تازه های پزشکی امروز

● درمان فارماکولوژیک دمانس
کالج پزشکان آمریکا و آکادمی پزشکان خانواده‌ی آمریکا یک رهنمود عملی بالینی در زمینه‌ی درمان‌های فارماکولوژیک دمانس منتشر ساخته‌اند. این رهنمود براساس بازبینی ‌۵۹ کارآزمایی تصادفی شده‌ی ۵ داروی مورد تائید FDA (دونپزیل، گالانتامین، ریواستیگمین، تاکرین و ممانتین) در بیش از ۱۶.۰۰۰ بیمار پایه‌گذاری شده است. در این رهنمود نتیجه‌گیری شده است که برای مقایسه‌ی تاثیربخشی داروها، مدارک کافی نیست و موارد زیر توصیه شده است:
▪ تصمیم اساسی در مورد شروع استفاده از مهارکننده‌ی کلین استراز در سنجش‌های فردی شده.
▪ اساس انتخاب عامل فارماکولوژیک بر قابلیت تحمل، آثار خطرناک، سهولت استفاده و قیمت آن استوار باشد.
▪ پژوهش بیشتر در زمینه‌ی تاثیر داروها به تنهائی و توام برای پی بردن به پیامدهای بالینی ضروری است.
هر دو توصیه‌ی بالینی ضعیف (یعنی منافع آن با خطرات و محدودیت‌ها متعادل بود) و براساس اسنادی با کیفیت پائین تا متوسط بوده است. مصرف داروهای مورد بررسی سبب بهبود قابل توجه امتیاز ابزارهای متفاوت (اندازه‌گیری شناخت و فونکسیون کلی) شده ولی اهمیت بالینی آن کمتر آشکار است. ممکن است بهبودی بالینی در بعضی بیماران با اهمیت باشد ولی قابل پیش‌بینی نیست. افزون بر این، با وجودی که ممکن است این داروها به کند شدن بیشتر نشیب بیماری کمک کنند، ولی این هدف ممکن است در بیمارانی که قبلا دارای کیفیت زندگی ضعیف بوده‌اند اهمیتی نداشته باشد. در این رهنمود گفته شده عوارض جانبی شدید (کبدی، معدی روده‌ای) که با تاکرین دیده می‌شود، این دارو را انتخابی غیرمنطقی می‌سازد.
● کمبود ویتامین D درکودکان
نتایج پژوهش اخیر حاکی از آن است که کمبود ویتامین D بیش از آنچه تصور می‌رفت شایع است. برای بررسی وضع ویتامین D در کودکان خردسال محققان ترازویتامین D (۲۵ هیدروکسی ویتامین D) در ۲۴۷ شیرخوار (سن از زمان تولد تا ۱ سال) و ۱۳۳ کودک نوپا (سن ۱ تا ۲ سال) را در طول ویزیت روتین در یک کلینیک مراقبت اولیه‌ی روستایی تعیین کردند.
فراوانی کمبود ویتامین D(کمتر از ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر) ۱۲% بود و ۴۰% کودکان دارای تراز ویتامین کمتر از حد مناسب بودند (کمتر از ۳۰). میزان فراوانی در شیرخواران و نو پایان مشابه بود. در میان کودکان دچار کمبود ویتامین D، در رادیوگرافی مچ و زانو آشکار شد که ۸% دچار تغییرات راشیتیک و ۳۳% دارای مدارک دمینرالیزاسیون بودند. تنها عواملی که مستقلاً با کمبود ویتامین D همراه بود عبارت بودند از تغذیه از شیر مادر بدون استفاده از مکمل در شیرخوار و دریافت اندک شیر در نوپایان.
● اشتیاق به زندگی و نارسایی قلب
درک بیماران مبتلا به نارسایی قلب در مورد پیش آگهی این بیماری ممکن است بر بسیاری از موارد اخذ تصمیم طبی از جمله گزینش رویکردهای درمانی و برنامه‌ریزی مراقبتی آخر زندگی تاثیر ‌گذارد. باوجودی که پیش آگهی برای بیماران دچار نارسایی شدید قلب ممکن است در همه‌ی موارد غالب‌تر از بیماران سرطانی باشد، و وخامت بیماری توسط بیماران قلبی کمتر ارزیابی می‌شود. محققان از ۱۲۲ بیمار دچار نارسایی قلبی (سن متوسط ۶۲ سال، ۵۸% از طبقه I یا II انجمن NYHA، ۴۲% از دسته‌ی III یا IV) خواستند میزان اشتیاق به زندگی خود را ارزیابی کنند.
متوسط اشتیاق به زندگی که توسط بیماران پیشگویی‌ شده بود برابر ۱۳ سال بود در صورتی که با مدل پیشگویی نارسایی قلبی (براساس پارامترهای بالینی و دموگرافیک) برابر ۱۰ سال و براساس مدل واقعی شده (براساس سن و جنس) برابر ۲۱ سال بود. در ۳۵ بیمار (۲۹%) که ظرف مدت ۳ سال پیگیری درگذشتند، با مدل پیشگویی ارزیابی شده و نه ارزیابی خود بیمار با مدت بقای حیات واقعی مشابه بود. نادرستی بیشتر در میزان اشتیاق به زندگی پیشگویی شده توسط بیمار، با سن جوان‌تر، وخیم‌شدن نارسایی قلب و میزان کمتر افسردگی همراه بود.
● پیگیری سیاتیک بعد از ۲ سال
به سال ۲۰۰۷، پژوهشگران نتایج یک کارآزمایی را گزارش کردند که طی آن جراحی زودرس را با چاره‌سازی محافظه‌کارانه Conservative management (مثل آنالژزیک‌ها، فیزیوتراپی) در درمان سیاتیک به مدت ۶ تا ۱۲ هفته مقایسه کرده بود. سیاتیک، ثانوی به فتق دیسک کمری بود. بیمارانی که عمل شده بودند سریع‌تر از چاره‌سازی محافظه کارانه بهبود یافتند اما در زمینه‌ی ناتوانی، کمردرد و دردپا بعد از یک سال در دو گروه اختلافی وجود نداشت. اکنون نتایج پیگیری این کارآزمایی بعد از ۲ سال گزارش شده است.
از ۱۴۱ بیماری که در ابتدا برای میکرو دیسککتومی زودرس، تصادفی شده بودند (ظرف ۲ هفته پس از راندوم شدن)، ۸۹% عمل شدند (۱۱% خود به خود درمان شدند) از ۱۴۲ نفر تصادفی شده‌ی گروه چاره‌سازی، ۴۴% به گروه جراحی منتقل شدند (۵% در سال دوم). بعد از ۲سال، ۸۱% بیماران گروه جراحی و ۷۹% بیماران چاره‌سازی محافظه‌کارانه، حالت مناسب گزارش کردند (که اختلاف قابل توجهی نبود). افزون بر این، اختلافی از نظر ناتوانی، کمردرد و درد پا بین دو گروه گزارش نشد.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز