تک و تنها Mister Lonely

▪ کارگردان: هارمونی کورین.
▪ فیلمنامه: آوری کورین، هارمونی کورین.
▪ موسیقی: جیسون اسپیسمن، The Sun City Girls.
▪ مدیر فیلمبرداری: مارسل زایسکایند.
▪ تدوین: والادیس اسکارسدوتیر، پل زوکر.
▪ طراح صحنه: ریچارد کمپلینگ.
▪ بازیگران: دیه گو لونا[مایکل جکسون]، سامانتا مورتون[مریلین مونرو]، دنیس لوانت[چارلی چاپلین]، ورنر هرتزوگ[پدر اومبریلو]، جیمز فاکس[پاپ]، ملیشا مورگان[مدونا]، آنیتا پالنبرگ[ملکه انگلستان]، جیسون پنیکاک[سامی دیویس جونیور]، اسمه کرید میلز[شرلی تمپل]، جوزف مورگان[جیمز دین]، ریچارد استرنج[آبراهام لینکلن]
▪ ١١٢ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ انگلستان، فرانسه، ایرلند، آمریکا.
▪ ژانر: کمدی، درام.
مرد آمریکایی تنها و جوانی که خود را به شکل مایکل جکسون در آورده و با رقصیدن در خیابان های پاریس روزگار می گذرند، هنگام اجرای نمایشی برای سالمندان با زنی برخورد می کند که خود را چون مریلین مونرو آراسته است. زیبایی فرشته وار این زن او را مجذوب خود می کند و باب آشنایی با وی را می گشاید. مریلین به وی می گوید که خانه ای بزرگ در کوهستان دارد که شوهرش بدل چارلی چاپلین و دخترشان بدل شرلی تمپل در آنجا انتظار وی را می کشند. او از مایکل دعوت می کند تا همراه وی به آنجا برود، جایی که همه بدل افراد مشهورند و کسی پیر نمی شود. مایکل در آنجا با بدل پاپ، ملکه، سه کله پوک، جیمز دین، مدونا و ..آشنا می شود. آنان در حال ساخت تماشاخانه ای هستند تا در آن نمایشی اجرا کنند و امیدوارند همه مردم دنیا به دیدن آن بیایند. اما به زودی واقعیت های تلخ همه این رویاهای شیرین را بر هم می ریزد...
● چرا باید دید؟
هارمونی کورین متولد ١٩٧٣ بولیناس کالیفرنیاست. پدرش مستندساز است و برای شبکه PBS در جورجیا کار می کند. هارمونی در نشویل بزرگ شده و در ١٩ سالگی فیلمنامه فیلم ستایش شده برو بچه ها را برای لری کلارک نوشته است. شیفته موسیقی است و ترانه Harm of Will را برای بیورک سروده است. اولین فیلمش را در ١٩٩٧ با نام Gummo ساخت که برنده جایزه فیپرشی جشنواره ونیز و جوایزی از جشنواره های روتردام و گاتام شد.
Gummo علاقه کورین را به ساختارهای تجربی نشان داد، چیزی که در سومین فیلمش Julien Donkey-Boy با ارادتش به نهضت دوگما تثبیت شد. Julien Donkey-Boy که ششمین فیلم نهضت دوگما محسوب می شود، در جشنواره گیخون به شدت مورد استقبال قرار گرفت و جوایزی هم کسب کرد. اما کورین در طول چند سال گذشته جز ساخت یک سریال و یک فیل تلویزیونی و فیلم ویدیویی Corporate Ghost فعالیت شاخص دیگری از خود بروز نداد. Mister Lonely یا تک و تنها سومین فیلم بلند اوست که فیلمنامه آن را با همکاری برادرش نوشته است. فیلم های او به ندرت پیرنگ خطی دارند و اغلب مجموعه ای از وقایع را تشکیل می دهند که معانی سمبلیک و گاه استعاری دارند.
کسی که می خواهد کورین را با این فیلم بشناسد، باید خود را آماده دیدن فیلمی به شدت غیر معمول کند. داستانی با آدم هایی غیر عادی که شیفته شمایل های دنیای نمایش هستند و خود را به شکل آنها در آورده اند-در ایران هم یک چارلی داریم-و بهتر بگویم در آنها مستحیل شده اند.
اما قصه ای که این افراد را به هم متصل می کند در کنار داستان موازی راهبه هایی که یکی از آنها بعد از سقوط از هواپیما صحیح و سالم به روی زمین فرود می آید، دست کمی از پیچیده ترین قصه های سورئالیستی امثال بونوئل یا دالی ندارد. البته فاقد اصالت و عمق و حتی سرزندگی آنهاست، ولی بیایید کمی انصاف به خرج بدهیم. چه کسی در آمریکای امروز حاضر است ده میلیون دلار را به پای چنین فیلمی بریزد که بی تردید در گیشه قادر به بازگرداندن سرمایه اش نیست؟ ان هم فیلمی که تمامی اسطوره های هالیوودی را بی محابا زیر تیغ بنشاند؟
تک و تنها که حاشیه صوتی زیبایی آن را همراهی می کند نگاهی غریب به زندگی درونی افراد مشهور است، می شود آن را نگاهی وسواسی و خیال پرستانه نام داد که گذشته و حال را به هم پیوند می دهد تا به پشت این اسطوره ها نقب بزند. تصور کنید که واقعاً چارلی چاپلین که در زندگی واقعی اش زن بازی قهار بود و رسوایی های زیادی را تجربه کرد با مریلین مونرو ازدواج می کرد یا مریلین بر خلاف آنچه شهرت دارد همچون زنی که در این فیلم تصویر می شود موجودی غمگین ولی باهوش بود؟ یا آبراهام لینکلن، پاپ و ملکه افرادی مانند آنچه در این فیلم دیده می شوند بودند؟
با این حال کرونین به رغم استفاده از بازیگرانی مناسب-مانند دیه گو لونا بازیگر فیلم مادر تو را هم ...- حرف های پر معنی زیادی برای گفتن ندارد. تنها واجد حال و هوایی رویاگونه است که آن را دیدنی، اما گاه خسته کننده هم می کند. کرونین با فیلم های کم هزینه تر و کوچک ترش ثابت کرده بود که قدرت شوکه کردن تماشاگر را دارد، پس بهتر است به سراغ همان فیلم های کوچک تر، کم خرج تر ولی منسجم تر بازگردد!

امیر عزتی

منبع : موج نو