ازدواج چشمه‌ای از سرچشمه

ازدواج یک سنت است، سنتی که پیام‌های اجتماعی- اخلاقی، تربیتی و فرهنگی را تصویر می‌کند. وقتی که پسر و دختری جوان با آن شور و احساس ویژه در دفترخانه‌ی رسمی ازدواج حاضر می‌شوند و با هم پیمان وصل و زناشویی می‌بندند، در واقع می‌خواهند که زندگی‌ای تازه و مشحون از شادی و شیرینی را پی ریزی و آغاز نمایند. اما آنچه مهم است تنها علاقه و عاطفه و دوست داشتن به ویژگی‌های باطنی و ظاهر نیست که ذوجین را به هم پیوند می‌دهد، بلکه پشتوانه‌ی این علاقه و دوستی، عشق است. عشقی که به همراه خود همه چیز را برای فراهم کردن یک زندگی صحیح و سالم برای ذوجین به ارمغان آورده است. این عشق می‌خواهد که ابراز دارد که چگونه یک پسر و دختر جوان را به هم وصل می‌کند و آن هم وصلی ناگسستنی.
پسری که در کانون خانواده‌ی خویش با اکثر معیارها و واقعیات زندگی فاصله گرفته و به اصطلاح تا ظهر در خواب بوده و یا تا نصف شب بدون هیچ هدف و مسئولیتی در کوچه و بازار و خیابان‌ها و همچنین با دوستانِ هم سن و سال خود، روزگار گذرانده است و البته دختری که از احساسات مادر و محبت‌های آن بدور نبوده و از فرهنگ محدود خانواده بهره جسته است، که اینک با ازدواج به صورت نسبی از اینگونه ویژگی‌ها می‌خواهد که فاصله بگیرد، به طوری که خود را می‌سازد تا که همچون مادر خویش در انتقال این احساسات و محبت ها نسبت به فرزند خود سهیم گردد. و از آن سو نیز پسری که می‌خواهد همان کارهایی را برای فرزند انجام دهد که پدر برای او به انجام رسانده است. از بهتر اینکه این عشق تنها یار و مددکار و فریادرس مقوله‌ای بنام ازدواج نیست، چه اینکه این عشق در شکل گیری هر عاطفه و احساس شیرینی در دیگر موجودات هم نقش مؤثری بر دوش می کشد. وگرنه یک مرغ خانگی که با یک صدا پا به فرار می گذارد و حتی قادر نیست که از خویش هم دفاع کند، چگونه است که به محض دارا شدن بچه خود (جوجه) با تمام توان از آنها دفاع می‌کند. که به نظر می‌آید منشأ این تحول رفتاری در این موجود، عشق است و با اندیشه کردن در دیگر موجودات نیز بی شک تأثیر و سهم عشق را به عینه می‌توان مشاهده کرد.
بنابراین به بیانی ساده می‌توان ابراز داشت که ازدواج عشق است، عشقی که جهت و سیر زندگی را به جوان نشان می دهد و سعی دارد که جوان را هر چه بیشتر به لذایذ زندگی نزدیک کند و از حضایض زندگی بدور سازد. نکته‌ی دیگر اینکه ازدواج می‌تواند چشمه‌ای از سرچشمه باشد به نحوی که به جوان چشمه‌ها و یا ابعاد دیگر زندگی را می‌آموزد.
مضاف بر این ازدواج در جوان انگیزه‌ای بنام تلاش و کوشش را خلق می‌کند و به او می‌فهماند که در ذهن خود تعریف درست و منطقی‌ای را از زندگی داشته باشد. با این تعابیر دیدگاه‌های مختلفی نیز اظهار وجود می‌نمایند و البته هر کدام به نوبه‌ی خود مسایلی را مطرح می‌کنند که این نظرات هنوز هم در جهت گرفتن پاسخ در هاله‌ای از ابهام مانده‌اند. چه اینکه راه درست و اصولی در جهت تثبیت و شکوفایی ابعاد انسانی بشر راهی جز فرهنگ ازدواج بنظر نمی‌آید.
چونکه راه ازدواج راه سعادت و سلامت و شکوفایی آرزوهای بشر است. راهی است که بی بند و باری و هرزه گویی و هرزه پرستی را از پیکر جوامع درمی‌آورد و برتن آن لباس حقیقت طلبی و واقعیت گویی را می‌پوشاند. اما با این تفاصیل و با وجود حق و حقوقی که بطور مساوی نسبت به زن و مرد در قرآن آمده است، آنچه حائز اهمیت جلوه می‌نماید، شاید گفت فراهم کردن یک نوع بستر سالم و نتیجه بخش برای قشر جوان است. و با این وضعیت است که جوانان می‌توانند نگرش مثبت و مفید فایده را نسبت به فرهنگ ازدواج درخود بیابند.
و طبعاً این نوع بستر سالم و نتیجه بخش چیزی جز توجه به قشر جوان در ابعاد مختلف مبنی بر برآورده شدن خواسته‌های آنها در زندگی چیزی دیگری نخواهد بود، چون وقتی بحث ازدواج می‌شود، به یقین بحث زندگی به میان می‌آید و وقتی زندگی یک نیاز تلقی می‌گردد، پس شکی نیست که خواسته‌ها و نیازهای زندگی نیز بسیار مؤثر و کار گشا و کارساز هستند. حاصل کلام اینکه از منظر این قلم فرهنگ ازدواج بسیار وسیع و گسترده است و اگر چه در بطن اجتماع، خیلی از ازدواج ها دوامی ندارد و به طلاق منجر می‌شود، اما پیدا کردن درد نیمی از درمان است. پس نگذاریم آن شور و احساس ویژه در دفترخانه ازدواج که در اذهان ذوجین نیز بصورت یک خاطره‌ای به یاد ماندنی جلوه می‌نماید به یک طلاق که آکنده از اضطراب و استرس و جدایی ای ناخواسته است، مبدل گردد.

عابدین پاپی