مقایسه کربنوکسولون با سایمتیدین در درمان زخم معده موش صحرایی

● سابقه و هدف:
بیماری‌های دستگاه گوارش به ویژه زخم پتیک از رایج‌ترین بیماری‌های عصر حاضر به شمار می‌آیند. این تحقیق به منظور مقایسه اثر درمانی کربنوکسولون با سایمتدین در درمان زخم پتیک ناشی از تجویز ایندومتاسین ( ۳۰mg/kg) پس از ۷۲ ساعت گرسنگی در موش صحرایی صورت پذیرفت.
● مواد و روش‌ها:
تحقیق به روش تجربی بر روی ۲۵ سر موش صحرایی از نژاد N-MARI با متوسط وزن ۲۲۵ گرم انجام گرفت. موش‌ها پس از ۷۲ ساعت گرسنگی به ۵ گروه ۴۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول سوسپانسیون ایندومتاسین با دوز ۳۰mg/kg، گرو دوم محلول سرم فیزیولوژی با دوز ۱۰mg/kg ، گروه سوم محلول ۱% کربوکسی متیل سلولز با دوز ۱۰mg/kg، گروه چهارم محلول سایمتدین با دوز ۲۵mg/kg و گروه پنجم محلول کربنوکسولون با دوز ۲۰mg/kg دریافت کردند. پس از ایجاد زخم به وسیله ایندومتاسین موشها در شرایط مشابه تحت تجویز خوراکی کربنوکسولون و سایمتدین برای مدت یک هفته قرار گرفتند. پس از پایان دوره درمان، حیوانات را پس از بی‌هوشی کشته و معده آنها را خارج کردیم. زخمهای ایجاد شده به صورت ماکروسکوپی ارزیابی و اندکس زخم برای هر معده تعیین شد. سپس برای بررسی میکروسکوپی نمونه‌های روش پارافین بلاک اعمال شد و پس از رنگ آمیزی H&E لام‌های مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند.
● یافته‌ها:
اندازه زخم در گروه کربنوکسولون ۱.۱۶±۶.۷۳ و در گروه سایمتدین ۱.۷۲±۳.۴۲ بود (۰.۰۵>P) درصد بهبودی برای سایمتدین ۷۱% و برای کربنوکوسولون ۴% بود.
● نتیجه گیری:
کربنوکسولون علیرغم موثر بودنش در درمان زخم معده، قدرت اثر کمتری نسبت به سایمتدین دارد.

محمد طاهری مبارکه
اردشیر ارضی
رویا پارسا

منبع : پایگاه اطلاعات علمی