رضایت شغلی در پزشکان عمومی دارای مطب در شهر تهران

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بوده و با هدف تعیین میزان رضایت شغلی و برخی عوامل مؤثر بر آن در پزشکان عمومی دارای مطب در شهر تهران طراحی شده و در فاصله خرداد تا دی ۱۳۸۲ به انجام رسیده است.
ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای خود ساخته مشتمل بر ۱۶ سوال بوده است. قبل از انتخاب نمونه‌ها شهر تهران بر اساس موقعیت جغرافیایی به پنج منطقه شمال (مناطق ۳-۱)، جنوب (مناطق ۲۰-۱۵)، مرکز (مناطق ۶، ۷، ۱۰، ۱۱ و ۱۲)، شرق (مناطق ۴، ۸، ۱۳ و ۱۴) و غرب (مناطق ۵، ۹، ۲۱ و ۲۲) تقسیم شده و نمونه مورد نیاز پس از تخمین بر حسب تعداد و نحوه پراکندگی مطب‌ها در هر منطقه بین مناطق مذکور توزیع گردید و در مجموع ۹۳۴ تن از پزشکان عمومی که در زمان اجرای طرح به کار در مطب اشتغال داشتند به عنوان نمونه وارد مطالعه شدند.
پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها و استخراج داده‌ها اطلاعات با استفاده از برنامه نرم‌افزاری SPSS۱۱.۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین سنی شرکت کنندگان، ۵/۳۹ سال (انحراف معیار ۹ سال) بود و ۸۷ درصد آنان مرد و ۹۱ درصد متأهل بودند. یافته‌ها نشان داد در مجموع ۱۱ درصد از شرکت کنندگان از رضایت زیاد یا خیلی زیاد، ۴۱ درصد از رضایت متوسط و ۴۸ درصد از رضایت کم و یا خیلی کم برخوردار بودند. همچنین رضایت عمومی نمونه‌ها از شغل خود به عنوان پزشک عمومی، با گروه سنی (P<۰.۰۰۲)، سابقه کار (P=۰.۰۰۳) و مالکیت مطب (P<۰.۰۰۰۱) دارای رابطه مستقیم و معنی‌دار بوده، ولی با جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات همسر و محل جغرافیایی مطب در مناطق مختلف شهر تهران (شمال، جنوب و ...) رابطه‌ای نداشته است.
با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر نشان می‌دهد پزشکان مسن‌تر به علت دارا بودن موقعیت شغلی مناسب‌تر و رفاه نسبی بالاتر، از شغل خود به عنوان پزشک عمومی، رضایت بیشتری دارند. پیشنهاد می‌شود برای بهبود میزان رضایت شغلی پزشکان جوان، مسوولان سعی نمایند در فراهم آوردن و توزیع امکانات شغلی مناسب بیشتر جانب عدالت را نگاه دارند.

مهدی عبادی
علی منتظری
سیدعلی آذین
علی شهید زاده
امیرمحمود حریرچی
حمیدرضا برادران مقدم
فاطمه یوردخانی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی