اثر کم خونی قبل و حین پرتو درمانی در پیش آگهی بیماران با سرطان دهانه رحم

● هدف:
از آنجایی که کم خونی در بیماران با سرطان دهانه رحم با پیش آگهی بدتری همراه است هدف این مطالعه بررسی اثر کم خونی قبل و حین پرتودرمانی در پیش آگهی بیماران با سرطان دهانه رحم است.
● مواد و روش کار:
مطالعه آینده نگر طی مدت ۵ سال در بخش پرتو درمانی بیمارستان قائم (عج) روی ۲۱ بیمار با سرطان دهانه رحم انجام شد که ۵۴ نفر واجد شرایط مطالعه بودند.
در این افراد میزان هموگلوبین قبل و حین درمان اندازه گرفته شد و هموگلوبین کمتر از ۱۲ گرم در دسی لیتر به عنوان کم خونی در نظر گرفته شد. سپس مقادیر بین دو گروه کم خون و طبیعی از نظر سن، مرحله بیماری، طول عمر بیماران، عود بیماری و مدت بدون بیماری بودن افراد انجام شد.
● نتایج:
۴۱.۷ بیماران قبل از پرتو درمانی کم خون بودند و ۳.۵۸% فاقد کم خونی بودند که در پایان پرتو درمانی، ۸.۵۶% این افراد هم کم خون شدند.
از نظر مرحله بیماری تفاوت بارزی بین دو گروه وجود نداشت. پاسخ به پرتودرمانی در سه ماه پس از خاتمه پرتو درمانی در گروه کم خون ۵۷.۱% و در گروه دوم ۶۶.۷% بود.(P=۰.۰۴۸)
مقایسه میزان بقا کلی نشان داد که گروه اول ۰.۳۷ ماه و گروه دوم ۴۱% بود.(P=۰.۹۴۱)(P=۰.۳۱۷)
متوسط میزان بقا بدون بیماری در گروه اول ۱۰.۶۷ ماه در گروه کم خون ۸ ماه بود.(P=۰.۷۴۸)
متوسط بقای بدون بیماری در گروهی که حین درمان دچار کم خونی بودند ۶.۲۸ ماه و درگروه فاقد کم خونی ۸.۰۹ بود.(P=۰.۳۶۱)
● نتیجه گیری:
گرچه میزان هموگلوبین کمتر از طبیعی ۱۲ گرم در دسی لیتر با عود موضعی بیشتر و بقا کلی کمتر بیماران همراه بود ولی تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.

زهره یوسفی
فاطمه همایی
فرزاد گنجی خیبری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی