیب در این فیلم که با استفاده از بازیگران غیر حرفه ای ساخته بود به علاقه جوانان- به خصوص پسرها- به اسلحه و در نهایت نقد فرهنگ استفاده از سلاح و ارتباط آن با امنیت اجتماعی می پرداخت، اما دوشس بعد از وقفه ای نه چندان کوتاه در مسیری متفاوت سیر می کند.
فیلم که نمایش آن با جنجال های رسانه ای پیرامون شباهت دوشس جئورجینا و پرنسس دایانا همراه بود در نیمه اول خود به بی عدالتی های تاریخی در حق زنان می پردازد و این کار را به شکلی ظریف و دقیق انجام می دهد. اینکه چگونه دل زنان زیبا و جوانی چون دوشس در پشت درهای بسته منازل توسط شوهران پیر و ثروتمندشان شکسته می شود شاید برای طرفداران حقوق زنان موردی جالب باشد، اما برای مردها و دوستداران فیلم خوب چه دارد؟
جز کایرا نایتلی که با زیبایی افسونگر-و کلاسیک- خویش کم کم در حال تبدیل شدن به سرقفلی و چهره ثابت فیلم های تاریخی است؟
حتی گفت و گوهایی چون "مردها به راحتی می توانند مکنونات قلبی خود را بر زبان بیاورند. ولی ما زن ها چون نمی توانیم به راحتی سخن بگوییم حرف هایمان را با پوشیدن البسه زیبا بیان می کنیم" می تواند در نیمه دوم سبب سرخوردگی همان مدافعان نیمه اول فیلم شود و از میان رفتن اعتبار دوشس در طول فیلم به دلیل رفتار غلطش او را از حالت نمونه وار خود خارج کند.
به عنوان یک تماشاگر باید بگویم بار دیگر تهیه کنندگان به دام درام های تاریخی عصر ویکتوریا افتاده اند که و با تقلید از آثار جین آستین به تنها دستاوردی که نزدیک شده اند ساختار سریال های آبکی تلویزیونی است و چنین چیزی برای دیب جز شکست اگر نباشد، درجا زدنی بیش نیست.
حتی در میان بازیگران شناخته شده فیلم نیز جز شارلوت رامپلینگ و رف فاینس هیچ کس موفق به ایفای نقش جالب توجهی نمی شود، با این حال دوستداران بانو نایتلی و عشاق سینه چاک سریال های آبکی در سراسر دنیا از این یکی هم استقبال خواهند کرد.
حتی اگر بعد از تماشای آن جرات توصیه اش به شخص دیگری را نداشته باشند!

امیر عزتی

منبع : موج نو