جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

عفونت‌های دستگاه ادراری در کودکان سو تغذیه‌ای تهران ۸۲-۱۳۸۱


عفونت‌های دستگاه ادراری در کودکان سو تغذیه‌ای تهران ۸۲-۱۳۸۱
● مقدمه:
از جمله عفونتهای شایع عفونت های ادراری در کودکان مبتلا به سو تغذیه می باشد. براساس آمار سال ۱۹۸۵ سالانه ۱۷ میلیون کودک کمتر از پنج سال بر اثر بیماریهای عفونی در کشورهای در حال توسعه که دارای فقر، بهداشت ناکافی و خصوصا سو تغذیه هستند از بین می روند. باتوجه به اینکه کشور ما از جمله کشورهای در حال رشد بوده و به دلیل مشکلات اقتصادی، سو تغذیه در بسیاری از خانواده های کم درآمد بخصوص در کودکان بصورت خفیف یا متوسط وجود دارد، لذا درصدد بررسی میزان شیوع عفونتهای دستگاه ادراری در این دسته از کودکان برآمدیم.
● مواد و روش ها:
در این تحقیق از ۶۱ کودک مبتلا به سو تغذیه با درجات شدید، متوسط و خفیف، آزمایش کشت و کامل ادرار بعمل آمده و از نظر نوع باکتری عامل عفونت، باکتریوری و پیوری مورد بررسی قرار گرفتند. علاوه بر آنها از ۴۷ کودک که از نظر میزان رشد و تغذیه‌ دارای وضعیت مطلوبی بوده و از نظر سن و جنس نیز با گروه بیمار همخوانی داشته و تنها به علت وجود تب به پزشک مراجعه کرده بودند نیز نمونه ادرار به صورت Midstream جهت انجام کشت و کامل ادرار گرفته شد. آزمایش کامل ادرار بر اساس روشهای رایج در آزمایشگاههای تشخیص طبی (ازمایشهای بیوشیمیایی و بررسی میکروسکوپی) انجام گرفته و نمونه های ادرار در بخش میکروب شناسی بر روی محیطهای اختصاصی و سپس بر روی محیطهای افتراقی (جهت تعیین هویت باکتریها) کشت داده شد.
● یافته ها:
نتایج نشان داد که %۴۴ کودکان مبتلا به سو ‌تغذیه دارای عفونت ادراری بوده در حالیکه تنها در %۱۹ کودکان گروه کنترل عفونت ادراری به اثبات رسید. در صد موارد باکتریوری و پیوری در گروه کودکان مبتلا به سو تغذیه به ترتیب %۴۴ و %۱۳ و در گروه کنترل به ترتیب %۱۹ و %۱۱ بوده است. شایعترین باکتری عامل عفونت ادارای در هر دو گروه اشریشیا کولی بوده است.
● نتیجه گیری و توصیه ها:
عفونتهای دستگاه ادراری از جمله عفونتهای شایع در کودکان مبتلا به سو تغذیه می باشد. کودکان مبتلا به سو تغذیه میبایستی قبل و در حین درمان از نظر وجود و یا عدم وجود عفونت ادراری مورد بررسی قرار گیرند چرا که عفونتهای ادراری و سو تغذیه بر روی هم اثر سینرژیستی داشته و منجر به وخامت حال کودک و در نهایت مرگ وی می گردد. بنابراین اگر تنها به درمان سو تغذیه پرداخته شود در حالیکه کودک مبتلا به عفونت دستگاه ادراری بصورت آشکار و یا پنهان باشد، بعلت اثرات سیرژیستی آنها بر روی یکدیگر، درمان چندان اثر بخش نبوده و یا حداقل زمان طولانی تری صرف می شود از طرفی دیگر در این دسته از کودکان علایم عفونت معمولا غیر اختصاصی بوده و در بعضی موارد ممکن است نادیده گرفته شود.
واعظ زاده فرهاد,رحیم خانی منیره,یوسفی هما
منبع : پایگاه اطلاعات علمی


همچنین مشاهده کنید