پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا

رابطه مدال آسیایی با تولید ناخالص ملی


رابطه مدال آسیایی با تولید ناخالص ملی
کسب مدال در بازی های المپیک به عوامل متعدد ورزشی و غیرورزشی بستگی دارد. در مطالعات متعدد عوامل غیر ورزشی جمعیت، GDP (تولید ناخالص داخلی) و میزبانی رقابت های المپیک به عنوان مهمترین عوامل تعیین کننده تعداد کل مدال های کسب شده یک کشور شناخته شده اند.
یافته های این تحقیق نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار متغیرهای جمعیت و تولید ناخالص داخلی با تعداد کل مدال های کسب شده و همچنین تعداد مدال های طلای هر کشور دارد.
در این مقاله که با عنوان « کسب مدال در بازی های آسیایی» ارائه شده آمده است:«هرچه جمعیت یک کشور بیشتر باشد در نتیجه تعداد ورزشکاران افزایش می یابد البته درباره اثر جمعیت تردیدهایی وجود دارد زیرا کشوری مانند هند جمعیت زیادی دارد اما موفقیت زیادی در بازی های المپیک نداشته است.
تولید ناخالص داخلی دومین عامل مهم تعیین کننده موفقیت است. هرچه میزان تولید ناخالص داخلی کشوری بیشتر باشد این امکان برای کشور مهیا می گردد که ورزشکاران خود را بهتر آماده کنند، برای آنها مراقبت های بهداشتی بهتری فراهم نماید، تعداد ورزشکاران بیشتری به مسابقات اعزام نماید و ... .
میزبانی رقابت های المپیک نیز یکی دیگر از عوامل مؤثر بر کسب مدال است. از مزیت های میزبانی می توان به امکان اعزام تعداد ورزشکاران بیشتر و امکان بهره مندی از حمایت تماشاگران در طول مسابقات اشاره کرد.
برنارد و باسه (۲۰۰۰) به بررسی نقش جمعیت و عوامل اقتصادی در کسب مدال در بازی های المپیک پرداخته اند. بدین منظور از داده های ۱۵۰ کشور در طی دوره ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۶ میلادی استفاده کرده اند و متغیرهای GDP، جمعیت، میزبانی و دولت کمونیستی یا سوسیالیستی داشتن را در مدل خودشان وارد کرده اند. نتایج این تحقیق نشان داد که GDP سرانه و میزبانی در تعیین تعداد مدال کشورها در بازی های المپیک مؤثر است.
هافمن و دیگران(۲۰۰۲) در تحقیقی به بررسی برخی از فرضیه های کسب موفقیت در المپیک های تابستانی پرداخته اند. بدین منظور نمونه ای متشکل از ۷۶ کشوری را که در المپیک ۲۰۰۲ سیدنی موفق به کسب حداقل یک مدال گشته اند انتخاب نموده اند. رگرسیون مورد نظرشان را به وسیله روش حداقل مربعات معمولی تخمین زده اند. نتایج تحقیق آنها نشان دهنده بازدهی کاهنده درباره متغیرهای جمعیت و تولید ناخالص داخلی سرانه می باشد.
ماتروس و نامورو (۲۰۰۴) با استفاده از تئوری بازی سعی در ساخت مدلی برای پیش بینی میزان کسب مدال نموده اند. اثر متغیرهای GDP و جمعیت را بر عملکرد ۸ کشور منتخب در طی دوره ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ میلادی بررسی نموده و در مدل خود متغیرهای دیگری نظیر میزبانی و عملکردهای سیاستی را نیز وارد کرده اند. یافته های این مطالعه نیز موید اثر مثبت تولید ناخالص داخلی، جمعیت و میزبانی بر موفقیت تیم ها در کسب مدال می باشد.
تاکنون مطالعه ای درباره عوامل مؤثر بر کسب مدال در بازی های آسیایی انجام نشده است. در این تحقیق به بررسی رابطه متغیرهای جمعیت، تولید ناخالص داخلی و میزبانی بر میزان موفقیت کشورهای آسیایی در کسب مدال پرداخته می شود. همچنین رابطه کسب مدال طلا با متغیرهای مذکور نیز بررسی می شود.
نتایج نشان می دهد:« تولید ناخالص داخلی از جمله عوامل مؤثر بر موفقیت تیم ها در بازی های آسیایی است. این نتیجه بدان دلیل است که هرچه کشوری وضعیت اقتصادی و درآمدی بهتری داشته باشد در مقوله ورزش بیشتر می تواند سرمایه گذاری نماید. در تحقیقات برنارد و باسه (۲۰۰۰) و ماتروس و نامورو (۲۰۰۴) نیز نتایج مشابهی به دست آمده است.
همچنین جمعیت نیز یکی دیگر از متغیرهای مؤثر بر کسب مدال می باشد. این نتیجه منطبق بر فرضیات موجود می باشد زیرا هرچه کشوری پرجمعیت تر باشد امکان وجود استعدادهای ورزشی بهتر در آنجا بیشتر است زیرا امکان یافتن ورزشکاران مستعد در کشوری که جمعیت زیادتری دارد بیشتر است. این نتیجه با نتیجه به دست آمده از مطالعه ماتروس و نامورو (۲۰۰۴) سازگار است.
متغیر میزبانی نه در مدل کسب مجموع مدال و نه در مدل کسب مدال طلا معنی دار نمی باشد. این بدان معناست که میزبان بازی های آسیایی بودن نمی تواند عاملی برای موفقیت تیم میزبان باشد. این نتیجه گیری برخلاف فرضیات موجود و نتایج به دست آمده از مطالعات برنارد و بوسه(۲۰۰۰) و ماتروس و نامورو(۲۰۰۴) در رابطه با بازی های المپیک می باشد.
شاید این نتیجه بدان دلیل باشد که میزبان این دوره از رقابت ها کشور قطر بوده است و با توجه به داشتن جمعیت کم اثر میزبانی که از طریق شرکت دادن ورزشکاران در تمام رشته ها و حضور تماشاگران در رقابت ها میسر می گردد مصداق پیدا نکرده است.
می توان نتیجه گیری کرد که کشوری که از جمعیت زیاد و تولید ناخالص داخلی بالا بهره مند است شرایط اولیه برای موفقیت در بازی های ورزشی (المپیک و بازی های آسیایی) را دارد. حال اگر کشوری با وجود داشتن این شرایط در مسابقات موفق نمی گردد باید دلایل آن را در مواردی از جمله میزان توجه و سرمایه گذاری آن کشور در امر ورزش، مدیریت های غلط ورزشی و ...جستجو کرد.»
نازلی گلچین فر
منبع : روزنامه ایران ورزشی


همچنین مشاهده کنید